Myth Series 1: Twin Flames Of The Phoenix

Prologue

Val's P.O.V

Tatlo kaming magkakapatid na itinaguyod ni Mama dahil sanggol pa lamang ang bunso naming kapatid ay iniwan na kami ng aming ama. At dahil sa kahirapan ng buhay, napilitan kaming tumigil sa pag-aaral ng kakambal 'kong si Ava.

Laging nasa trabaho ang aming Ina kaya naman kami na din ng kakambal ko ang nagbabantay at nag-aalaga sa bunso naming kapatid na dalawang taong gulang pa lamang.

Minsan naiiyak na lang ako sa sitwasyon namin, ngunit wala naman kaming magagawa kundi magpatuloy lang at maghintay sa himala na maging maayos ang lahat.

Pero hindi ko pa din maiwasan na masakal sa buhay na ito. Sa mura 'kong edad pakiramdam mo pasan-pasan ko na ang mundo.

How did my life end up like this? I'm suffocated and can't breathe whenever I'm inside our house. I feel like I'm locked in a cage with no way out.

Idagdag mo pa ang hindi maipaliwanag na ginagawa sa akin ng aking kambal. My twin sister always locked me in the house, forbidding me to go out. Mas lalo na ang makipag-usap sa ibang tao. Laging bilin niya sa akin ay huwag magtiwala sa kanino man. Kaya naman ay wala akong kaibigan at wala din gustong magtangka na makipagkaibigan sa akin.

Takot lang nila kay Ava.

Walong taong gulang pa lamang kami pansin na nila na may kakaiba sa kakambal ko. Pinipilit din niya na kami ay iisa, na ako ay siya at siya at ako.

Her actions, and the way she thinks, are like an unusual kid. The way she talks— it's like she's been living for a long time.

Palagi niya din akong dinidiktahan— pinagbabawalan sa maraming bagay. At umaakto na parang nanay ko. Kapag lumalabas ako ng bahay lagi siyang nakabuntot sa akin.

Madalas hindi ko siya maintindihan, may mga bagay siyang paulit-ulit na binabanggit na hindi ko maunawaan. Hindi maiiwasan, na mapaisip ako na baka nababaliw na ang kakambal ko.

"Saan ka na naman pupunta? Hindi ba sinabi ko sa'yo na delikado sa labas?!" mariin nasambit ni Ava.

Malalim akong napabuntong hininga at padabog na inihagis ang dala 'kong bag sa upuan rattan. "Nakikita mo bang tirik na tirik ang sikat ng araw?, Napa Paranoid ka na naman!. Walang mangyayareng masama sa akin at isa pa, kaya ko ang sarili ko dahil hindi na ako bata!, Ava!."

Ava ignored what I said. She grabbed my arm tightly and tried to pull me to our room "Ano ba, Ava!" Sigaw ko at agad na pumiglas sa mahigpit na hawak sa akin ng kakambal ko "I'm not an 8 year old kid for you to dictate me what to do!. I can decide for myself!."

"Ayaw ko lang na mapahamak ka!" ani Ava.

"Sobra ka na! Sinasakal mo na ako!" I said emphatically.

"Sige!, Umalis ka!... Huwag mo akong sisihin kung may mangyaring masama sayo o sa pamilyang toh!" tugon niya.

Napakagat labi ako ng makita ang matalim na tingin sa akin ni Ava. I couldn't help but feel bad for what she was doing to me. My mind was so confused, I want to understand her but no matter how hard I try, I still can't... dahil napakahirap niyang abutin upang unawain.

"Magsabi ka nga sa akin ng totoo?!... Sino ka ba talaga?" mahina 'kong sambit.

Natigilan si Ava sa tanong ko at agad na nag-iwas ng tingin "Ano ba namang klase ng tanong 'yan" aniya.

"Dahil pakiramdam ko hindi kita kilala, Ava!. Kailan ba tayo magkakaayos? Ha? Kailan tayo magkakaintindihan? At kailan matatapos itong kahibangan mo?!—"

"Ate?, Nag-aaway ba kayo ni ate Ava?" si Devi yun, ang bunso naming kapatid.

