Chapter 8
Hindi ko akalain na sasama talaga sa akin si Jonathan. At nagtataka ako bakit kabisado niya ang daan patungo sa probinsya namin. Sa shortcut road pa siya dumaan. Pero nagpapasalamat pa rin ako sa kaniya dahil sa pag-alala niya sa akin. Kahit papano ay nabawasan ang sakit sa aking puso dulot ng pagkawala ni mama. Hindi ko akalain na sasamahan niya ako. Pagdating namin sa bahay ng tiya ay marami itong tao at naka burol na 'to. Sinalubong agad ako ni Wendy.
"Ate Khei." Yumakap agad ito sa akin at umiiyak. Kaya tumulo na rin ang mga luha ko.
"W-endy," sabi ko sa kaniya. Ayaw kong ihakbang ang mga paa ko patungo sa kabaong ni mama.
"Ray, be brave. Nandito kami para sa'yo," wika naman ni Jonathan sa likuran ko. Tama siya! Dapat maging matapang ako para kay mama. Pinahiran ko ang mg
