ฉันพูดออกไปทั้งน้ำตา ถ้าพี่เขมไม่เข้ามาฉันก็คงเป็นคนโง่ที่คอยวิ่งตามคนที่ไม่ได้รักฉันจริงๆ อย่างพี่ตั้ม ฉันเองก็เจ็บที่ต้องพูดออกไปอย่างนี้ ใจฉันมันสั่น สั่นจนเหมือนมันกำลังจะแหลกละเอียดไปกับสิ่งที่ฉันพูด
หมับ!!
พี่ตั้มสวมกอดฉัน สองแขนของเขาสั่นจนฉันรู้สึกได้ ฉันยังรักพี่ตั้มอยู่ก็จริง ฉันยังมีความรู้สึกดีๆ อยู่ก็จริง แต่ฉันก็ช้ำเหลือเกินแล้ว
"พะ ... พลอยทนไม่ไหวแล้วค่ะพี่ตั้ม ... อึก ... หัวใจของพลอย มันเจ็บเกินไปแล้ว"
ฉันยกมือเรียวกุมหัวใจของตัวเองเอาไว้ ฉันจำต้องปล่อยพี่ตั้มไปจริงๆ การปล่อยพี่ตั้มไปมันก็เหมือนกับการเหยียบย่ำหัวใจของตัวเอง รู้จักคำนี้ไหมละ
หยิกเล็บก็เจ็บเนื้อ
ฉันรักเขา แต่มันคงไม่มากพอที่จะทำให้เขาหยุดอยู่ที่ฉัน ฉันที่รับรู้ตลอดแต่ก็เงียบมาตลอดเหมือนกัน ฉันนั่งมองคนโกหกที่หลอกฉันไปวันๆ จนเขาคิดว่าฉันโง่
"พี่ไม่เลิก พี่ไม่มีวันเลิกกับพลอย"
พี่ตั้มกอดฉันแน่น นี่เป็