I immediately wiped my cheek. I didn't immediately realize that I was already crying "H-hinde, Devi. Napuwing lang ako, tinutulungan lang ako ni Ava. Tingnan mo hinihipan niya nga ang mata ko eh" sambit ko pagkatapos ay pekeng ngumiti.

"Sige na, kumain ka na diyan at pagkatapos matulog ka na ha?" ani Ava pagkatapos ay agad akong hinila papasok sa kwarto namin.

"Ano ba? Bitawan mo nga ako!, Nasasaktan ako!" Mahina 'kong sambit dahil baka marinig kami ni Devi.

Ava immediately let go of me... I saw her take a deep breath and sadly look at the window covered with a cloth. "Nakikita mo ba yun?!."

"Ang alin? The prison you made for me?" I bitterly said.

"I didn't make a prison for you, I made one for myself" may pait na sambit ni Ava at malungkot na tumingin sa akin "I actually gave you a safe place, Val. Pero hindi mo nakikita yun dahil ang tinatak mo dyan sa isip mo ay sinasakal kita!."

"Bakit? hindi pa ba?" tugon ko.

"Hindi mo ako naiintindihan Val—"

"Hindi kita maintindihan dahil hindi mo ipinapaintindi sa akin, Ava!. Bakit ka ba nagkakaganito? Ha?" pagputol ko sa iba pa niyang sasabihin.

"Tanda mo nung dinala kita sa Ospital?— yun ang unang beses na sinubukan ko na simulan na ipaintindi sayo ang hindi ordinaryong buhay na meron tayo!" Ani Ava at mas lalo akong nakaramdam ng inis sa kanya.

"Dinala mo ako doon at ipinakilala sa matandang babae na iyon— and she was claiming that she was your sister in your past life!!. T*ngina! Sa tingin mo maniniwala ako sa kabaliwan na yun? Ava?!" I exclaimed and grabbed my senses "You even claim na iisa lang tayo!, that I am you, and you are me?!. Ilang kabaliwan at kasinungalingan pa ba ang pilit mong ipapaniwala sa akin Ava! Kase sukang-suka na ako! Na pilitin na unawain ka!."

Ava's face lost all emotion and looked at me coldly "Siguro nga— umaasa lang ako na maintindihan mo ako. Or maybe you will only learn to understand me when one of us is hurt and regrets will start hunting you."

I started sobbing and the tears I had been holding back started to fall "Gumising ka na Ava— walang mananakit sa akin— sa atin?!."

"Hindi mo alam ang panganib na naghihintay sayo sa labas... You don't know how much they want us to die, Val... Sa tingin mo ginusto ko na ikulong ka?! Gustuhin ko man na maging malaya ka— gustuhin ko man na akuin ko ang sumpang meron tayo... Pero hindi pwede!. Because we share the same soul— that's why we share the same curse... Sana, matutunan mo akong paniwalaan ng sa gayon maintindihan mo na I was just trying to protect you!— pero kung matigas talaga ang ulo mo at gusto mo pa din lumabas— wala na akong magagawa, basta hindi ako nagkulang ng pagpapaalala sayo."

Why does it seem like I'm the stubborn one, that I'm the one who went down the wrong path?— She always leaves me confused and I always seem to be in the wrong. Ang gusto ko lang naman ay magkaroon kami ng relasyon ng katulad sa iba. Isang normal na relasyon ng magkapatid. But she always makes everything complicated and difficult.

Suddenly the bedroom door opened and I saw our mother worriedly look at us. "Nag-aaway na naman ba kayo? Kakauwi ko lang galing trabaho at ito na naman ang madadatnan ko? Kelan ba kayo magkakaayos na dalawa?."

"Hindi kami nag-aaway Ma. Nag-uusap lang kami" agad na s**o ni Ava.

My fist clenched, I was fed up with the lies in this house. "I'm done!— hindi ko na kaya. Life is already hard, and you all make my life even more miserable."

I wiped the tears from my cheeks and ran away out of the house without saying a word. I heard their voices shouting my name but I couldn't look back anymore.

Ava still followed me and so did my mother. "Val!, Bumalik na tayo sa bahay!" My mom shouted.

