ผมถามออกไป ผมรู้อยู่แล้วยังไงเธอก็เลือกมันไม่ใช่ผมอย่างแน่นอน ไม่รู้จะถามออกไปให้หัวใจเจ็บทำไม
"แฟน"
ห๊ะ!! วะ ... ว่าไงนะ เธอบอกจะให้ผมไปอยู่ข้างๆ เธอในสถานะแฟนอย่างนั้นเธอ หัวใจผมมันเต้นโคตรเร็ว มันดีใจจนผมเผลอยิ้มออกมา
"จะกลับไม่กลับ ถ้าลีลาพลอยเปลี่ยนแฟนจริงๆ ด้วย"
ผมดึงคนตัวเล็กลงมาจูบแนบชิด ดีใจจนหัวใจจะหยุดเต้น สองมือหนาของผมโอบรอบเอวบางของเธอเอาไว้ไม่อยากปล่อยเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว เรียวลิ้นร้อนถูกป้อนเข้าปากเธออย่างกระหาย อีกทั้งยังดูดกลืนน้ำลายของกันและกันอย่างไม่รังเกียจ
"รอพี่ตั้มกลับมา พลอยจะเลิกกับพี่ตั้ม"
" ... "
"พี่เขมรอพลอยนะ"
"ครับ พี่จะรอ"
ยัยคนตัวเล็กหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ผมเองก็เช่นกัน ผมมองหน้าเธอแล้วยกยิ้มอย่างไม่หุบในขณะที่คนตัวเล็กที่นั่งคร่อมผมไว้ก็ยิ้มไม่หุบเหมือนกัน
"ยิ้มอะไรคะ"
"แล้วหนูยิ้มอะไรครับ"
"นะ ... หนู ?"
"อ้าว แล้วจะให้เรียกว่าอะไร"
ค
