Myth Series 1: Twin Flames Of The Phoenix

Chapter 3

THIRD P.O.V

The world seems to be burning on fire... as if she were in hell. But even though the world was so scary, she still wanted to live and survive.

Val held her arm which now had a deep wound and was bleeding. Her hand stopped shaking when the woman who wanted to kill her lost consciousness.

Nabitawan niya ang kutsilyong hawak niya na puno ng dugo ng mag sink in sa utak niya ang nagawa niya.

Ang babaeng nakahandusay ngayon sa sahig ng eskinita ay wala ng buhay. Hangos - hangos sa paghinga dahil sa pagod sa pakikipag-laban niya para sa kaniyang buhay.

Even though she killed that woman, her life was still in danger because of the wound she sustained.

Agad niyang pinulot ang kaniyang bag sa tabi ng basurahan na tumilapon kanina habang nakikipag laban siya. She took the ground coffee and rubbed it on her body to block the scent of her blood.

She needs to get out of that place immediately before a human monster arrives (mga halimaw na nareincarnate bilang tao.)

Val's P.O.V

Agad 'kong sinakbit ang aking bag at sinuot ang aking sumbrelo.

I was immediately alerted when I heard the police siren.

"Bwiset!!" Bulalas ko.

Mabilis akong tumakbo palayo sa lugar na iyon. Alam 'kong hindi din katanggap - tanggap ang ginawa ko, ngunit wala na akong ibang pagpililian. Kung hindi ko ginawa iyon, tiyak na ang katawan ko ang nakahandusay sa maruming eskinitang iyon.

Nang makarating ako sa bahay ay agad 'kong nilock ang pinto... Hindi ko na mapigilan ang panlalambot ng tuhod ko kaya bumagsak ako sa sahig at napasandal sa pinto.

"A-ate?!!" Sigaw ni Devi ng makita niya ako. Lalapitan na niya sana ako ngunit ng makita niya ang duguang kutsilyo na hawak ko ay napaatras siya.

"H-hindi ko sinasadya!" Nauutal 'kong sambit at tuluyan ng bumagsak ang luha ko.

"Ano na namang ginawa mo ate?!" Tanong ni Devi.

"I k-killed her" nanginginig ang aking boses at halos kainin ko ang mga salitang sinasambit ko.

"S-sino?" Nauutal na tanong ni Devi.

"Y-yung babae... halimaw. She tried to kill me that's why I stabbed her" agad akong tumayo ng maalala ko ang nga pulis "W-we have to leave."

"Palagi na lang tayo tumatakbo— Hindi ko na kaya toh!! Kung hindi lang sana namatay si Mama—" Natigilan siya ng banggitin niya si Mama.

Alam ko na hanggang ngayon ay hindi pa niya ako napapatawad at sinisisi pa rin niya ako sa lahat ng nangyare. Kung maibabalik ko lang ang oras ay gagawin ko... pero hindi na pwede. Ang tangi ko lang alam na gawin ay ang protektahan siya sa abot ng makakaya ko.

"W-we have leave!" Mahina 'kong sambit at agad na pumasok sa kwarto para mag-impake.

Hindi ko magawang tingnan sa mata si Devi... Dahil alam ko na mas lalo akong masasaktan. Pagkat alam ko na ang tingin niya sa akin ay isang halimaw na rin. Now, I know what Ava felt, when I didn't believe her.

"Hindi ako sasama" Devi uttered and her face went blank.

"I can't leave you, Devi. Wag na matigas ang ulo" sabi ko.

"Tingnan mo nga ang sarili mo Ate?! Sirang-sira na tayo! Sirang-sira na ang buhay natin. Wala ng mababago kung tatakbo pa ako palayo kasama ka!! Ayokong mabuhay ng ganito!!... bakit kailangan humantong sa ganito? na ang sarili 'kong kapatid, nabubuhay bilang isang kriminal! naturingan pa tayong mga anak ng pulis!!" may pait na sambit ni Devi.

Huminto ako sa pagiimpake ng gamit at hindi ko mapigilan na mapahagulgol. Napakasakit marinig mula mismo sa sariling kapatid ang matawag na isang kriminal "Kahit ikaw lang sana, maintindihan ang sakit na nararamdaman ko... Oo, kasalanan ko lahat ng ito! Ang pagkamatay ni Mama at Ava pati na din ang umampon sa atin! Kasalanan ko ito! pagkat ipinanganak ako na may kakambal na sumpa!."

"Kahit mahirap, pilit kong intindihin ka. Pero ang pumatay? ate ibang usapan na yun. Hindi ko alam kung anong iisipin ko? Natatakot na ako ate, natatakot ako na hindi na pala ikaw yung kapatid na kasama kong lumaki."

"Patawarin mo ako Devi kung ako ang naging kapatid mo! at nadadamay ka sa sumpa na tinatamasa ko!."

Hindi na umimik pa si Devi... I wonder what's running through her mind. Ang hirap kase basahin ng isip niya. Palagi siyang walang imik sa lahat ng bagay kahit pa nahihirapan na siya ... This is the first time she has complained and opened up like this. Napalingon ako sa kaniya ng bigla niya hawakan ang braso ko.

"Maiimpeksyon ang sugat mo, kailangan malinisan yan agad" she sniffed as she cleaned my wound and then tied it with a bandage, I knew she was trying to stop me from crying.

"I'm sorry, I messed up everything," I said.

"We can't change what has already been done," she said and sadness clouded her features "Now, where are we going?."

"I don't know either, anywhere basta sa ligtas ka. But this time, we have to separate ways. I have to make sure na ligtas na magsama ulit tayo. My wounds can put you in danger, at sigurado ako na pinaghahanap na din ako ng mga pulis."

"I don't know what was going on the whole time. But I need to trust you, I don't want what happened before to happen again. Magtitiis muna ako na sumiksik sa kapamilya ni Papa, kahit na alam ko na sukang-suka sila sa atin" may pait na sambit ni Devi. And because we were only adopted, the family that adopted us couldn't accept us. Especially when Papa Fred died, they blamed us because they said we were a curse that came into their lives. At siyang may katotohanan, hindi namin iyon maitanggi.

"Pangako, kukunin kita sa kanila kapag ligtas ka na sa piling ko. Pinapangako, kapag nahanap ko na ang solusyon sa problemang ito, magsasama na ulit tayo. I'll fine him, no matter what. He's the only key."

"I will trust you again Ate, but this will be the last time na magtitiwala ako sa mga sinasabi mo. Hindi kita gustong iwan sa ere ng mag-isa dahil ikaw na lang ang nag-iisang pamilya na meron ako kaya pakiusap, sa susunod na magkikita tayo... sana maayos na natin ang lahat. Hindi ko na gustong mabuhay ng ganito... puno ng takot at laging tumatakbo palayo sa lahat" sambit ni Devi habang humihikbi. Ang mata niyang iyon... nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko ang mga matang iyon.

And that night, as the sky wept. Devi and I left separately, we disappeared without leaving a trace. Alam 'kong labag sa kalooban ng kapatid ko ngunit wala kaming ibang pagpipilian. Mas lalong malalagay sa panganib si Devi, kung mananatili siya sa tabi ko. Kung abutin man ako ng kamalasan, mas gugustuhin 'kong mamatay na mag-isa.

Third P.O.V

Nanginginig ang mga kamay ni Cassius. Hindi niya batid kung anong nangyayare sa kaniya. Nagsimula iyon ng maamoy niya ang humahalimuyak na parang isang bulaklak.

"What's happening to me?!" Halos pabulong na niyang sambit. Pilit siyang pumasok sa loob ng kaniyang kwarto, sa kadahilanan na baka makita siya ni Jade sa ganoong sitwasyon.

His hair is slowly turning red, and now blazing like a fire.

Hindi niya alam kung anong nangyayare sa kaniya, hindi niya makontrol ang sarili niyang kapangyarihan. He's transforming into a phoenix, even though he doesn't want to.

His whole body was trembling in pain, especially his back. Halos pigil niya ang pag daing sa sakit ng biglang lumabas ang kaniyang pakpak na ngayon ay lumiliyab ng todo. "What's happening to me?!" Ulit niya pagkat hindi pa ito nangyare noon, wala siyang nararamdaman na kahit na anong sakit sa tuwing ninanais niyang mag-ibang anyo.

Ngunit ang sakit na nararamdaman niyang iyon ay hindi sakit ng isang sugat ngunit ang pagnanasa niya sa kaniyang naaamoy.

Tuluyan ng nawala sa kontrol si Cassius na parang kinokontrol siya ng naaamoy niyang iyon. Tumalon siya sa bintana ng kaniyang kwarto at lumipad patungo kung saan nang-gagaling ang amoy na iyon.

Parang nagliliyab na kulay apoy ang mata ni Cassuis, sa gabing iyon, namataan ang isang bagay na kasing liwanag ng araw... ang phoenix.