"Gabi na, mas delikado ngayon na nasa labas tayo. Kailangan na natin bumalik!" Dagdag naman ni Ava pero di ko pa din sila pinansin.

Napahinto ako sa pagtakbo ng may humarang sa akin na lalaki. Medyo mataba ito at hindi kataasan. Siguro mga nasa 40's na ang edad nito.

"Val! Lumayo ka sa kanya!!" Sigaw ni Ava.

Hindi ko makontrol ang kamay ko, nanginginig ang kamay at braso ko. Hindi ko magawang makatakbo o kahit pa ang humakbang paatras— ano ito?.

"Val, anak!" dinig kong sigaw ni Mama.

Natumba ako sa aking kinatatayuan ng itulak ako ni Ava.

Hindi ko napansin na may hawak na palang patalim ang lalaki na kanina'y nakatago sa likod nito.

"Tumakbo ka na, Val!" Sambit ni Ava habang hawak-hawak nito ang kamay ng lalaki upang pigilan itong makapanakit.

Hinawakan ako sa braso ni Mama at doon ako kumuha ng lakas para makatayo. I wanted to help Ava but my hand still didn't stop trembling.

Habang nakikita 'kong nakikipag-agawan si Mama at Ava ng patalim sa lalaki, nanlulumo ako at diko alam kung anong gagawin ko.

"Ava!!" I screamed as the man kicked my twin, which caused her to be thrown away.

"Wag mong sasaktan ang mga anak ko!" Sigaw ng aming Ina ngunit napakalakas ng lalaki. Ang patalim na nakatutok sa langit— gamit ang isa pang kamay ng lalaki... buong lakas nitong hinila ang braso ng aming Ina dahilan upang mawalan ito ng balanse at hindi na nagawang makaiwas pa sa pag-atake nito.

Ang patalim nito... tumusok sa may bandang tagiliran ng aming Ina. "Mama!! Hindi!" akma akong tatakbo sa gawi ni Mama nang hawakan ako sa braso ni Ava upang pigilan ako.

"We have to run! Val! Hindi ka maaaring masugatan— mas lalong manganganib ang buhay natin hindi lang sa kamay niya" ani Ava.

"Tumakbo na kayo!" sigaw ng aming Ina na mahigpit na naka-kapit sa lalaki upang hindi ito makalapit sa amin.

"Hindi ka namin maaaring iwan—"

"Kahit ngayon lang makinig ka sakin!! Mamatay tayong lahat kapag hindi pa tayo tumakbo!" Ava tried to pull me but I couldn't leave mom... I can't leave her like that!.

"Mom!!" Mom's body fell on the road floor and completely lost consciousness.

"Pamilyar ang amoy ng kaluluwa ninyong dalawa!— nagkatawang tao bilang isang babae, napakaganda!" Malalim ang boses ng lalaki at nakakapanindig balahibo.

Third P.O.V

They ran a long way around but the man still didn't stop chasing them.

Bilang tumigil si Ava sa pagtakbo at napaupo "Tumakbo ka na" may panghihinang sambit nito.

"Hindi kita iiwan dito, Ava" Val was sobbing and trying to stand up her twin. "Please tumayo ka na!— malapit na siya!" Pagmamakaawa ni Val sa kapatid.

Umiling si Ava ibinukas nito ang palad nito "Nasugatan ako habang nakikipag-agawan ng kutsilyo. Matutuntun nila tayo kahit anong gawin nating pagtakbo. Kaya tumakas ka na Val. Isa man lang sa atin ang makaligtas.

"Hindi ito ang oras para sa ganyan! Kailangan na natin tumakbo hanggat may oras pa" humahagulgol na si Val at nagmamakaawa ngunit buo na ang loob ni Ava na isakripisyo ang sarili.

Hindi pangkaraniwang tao ang humahabol sa kanila. And Ava was aware of it. Kahit anong gawin nilang pagtakbo ay mahahanap at mahahanap sila nito. Pagkat ang dugo na dumadaloy sa kanilang katawan ay hindi pangkaraniwan.

Val's trembling hand signaled that a reincarnated monster was just around the corner. Val has the ability to feel danger from monsters, demons, or those reincarnated as humans, but she was just not aware of it because she chose not to believe her sister.

