พี่เขมเปิดประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับของรถพี่ตั้มอย่างไม่สนใจใคร เขาดึงฉันออกมาจากในรถของพี่ตั้ม เราสองคนสบตากันเพียงนิด แล้วพี่เขมก็เข้าไปนั่งในรถแทนฉัน สักพักพี่ตั้มก็ขับรถออกไปโดยที่ไม่ได้ลา
ใบหน้าของฉันยังร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่เหมือนพี่เขมปกป้องฉัน หึงฉัน หวงฉัน แทนที่ฉันจะโกรธแต่ฉันกลับเผลอระบายยิ้มออกมาอ่อนๆ โดยไม่รู้ตัว
ติ๊ง~
พี่ตั้ม : พี่ไปเตะบอลนะ เดี๋ยวกลางวันมากินข้าวด้วย
พลอย : เคค่ะ
ฉันตอบไปอย่างนั้น แล้วกำลังจะเก็บมือถือลงกระเป๋าสะพายข้างแต่แล้ว เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ติ๊ง~
พี่เขม : ไปเตะบอลนะ
พลอย : สนามไหนคะ อยากไปดู
พี่เขม : สนามหน้าคณะ
พลอย : ขอไปดูได้ไหมคะ
พี่เขม : แลกกับหอมแก้มสองที
พลอย : คนเจ้าเล่ห์
ฉันยิ้มให้โทรศัพท์แล้วไปนั่งรอเพื่อนๆ ที่ใต้ตึกคณะ บ้าจริงฉันเผลอยิ้มให้กับไอ้พี่เขมบ้ากามอีกแล้ว
กรี๊ดดดดดดดด~
เสียงกรี๊ดดังขนา