Matagal na panahon na ng huling masilayan niya ang kaniyang anyong iyon. Hindi niya nais na makita ang sarili niya na isang phoenix. How could he? he was a hunter back then... a monster hunter who let his whole family and his people died in vain.

For him, his power wasn't a gift but a curse. Ang naging kapalit sa buhay ng kaniyang pamilya.

Sa pagsunod niya sa napakahalimuyak na amoy na iyon ay nakarating siya sa madilim na eskinita. Nasa may rooftop siya habang pinapanood ang mga pulis na nag-iimbistiga.

"A crime scene," he whispered.

Bigla na lang tumigil sa pag-galaw ang oras. Huminto sa pagpatak ang tubig ulan na nagmumula sa mga alulunod. Tumigil din sa pag paspas ang malakas na hangin gayon din ang lahat ng taong naroroon.

Ang lahat ng iyon dahil sa kapangyarihan na taglay ng phoenix. Pagtapak ng paa ni Cassius sa basang daan na puno ng dugo, mas lalong humahalimuyak ang amoy na nang-gagaling sa patak ng dugo.

Dugo na hindi galing sa natagpuang bangkay sa lugar na iyon.

Akmang hahawakan ni Cassius ang patak ng dugo na nasa batong daan ng makaramdam siya ng mabigat na enerhiya. Tila hindi siya ang nag-iisang immortal na naroroon.

"What is a phoenix doing in my workplace?" biglang sumulpot ang lalaking nakasuot ng itim, may malamig na tingin at ang balat ay kasing puti ng niebe.

"You can move?" he uttered.

"Oo nga pala, paano ako makikilala ng isang nilalang na hindi namamatay" anito pagkatapos ay nilagpasan lamang si Cassius.

"Stand up and surrender your soul willingly to the reconciler." sambit ng grim reaper. Walang nagawa ang sinusundo sa utos ng tagasundo.

The girl dead soul separated from her body and obeyed the reaper's call.

Cassius was stunned to see the soul's original appearance. That girl was one of the monsters he killed before.

"Seems familiar?" may laman na sambit ng reaper.

Hindi siya nakasagot at patuloy lamang na nakatitig sa babae.

"Don't worry she can't recognize you. Because you don't have a soul" the reaper said sharply.

"You know me so well... Who are you? How did you know my past?" ani Cassius.

"Simple lang... I'm a reaper, I have the ability to read memories." there is sharpness in the tone of his speech. "Seem's like you're longing for that killer."

"What do you mean?" ani Cassius.

"That woman killed her" sabay turo nito sa babaeng sinusundo nito.

Dumilim ang tingin ni Cassius "Nasaan siya?" damang dama sa boses ni Cassius ang matinding galit sa babae.

"Your problem is none of my business" sagot ng reaper.

"Tell me where the hell is she?!" pasigaw na sambit ni Cassius at may matinding gigil na hinawalan sa kuwelyo ang tagasundo.

The grim reaper gave a teasing smile. "Bago mo pa siya mahanap, susunduin ko na siya."

"Huwag na huwag mo siyang hahawakan, akin ang babaeng iyon" Cassius said in furious. "If you dare touch her, I will bring hell to you."

"Silly, I'm a reaper. I bring hell to them... Katulad na lamang nito" In just one snap the door to hell appeared. And without saying a word, the door suddenly swallowed the woman's soul and was thrown into the sea fire of hell.

"Huwag mong kakantiin ang kamatayan kung ayaw mong pakialaman ko ang babaeng iyon." mariin nitong sambit "Pagbibigyan kita, just make sure we never meet again." anito at bigla na lang naglaho na parang usok.

"Paano tayo magkikitang muli kung ikaw mismo ang tumatakbo palayo sa akin" Cassius whispered. "Ang mahalaga ay buhay ka pa, nabigyan muli ako ng pag-asa. Tila hindi ka pa din nagbabago. Hanggang sa panahon na ito ay naghahasik ka pa din ng lagim. Hindi na ako makapaghintay na magtagpo ang mga landas natin." may pait na sambit ni Cassius.

He bent down to wipe the magical blood with his finger. "So this is your scent."

In the dark gaze of Cassius, a horrible hell that he had prepared for the woman was forming.

But no matter how much Cassius hate the former phoenix, he could not fight the red thread of fate that tied them together. They were both destined for each other to heal the wounds in their hearts even the broken hearts are all that are left.

They both are the only ones who can put an end to their demise. So if they want to be saved, they have to hold hands until the end because only their love can save them from hell.

.