"Magtago ka na!" sigaw ni Ava pagkatapos ay tinulak ang kapatid palayo.

Val had no choice but to hide among the nearby tall trees. Mahigpit na tinakpan ang kanyang bibig gamit ang kanyang palad. The presence of the reincarnated monster made her hand tremble even more.

Habang si Ava naman ay buong tapang na hinarap ang lalaki, kahit iyon pa ang maging sanhi ng kanyang kamatayan.

The man smiled and slowly closed his eyes as he inhaled the scent of Ava's blood "Kasing halimuyak ng rosas" he whispered.

Ava sighed audibly and fixed her intense gaze on the man. Even though she knows she has little chance of success, she nonetheless intends to fight while the creatures ain't yet coming after her fragrant blood. Any monsters who drank her blood would gain uncanny strength, which would undoubtedly be extremely harmful to Val, her twin sister.

"Let's end this bullsh*t" Ava exclaimed.

When the man started to attack, Ava immediately bent down and hit the man's thigh hard with her elbow causing him to kneel. He was immediately able to stand up despite being trampled by her.

"Ahhhh!!" kularat ni Ava ng tumusok sa malapit sa kanyang puso ang kutsilyo. Pigil ang hininga niyang hinugot iyon pagkatapos ay pinulupot ang kanyang hita at braso mula sa likod ng lalaki at mabilis na ibinaon ang kutsilyo sa puso nito.

Nanghihinang humiga si Ava sa sahig ng daan habang habol-habol ang hinga. "I never expected to die like this" she murmured.

"Ava!!" humahagulgol nasambit ni Val at marahan na hinaplos ang pisngi ng kakambal.

"I-im sorry" nauutal na sambit ni Ava.

"I should be the one who say sorry... kasalanan ko 'to, kung nakinig lang sana ako sayo hindi mangyayari 'to" sambit ni Val. Punong-puno ng pagsisisi si Val dahil sa nangyari.

Her stupid action brought them in great danger.

"No, Val. I messed everything up, I made this decision. I chose to take this curse that brought me, us, an endless damnation and tragic death" ani Ava.

"Huh?, anong pinagsasabi mo?... hihingi ako ng tulong, kailangan mo ng madala sa Ospital" ani Val at akmang tatayo ito ng pigilan ito ni Ava.

"Don't, they will only be in danger by helping me... Anumang oras ay may darating muli katulad ng lalaking iyan na papatay sa atin" ani Ava at matiim na tumitig sa kapatid "For the last time, please, listen to me. Lahat ng sinabi ko sa iyo ay totoo. Ako at ika ay iisa lamang. We share the same soul and split into different bodies... I remember our past lives habang ikaw ay walang alala at ang may hawak ng blue flame."

Mas lalong naguluhan si Val sa mga salitang binitawan ni Ava. Hindi niya alam kung paano mag re-react at kung ano ang dapat niyang itugon sa mga sinabi nito. "Hindi pa din kita maintindihan" ang tanging salitang nasambit niya.

"Many monsters and demons want to kill us because we share the same soul with a twin curse. They will not stop until we are killed... At ngayon makinig ka sa akin, The scent of my blood has spread and our situation will be more dangerous so before they come, you have to run and hide." dagdag pa ni Ava na hirap na hirap na pagkat maraming dugo na ang nawala sa kaniya.

"I can't leave you like this," Val uttered.

"I c-can't take it a-anymore, Val. Run away with Devi and protect her from danger" Ava stammered while gasping for breath.

"No, don't leave me, Ava. I can't do this alone, please" pagmamakaawa ni Val.

"I will not leave you, silly... I will always be there because I am your other half... We will finally be one... Now, run away with Devi and find your twin flame... he will be the answer to all your questions. Find the phoenix and he will save you from destruction" ani Ava at unti-unti ng sumara ang mga mata nito at tuluyang nawalan ng malay.

"No!!" Val's hands are shaking while carefully touching her sister's cheek. She screamed while hugging her twin's body "I'm s-sorry!, I messed up everything!... ako ang may kasalanan kung bakit kayo nasa ganitong sitwasyon, please gumising kana Ava?!. Babalikan pa natin si Mama!, Ava !!!."