ยัดเยียด
1287 Words
แกร่ก~
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นทำให้ฉันแอบชะโงกหน้าดูคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ พี่เขมใช้ผ้าขนหนูสีดำของฉันพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่พร้อมกับหยดน้ำที่เกาะตามตัว และหัวของเขาก็เปียกคิดได้ไม่ยากว่าเป็นเพราะฉัน
ฉันยืนแอบอยู่ที่กำแพงโดยไม่รู้เลยว่าฉันจะแอบไปทำไมทั้งๆ ที่นี่มันเป็นห้องของฉัน ฉันก้มหน้ามองร่างกายของตัวเองที่มีแต่รอยที่พี่เขมทำไว้จนทั่วร่าง อีกทั้งตอนนี้สภาพของฉันมันก็ไม่ได้หน้าดูชมเลยสักนิดร่างกายเปียกปอนด์ราวกับลูกหมาน้อยตกน้ำ
ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นอย่างข้าๆ เมื่อผู้ชายที่เพิ่งเดินออกมาจากในห้องน้ำมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน เขายกสองแขนค้ำยันกับกำแพงปูกักขังฉันไว้ในอ้อมแขนแกร่งของตัวเอง
"จะรับผิดชอบฉันยังไง"
"พะ ... พี่เขมพลอยขอโทษ"
โถ่ ชีวิตฉัน ทำไมถึงบัดซบขนาดนี้ แฟนนอกใจยังไม่พอยังพลาดไปมีอะไรกับเพื่อนแฟนอีก และที่หนักกว่านั้นคือฉันดันไปขืนใจเขาเนี่ยนะ ฉันนึกภาพตัวเองตอนนั้นไม่ออกเลยจริงๆ
"ให้ฉันเอาเธอ แล้วพูดแค่ขอโทษทีหลังได้ไหมล่ะ"
"หยาบคาย"
ฉันตวัดสายตาไม่พอใจส่งไปให้คนตัวโตที่ตอนนี้ใบหน้าของเขามันใกล้กับฉันเสียใจหัวใจแทบร่วง อีกแล้วหัวใจของฉันมันเต้นแรงอีกแล้ว ก็รู้ว่าหล่อ แต่พ่อคู๊ณโปรดอย่าใช้ความหล่อสิ้นเปลืองนักเลย
" ... "
พี่เขมยกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างเป็นเชิงคำถาม เพื่อจะเอาคำตอบจากฉันว่าจะรับผิดชอบเขายังไง แต่ให้ตายเถอะฉันเป็นผู้หญิงนะฉันเองก็เสียหายไม่่ใช่หรือไง
"พี่จะเอาอะไร"
"เลิกกับไอ้ตั้มซะ"
ฉันจ้องหน้าพี่เขมอีกครั้ง เขาเป็นใครกล้าดียังไงถึงมาสั่งให้ฉันเลิกกับแฟนฉันถึงแม้ว่าพี่ตั้มจะชั่ว จะเจ้าชู้ จะเลวขนาดไหน แต่ฉันก็รักของฉัน เข้าใจบ้างไหม ฉันเป็นคนประเภทถ้าจะตัดใจก็ต้องเจ็บให้สุด แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงที่สุดของฉัน
"พลอย ... "
" ... "
"พลอยเลิกกับพี่ตั้มไม่ได้ ทำไมต้องให้พลอยเลิกกับพี่ตั้มด้วย พี่เขมอยากได้อะไรก็บอกพลอยสิ"
"เธอ"
คำเดียว คำสั้นๆ ที่หลุดออกมาจากปากของพี่เขมทำเอาหัวใจของฉันทำงานหนักเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ จะไม่ให้หนักได้อย่างไรในเมื่อเขาพูดออกมาแค่นี้ และฉันเองก็ไม่ใช่เทพที่จะรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าต้องการอะไร คิดอะไร
"มันทำเธอเจ็บขนาดนี้ เธอจะทนทำไมวะ"
" ... "
ฉันเม้มปากแน่นอย่างใช้ความคิด ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะทนไปทำไม ทนไปเพื่ออะไร แต่ฉันรู้แค่ว่าพี่ตั้มเขาบอกว่าเขารักฉัน และฉันก็รักเขา
"ไม่เลิกใช่ไหมพลอย"
"อึก ... พะ ... พลอย"
ปากของฉันสั่นระริก หากจะว่าฉันโง่ ฉันก็ยอม คำว่าความรักทำให้คนตาบอดมันน่าจะใช้กับฉันได้เป็นอย่างดี แต่แล้วคำพูดต่อมาของพี่เขมก็ทำเอาหัวใจฉันกระตุกวูบอีกครั้ง
"ได้ ไม่ต้องเลิกก็ได้ แต่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ เธอต้องมาสนองฉัน นี่เป็นข้อตกลง"
นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดที่หลุดออกมาจากปากของพี่เขม ฉันไม่อิสระอีกต่อไปแล้ว เพียงแค่พลาดพลั้งไปขืนใจเขาก่อนแค่นั้นเองเหรอ
"ละ ... แล้วพลอยต้องอยู่แบบนี้กี่วัน"
"จนกว่าฉันจะเบื่อ"
พี่เขมคนดีเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว หายวับไปกับตา คนที่คอยอยู่เคียงข้างฉัน คนที่คอยปลอบใจฉัน คนที่คอยให้กำลังใจฉันหายไปไหนแล้ว
"ถ้าเธอไม่ตกลง ... "
เขากำลังขู่ฉัน พี่เขมใช้มือหนาเชยคางมนของฉันให้เชิดขึ้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อฉันหลับตาพยักหน้าอย่างคนโง่ ความผิดพลาดแรกของฉันคือการมีพี่ตั้มเป็นแฟน ส่วนความผิดพลาดที่สองของฉันคือพลาดท่าไปข่มขืนเพื่อนของแฟน และฉันกำลังถูกเขาขู่
"เด็กดี~"
พี่เขมพูดจบเขากดจูบที่หน้าผากของฉันหนักๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ฉันรู้สึกหน่วงๆ ที่หัวใจ กับพี่ตั้มฉันก็ไม่สามารถทำใจเลิกได้ กับพี่เขมฉันก็ไม่ได้รักแต่ฉันแค่พลาด
"พลอย มานี่"
พี่เขมเดินเข้าไปในห้องนอนได้ไม่นาน เขาก็ตะโกนเรียกฉันให้เดินเข้าไปหาเขาในห้องนอนของฉัน ฉันโผล่หน้าเข้าไปเพียงนิด เห็นเขาตบหน้าตักของตัวเองบ่งบอกให้ฉันรู้เป็นนัยๆ ว่าเขาต้องการให้ฉันไปนั่งอยู่ตรงนั้น
ฉันเดินเข้าไปหาพี่เขมอย่างช้าๆ แล้วนั่งลงบนหน้าตักแกร่งของเขา ในท่าหันหน้าเข้าหากันเขาใช้มือปัดผมของฉันออกจากใบหน้า อย่างอ่อนโยนพร้อมกับเชยคางมนของฉันให้เชิดขึ้นอีกครั้ง
"อืมมมมมมม~"
พี่เขมค่อยๆ กดจูบฉันอย่างอ่อนโยน ฉันได้แค่ขัดขืนเพียงนิดแต่พี่เขมก็ยังไม่ยอมผละจูบออก เขาค่อยๆ สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าควานหาความหวานในโพรงปากของฉัน สัมผัสอุ่นร้อนจากริมฝีปากของเขาทำให้ฉันหลงเคลิบเคลิ้ม
"พะ ... พอก่อน พลอยหายใจไม่ออก"
ฉันรีบดันใบหน้าคมสันให้ออกห่างเมื่อรู้สึกว่าถูกช่วงชิงลมหายใจนานจนเกินไป คนตัวโตตรงหน้าเหยียดยิ้มเบาๆ พี่เขมคนนั้นของฉันหายไปแล้ว เหลือแต่อีตาบ้าอำนาจ เอาแต่ใจ เผด็จการ
"ฉัน ต้องการเธอ ตอนนี้เลย"
พี่เขมใช้มือหนาปัดผมยาวประบ่าของฉันออกแล้วจูบลงที่หัวไหล่มนของฉันเบาๆ พร้อมกับเริ่มใช้จมูกโด่งคมซุกไซร้ซอกคอขาวระหงของฉันจนขนลุก ฉันเพิ่งเคยสัมผัสความวาบหวามนี้เป็นครั้งแรก เอ่อ ... ฉันหมายถึงเฉพาะตอนที่ฉันมีสติน่ะนะ
"มะ ... ไม่ทำได้ไหม"
เมื่อความรู้สึกซาบซ่านเข้าครอบงำความรู้สึกในร่างกาย ฉันพยายามจะถอยห่างแต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าพี่เขมของฉันนั่นนุ่มละมุนจนฉันเผลอขนลุกไปทั่วทั้งร่าง
"ทีเมื่อคืนเธอไม่เห็นจะให้โอกาสฉันเลย"
อีกแล้ว พี่เขมพูดเรื่องเมื่อคืนอีกแล้ว แล้วฉันจะทำอะไรได้ละ ในเมื่อฉันเสียซิงให้เขาไปแล้ว และการเสียซิงของฉันมันน่าจดจำมากเพราะฉันเป็นคนถวายซิงของฉันให้เขาเอง
"แล้วทำไมเมื่อคืนถึงไม่ขัดขืนพลอยละ"
"ฉันขัดแล้ว แต่สู้แรงเธอไม่ไหว เธอต่อยท้องฉันจนจุก อีกอย่าง ฉันเมาฉันไม่มีเรี่ยวแรงหรอก"
ตะ ... ต่อยท้อง !!! WTF ฉันเนี่ยนะต่อยท้องเขา ให้ตายเถอะถ้าป๊ารู้ฉันต้องโดนยำเละแน่ๆ ชีวิตนังพลอยเสียตัวให้ผู้ชายที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง
"ไม่เป็นไรนะ ถ้าเธอไม่ทำก็ได้ฉันไม่ชอบบังคับใครอยู่แล้ว"
ได้ยินพี่เขมพูดออกมาอย่างใจดีฉันก็ดีใจ และหวังว่าเขาคงแค่แกล้งฉันสินะ ไม่ได้ตั้งใจจะอยากได้ฉันจริงๆ
"แต่ฉันว่า ฉันมีธุระจะคุยกับไอ้ตั้มมันสักหน่อย"
- Writer
