ตอนที่ 4

3235 Words

สองวันผ่านไป หลังจากจบการแข่งขัน โนอาก็นอนพักรักษตัวอยู่ที่โรงพยาบาลและรอแพทย์วินิจฉัยอาการบาดเจ็บของเขา จนแพทย์ได้ผลสรุปออกมาอย่างเป็นทางการจึงแจ้งทางผู้ดูแลของนักฟุตบอกไปจามหน้าที่ ทำให้ทางสโมสรถึงขั้นประชุมใหญ่กันเลยทีเดียวกับการบาดเจ็บของโนอาในครั้งนี้ “โอนา หมอสรุปอาการบาดเจ็บของนายออกมาแล้วนะ แล้วทางสโมสรก็เห็นว่าควรจะให้นายพักผ่อนสักสามเดือนเพื่อฟื้นฟูร่างกาย แล้วเราจะให้ตัวสำรองลงเล่นแทนนายไปก่อนในช่วงที่นายพักผ่อน” แมทธิวซึ่งเป็นโค้ชของทีมเอ่ยพูดบอกไป แล้วก็ดูสีหน้าของนักเตะหนุ่มไปด้วย “บอกแล้วไงว่าฉันยังไหว พักแค่สองอาทิตย์ฉันก็กลับไปเล่นได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องหยุดยาวขนาดนั้น” โนอาพูดบอกไป เพราะเขาไม่จำเป็นต้องพักยาวแบบนั้นก็ได้ “นายต้องรอให้อาการบาดเจ็บของนายหายดีก่อนนะโนอา ไม่อย่างนั้นนายจะกลับมาเตะฟุตบอลไม่ได้อีก ทำตามที่หมอแนะนำจะดีกว่านะ อีกอย่างนี่เป็นเป็นคำสั่งของของคุณลูก้าด้วย” โอลิเวียผู้จัดการทีมเอ่ยพูดบอกไปอย่างหนักใจเพราะรู้จักโนอาดีว่าเขาต้องไม่ยอมง่ายๆแน่ๆ “คำสั่งของลูก้างั้นเหรอ อืม โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ออกไปกันได้แล้ว ฉันจะพักผ่อน” โอนาพูดไปก็กัดฟันแล้วก็พยักหน้าหงึกๆอย่างไม่พอใจ ก่อนจะไล่ทั้งสองออกไป “งั้นหายไวๆก็แล้วกันนะ แล้วฉันจะโทรหา” โอลิเวียพูดออกไปก็มองหน้าของโนอาอย่างห่วงใยเขา ก่อนจะเดินออกจากห้องของพักของเขาพร้อมกับแมทธิว “เฮนรี่ โทรตามไอ้ลูก้ามาหาฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะออกจากโรงบาลไปหามันถึงที่” โนอาพูดออกไปด้วยเสียงเยือกเย็น เพราะถ้าการที่เขาหยุดมันเป็นคำสั่งของลูก้าล่ะก็ มันกับเขาต้องคุยกันหน่อยแล้ว “ครับนาย รอสักครู่นะครับ” เฮนรี่พูดบอกไปก็รีบหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงมา แล้วโทรหาลูก้าทันที เพราะตอนนี้เจ้านายของเขาพร้อมจะระเบิดลงเต็มที่แล้ว หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ลูก้าก็เดินทางมาหาโนอาที่โรงพยาบาลทันที หลังจากที่ลูกน้องของโนอาโทรไปหาแล้วบอกให้เขารีบมาที่นี่ด่วน และเขาก็แทบจะไม่ต้องเดาเลยว่าโอนาจะต้องการพบเขาเพราะอะไร “นอนเดี้ยงบนเตียงสภาพนี้นี่ไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่เลยนะเนี่ย” ลูก้าเดินเข้ามาในห้องก็เอ่ยพูดออกไปด้วยท่าทางกวนๆ “ยังจะมากวนตีนอีกนะไอ้น้องเวร แกสั่งลาพักร้อนฉันทำไมห้ะ” โนอาพูดโวยใส่ลูก้าผู้เป็นน้องชายทันที ก่อนจะมองด้วยสายตาโหดๆ “นี่พี่พูดกับเจ้าของสโมสรแบบนี้ได้ยังไง ผมเป็นเจ้านายพี่นะ” ลูก้าพูดตอบไปแล้วมองพี่ชายอย่างกวนๆ เพราะพี่ชายเขาให้เขาอยุ่ในหน้าที่นี้ก็ต้องยอมรับกติกาสิ มาเอาแต่ใจแบบนี้ได้ยังไงกัน “ผั้วะ แต่ฉันเป็นพี่เจ้าของสโมสรโว้ย เพราะฉะนั้นแกยกเลิกคำสั่งลาพักร้อนของฉันซะ ไม่งั้นฉันหายดีเมื่อไหร่ฉันจะเล่นงานแกเป็นคนแรกเลย” โนอาเอาหมอนปาใส่น้องชายก็พูดบอกไปด้วยเสียงเข้ม พร้อมกับมองน้องชายอย่างเจ็บใจ ถ้าเขาไม่เจ็บเท้าล่ะก็ เขาจะลงไปเตะมันเดี๋ยวนี้แหละ “เสียใจด้วยนะพี่ชาย ผมให้ทางสโมสรประกาศไปแล้วว่าพี่จะลาพักร้อนสองเดือน และผมก็ยกเลิกไม่ได้ด้วยเพราะมันเป็นคำสั่งของแด๊ดที่อยากให้พี่พักฟื้นร่างกาย ถ้าพี่อยากจะเตะก็ไปเตะพ่อนู้น ผมไม่เกี่ยว นี่น่ะความคิดของแด๊ดล้วนๆเลย ผมงกแบบนี้พี่คิดว่าผมอยากจะให้พี่ที่กำลังเป็นนักเตะดาวรุ่งพักงานหรือไง เสียรายได้หมด เฮ้อ ” ลูก้าพูดบอกไป เพราะถึงเขาเป็นเจ้าของสโมสรนี้จริงๆคือพ่อของเขาและโนอา “ไหน ใครจะแตะฉันห้ะ” คอนเนอร์เดินเข้ามาในห้องได้ยินลูกชายพูดออกมาพอดี จึงเอ่ยพูดออกไป ก่อนจะมองลูกชายทั้งสองสลับกันไปมา “แด๊ดมาก็ดี ผมไม่โอเคนะที่แด๊ดให้ลูก้ามันสั่งพักร้อนแบบนานขนาดนี้ ผมเป็นลูกแด๊ดนะ แด๊ดจะทำกับผมแบบนี้ไม่ได้” โนอาพูดโวยทันทีที่พ่อของเขาเดินเข้ามาในห้อง “ไม่โอเคก็แล้วแต่แกสิ ฉันเป็นเจ้าของสโมสรจะทำอะไรก็ได้ แกน่ะมันหักโหมเกินไปแล้วโนอา ฉันรู้ว่าแกรักอาชีพนักฟุตบอลมาก แต่แกจะเอาชีวิตของแกมาเสี่ยงกับมันไม่ได้ ฉันยอมให้แกมาเป็นนักฟุตบอลแล้วแกก็ต้องทำตามกติกาที่เราตกลงกันไว้สิ ตอนนี้ถ้าฉันยอมตามใจให้แก อีกหน่อยฉันคงมีลูกขาเป๋กันพอดี ฉันยอมแกมาเยอะแล้วครั้งนี้ยังไงก็ ไม่ ไม่” คอนเนอร์พูดบอกไปตามตรง เพราะที่เขาทำน่ะเพราะเขาเป็นห่วงลูกชายของเขาจริงๆ ครั้งนี้เขาถึงไม่ได้ตามใจแบบที่ผ่านๆมา “มันยากอะไรหึพี่ แค่พักร้อนสองเดือนเนี่ย คนอื่นเขาอยากจะพักกันจะตายไป มีแต่พี่นี่แหละที่บ้าจะลงสนามอยู่คนเดียวเนี่ย” ลูก้าพูดบ่นออกไปอย่างไม่เข้าใจพี่ชาย “เอาเลย จะทำอะไรกันก็ทำไปเลย ยังไงผมก็จะพักแค่สองอาทิตย์แล้วผมจะกลับไปลงสนาม” โนอาพูดไปแล้วมองหน้าพ่อของเขาแบบตาต่อตาฟันต่อฟันอย่างไม่ยอม “งั้นฉันก็จะให้ลูก้ามันประกาศออกไปว่า แกน่ะเป็นลูกชายของฉันและก็เป็นเจ้าของสโมสรตัวจริง” คอนเนอร์พูดออกไปก็ยิ้มออกไปอย่างร้ายๆ เพราะโนอาปกปิดเรื่องเป็นพ่อลูกกับเขาตั้งแต่เข้าวงการฟุตบอล เพราะต้องการใช้ความสามารถของตัวเอง จนตอนนี้ทุกคนต่างคิดไปแล้วว่าเขานั้นมีทายาทคนเดียวคือลูก้า “ผมสนับสนุนเต็มที่เลยแด๊ด ผมก็อยากจะออกจากตำแหน่งจะตายอยู่แล้ว เหนื่อย” ลูก้าพูดออกไปก็ยิ้ม เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาปรารถนาที่สุด เนื่องจากเขานั้นดูแลธุรกิจของครอบครัวแทบทุกอย่างเพราะพี่ชายดันมาเป็นนักเตะซะนี่ ทุกอย่างเลยตกอยู่ที่เขาคนเดียว “ยอมเถอะครับ ยังไงนายก็ไม่ชนะคุณท่านกับคุณลูก้าหรอกครับ” เฮนรี่เอ่ยพูดบอกไป เพราะสองคนนี้แท็กทีมกันทีไรเจ้านายเขาก็แพ้ตลอด อีกอย่างเจ้านายของเขาก็ไม่ต้องการให้ใครรู้ด้วยว่าเป็นลูกเจ้าของสโมสรด้วย สู้ยอมๆไปจะดีกว่า “เออ ก็ได้ พักก็พัก” โนอาก็มองพ่อและน้องชายของเขาด้วยสายตาจดจ้อง เพราะทั้งสองกำลังรุมเขาให้จนมุม เขาจึงพูดตอบไปด้วยเสียงห้วนๆ “ยอมตั้งแต่แรกก็จบเรื่อง หึๆ” คอนเนอร์พูดบอกไปก็ยิ้มอย่างพอใจ เพราะก่อนหน้านี้ก้าโทรมาบอกเขาว่าโนอาโวยวายไม่ยอมลาพักร้อนยาว ทำให้เขาต้องมาจัดการด้วยตัวเอง เพราะลำพังลูกก้าคงสู้ความเอาแต่ใจของพี่ชายไม่ได้ พอเอาเข้าจริงมันก็ตามใจพี่ชายตลอด อย่างว่าแหละลูกชายของเขาที่ว่าร้ายมันก็ได้ยีนส์เด่นของเขาไปทั้งนั้น ทำไมเขาจะตามความเจ้าเล่ห์ของลูกๆเขาไม่ทันล่ะ ณ ประเทศไทย ด้านอธิชาติแฟนเก่าของชิชาที่เลิกรากันไปนั้นก็ถูกชาวโซเชียลรุมถล่มด่าจนเละ ทำให้ละครที่เขากำลังถ่ายกับนางร้ายนั่นก็ต้องเป็นอันค้างเติ่งไว้ก่อน เพราะกระแสด้านลบของเขารุนแรงเกินไป หากเอาไปออนแอร์ก็มีแต่จะเสียกับเสียเท่านั้น และดูท่างานนี้นี้เขาคงจะกลับมาดังเป็นพระเอกแถวหน้าคงจะเป็นเรื่องยากแล้ว “อ่อ โชน เดี๋ยวเราเข้าไปข้างในก่อนเลยก็ได้ พอดีพี่ลืมเอกสารไว้ในรถ เดี่ยวกลับไปเอาแปปนึง” ชิชาเอ่ยพูดออกไป เมื่อเธอและโชนออกไปทำข่าวบันเทิงด้วยกันและกำลังจะกลับเข้าสำนักข่าวเพื่อเตรียมตัวลงข่าว แต่เธอดันลืมเอกสารสคลิปที่เธอร่างเอาไว้ที่รถ “ได้ครับเจ้ งั้นรีบไปเอาแล้วก็ตามมานะครับ ผมจะเอากล้องไปเก็บก่อน” โชนพูดบอกไปก็ยิ้ม เพราะเขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปทำงานกับชิชากันแค่สองคน ยิ่งตอนนี้เธอโสดแล้วเขาก็ยิ่งรู้สึกดี “อืม เดี๋ยวพี่ตามไป” ชิชาพูดบอกไปก็รีบเดินกลับไปที่รถที่จอดอยู่ในลานจอดรถ ก่อนจะกดปลดล็อคแล้วก็เดินไปเปิดประตูหลังรถแล้วควานหาเอกสารที่เธอเอาโยนไว้ก่อนหน้านี้ ส่วนโชนก็มองเธอแล้วก็เดินเข้าไปในสำนักข่าวทันที “เอ้ อยู่ไหนนะ เราก็โยนมาไว้ทางนี้นิ อ้อ อยู่นี่เองหาตั้งนาน” ชิชาพูดไปก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นเอกสารที่เธอกำลังหาอยู่ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมันมา แล้วเธอก็ถอยออกมาแล้วยืนขึ้นก่อนจะปิดประตูรถ “อาร์ม มาทำไม” ชิชาพูดออกมาอย่างตกใจที่เห็นหน้าของอธิชาติยืนอยู่ข้างๆเธอ เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นเธอก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย “ผมจะมาขอโทษ พี่ให้อภัยผมได้ไหม ผมสัญญาว่าผมจะไม่นอกใจพี่อีก ให้โอกาสผมนะครับพี่ ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ เราคืนดีกันได้ไหมครับ” อธิชาติเข้ามาจับมือของชิชาแล้วเอ่ยพูดรัวๆออกไปด้วยสีหน้าขอร้อง เพราะถ้าเธอไม่ยอมคืนดีกับเขา เขาได้หมดอนาคตแน่ๆ “ปล่อยพี่นะอาร์ม อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวพี่ พี่ไม่ชอบ แล้วพี่ก็ไม่คิดที่จะให้อภัยคนที่มันนอกใจพี่ด้วย อาร์มกลับไปซะ พี่ไม่อยากจะเห็นหน้าอาร์มตอนนี้” ชิชาพูดออกไปก็สะบัดมือของอธิชาติออกไป ก่อนจะมองหน้าเขาอย่างไม่กลัว หน้าด้านจริงๆทำกับเธออย่างนั้นแล้วยังจะกล้ามาขอคืนดีเธออีก “พี่ชิชา ถ้าพี่ไม่ให้อภัยหรือยอมคืนดีกับผม ชีวิตในวงการของผมคงต้องจบแน่ๆ ถ้าพี่ไม่อยากคืนดีกับผม พี่ช่วยคุยกับพี่เต๋าให้ผมหน่อยสิพี่ ผมขอร้องนะพี่ อย่างน้อยเราก็เคยยคบกันนะพี่” อธิชาติพูดบอกไปอย่างขอร้องทุกวิธีทาง เพราะนี่คือทางรอดทางเดียวของเขา “หึๆ มาคืนดีเพราะอย่างนี้น่ะเหรออาร์ม ความจริงใจของนายยังไม่มีเลยแล้วพี่จะช่วยอะไรนายได้ ไปซะเถอะ ถ้าอยากจะกลับมาดังก็ไปหาวิธีอื่น พี่ไม่มีทางช่วยคนที่มันทำเลวกับพี่หรอก” ชิชาพูดไปก็มองเขาอย่างจดจ้อง ก่อนจะเมินน้าหนีแล้วก็กดล็อครถของตัวเอง ก่อนจะหันหลังเดินหนีเขา “พี่ไม่ช่วยผมใช้ไหม ได้ พูดดีด้วยแล้วไม่ฟังงั้นก็ต้องเจออย่างนี้” อธิชาติพูดบอกไปก็จับตัวชิชาไปชนกับเสาที่จอดรถ ก่อนที่เขาจะพยายามยืนหน้าเข้าไปจะจูบเธอ “อ้าย อย่านะอาร์ม อื้อ ใครก็ได้ช่วยด้วย อ้าย ช่วยด้วยค่ะ อย่ามาใกล้ฉันนะ อื้อ” ชิชาก็เอามือของเธอไปดันหน้าอกของเขาไว้จนเอกสารตกกระจุยกระจายเต็มพื้น แล้วเธอก็เอียงหน้าหนีไปด้านหลังอย่างไม่ยอมให้เขาทำอะไรเธอได้ “หึๆ หวงตัวนักใช่ไหม ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าพี่เสร็จผมแล้วพี่จะยังไม่ช่วยผัวตัวเองอยู่อีกหรือเปล่า อื้อ…” อธิชาติพูดออกไปด้วยสีหน้าร้ายๆ ก่อนจะเอามือของเขาทั้งสองข้างไปจับที่ข้อมือของเธอแล้วบีบแน่นจนเธอเจ็บ ก่อนจะจับมันไปไว้ข้างๆศีรษะของเธอ แล้วเข้าก็เอาหน้าเข้าไปซุกไซร้เธอทันที “อย่าทำแบบนี้นะอาร์ม อื้อ อย่า… ใครก็ได้ช่วยด้วย” ชิชาพูดไปก็ร้องขอความช่วยเหลืออกไปพร้อมกับพยายามส่ายหน้าไปมาไม่ให้อธิชาติทำอะไรเธอได้ และเธอก็รู้สึกกลัวมากขึ้นเมื่อไม่มีวี่แววว่าจะมีใครมาช่วยเธอ “ไอ้เลว แกจะทำอะไรเพื่อนฉัน ปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ ปึก ปึก ปึก” ยูตะที่เดินออกมาตามชิชามาเห็นเพื่อนสาวกำลังถูกอธิชาติทำมิดีมิร้ายอยู่ก็รีบเอาเอกสารที่พื้นมาตีหลังเขาทันที “โอ๊ย เจ็บนะโว้ย อีตุ๊ด” อธิชาติพูดออกไปอย่างหัวเสีย ก่อนจะปล่อยชิชาให้เป็นอิสระเมื่อเพื่อนตุ๊ดของเธอมาทำร้ายเขารัวๆ “ตุ๊ดแล้วไงยะ มันหนักหัวแม่แกหรือไงห้ะ แกนี่เลวไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆไอ้อาร์ม เลวระยำยันชาติหน้า เลวจนฉันไม่รู้จะเอาอะไรมาเปรียบกับคนอย่างแกแล้ว ชิชา มานี่แก อย่าไปใกล้มัน” ยูตะพูดด่าออกไปอย่างโมโห ก่อนจะรีบดึงตัวเพื่อนสาวมาอยู่ข้างหลังเขา ชิชาที่กำลังผวาอย่างกลัวๆก็รีบไปหลบหลังเพื่อนหนุ่มทันที และเธอก็รู้สึกดีใจมากที่เพื่อนมาทันเวลาพอดี ไม่งั้นเธอเสร็จอธิชาติแน่ๆ “มึงคิดว่ามึงจะด่ากูได้เหรออีตุ๊ด มึงเป็นใครห้ะถึงกล้ามาด่าคนอย่างกู วันนี้กูจะเอามึงให้จมตีนกูเลย ผั้วะ” อาร์มพูดออกไปอย่างโมโห ก่อนจะเดินเข้าไปจะต่อยหน้านังตุ๊ดปากดีนี่ “โอ๊ย ไอ้เลว แกรู้ไหมว่าหน้าฉันทำมาเท่าไหร่ ขอตุ๊ดแมนสักวันเถอะ แกตาย ผั้วะ ผั้วะ” ยูตะร้องออกไปแบบเจ็บๆเมื่อหมัดหนักๆส่ายเข้ามาที่หน้าของเขาเต็มๆ ก่อนจะเอามือแตะที่จมูกแล้วเห็นเลือดไหลออกมาจากจมูก เขาก็ร้องโวยวายออกมา ก่อนจะหันไปมองอธิชาติแล้วเข้าไปต่อยกลับอย่างแค้นใจ “อียูตะ” ชิชาก็เอามือมาปิดปากของตัวเองมองเพื่อนหนุ่มของเธอต่อยกับอธิชาติไปอย่างอึ้งๆ เพราะไม่คิดว่าเพื่อนหนุ่มจะทำอย่างนี้ “ผั้วะ ถึงกูจะเป็นตุ๊ดแต่กูก็เป็นตุ๊ดสู้คนโว้ย ไอ้เลว โอ๊ย…” ยูตะพูดด่าออกไปก็ต่อยหน้าของอธิชาติไป ก่อนจะถูกสวนกลับมาจนร้องโอ๊ย แล้วก็ล้มลงไป “ผั้วะ หน้าของมึงแพงใช่ไหม เดี๋ยวกูจะให้มึงไปทำใหม่ทั้งหน้าเลยอีตุ๊ด เกิดมาผิดเพศแล้วยังสะเออะอีกนะมึง ” อธิชาติต่อยหน้าของยูตะไปก็พูดด่าอย่างดูถูกออกไป “เพี๊ยะ มันจะมากไปแล้วนะไอ้เลว คนเลวๆอย่างแกไม่สิทธิ์มาว่าเพื่อนฉันแบบนี้ เพี๊ยะ อียูตะ แกรีบลุกมาจัดการมันสิ” ชิชาเห็นอธิชาติด่าเพื่อนของเธอแบบนั้นก็โกรธแทน ก่อนจะเข้าไปตบหน้าของอธิชาติอย่างแรง จากนั้นก็บอกให้เพื่อนหนุ่มรีบเข้ามาช่วยเธอ “ชิชาแกหลบไป ฉันเอง ผั้วะ ผั้วะ เหยียดตุ๊ดอย่างกูใช่ไหมมึง ผั้วะ ผั้วะ มึงรู้จากตุ๊ดอย่างกูน้อยไปแล้วไอ้อาร์ม” ยูตะพูดไปก็เข้าไปจับคอเสื้อของอธิชาติ แล้วก็ปล่อยหมัดใส่อธิชาติอย่างโกรธจัด เพราะเกิดมายังไม่เคยมีใครมาด่าบูลลี่เขาขนาดนี้มาก่อน ขอระบายหน่อยเถอะ “ปรี๊ด ปรี๊ด อะไรกัน หยุดนะ” หน่วยรักษาความปลอดภัยสองคนวิ่งมาพร้อมกับเป่านักหวีดให้หยุด จนยูตะปล่อยอธิชาติแล้วผลักลงพื้นไป “พี่คะ จับผู้ชายคนนี้ส่งตำรวจเลยค่ะ มันลวนลามหนูแล้วก็ต่อยหน้าเพื่อนหนูจนเละเลยดูสิคะ จับมันเลยค่ะ” ชิชาเอ่ยพูดออกไปอย่างรวดเร็ว “เห้ยจับตัวไว้เร็ว” หน่วยรักษาความปลดภัยทั้งสองก็รีบเข้าไปจับตัวดาราหนุ่มไว้ทันที เพราะพวกเขาก็พอจะเห็นข่าวที่หนุ่มคนนี้เลิกรากับนักข่าวคนนี้ไปอยู่บ้าง ทำให้พวกเขาพอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น “จับมันส่งตำรวจเลยพี่ คนแบบนี้ปล่อยเอาไว้ในสังคมไม่ได้แล้ว” ยูตะพูดสริมออกไปแล้วมองอธิชาติอย่างแค้นใจ “ปล่อยนะโว้ย ปล่อยกู ปล่อยสิวะ” อธิชาติร้องออกไปก็พยายามสะบัดตัวให้หลุดแต่เขาก็ถูกหน่วยรักษาความปลอดภัยดึงตัวออกมา ก่อนจะจับใส่กุญแจมือด้านหลังจนเขาไม่สามารถขัดขืนอะไรได้ เขาก็ได้แต่มองยูตะและชิชาอย่างเจ็บใจ “ขอบใจนะแก ถ้าไม่ได้แกฉันแย่แน่เลยอ่ะ แต่แกนี่ก็แมนเหมือนกันนะเนี่ย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะต่อยกับเขาเป็นด้วย” ชิชาพูดออกไปก็เข้าไปหาเพื่อนหนุ่มแล้วก็มองหน้าที่มีเลือดไหลออกมาอย่างสงสาร “อื้อ ก็ใครบอกให้มันมาดูถูกตุ๊ดอย่างฉันล่ะยะ หยามแบบนี้มันก็ต้องเจออย่างแหละ โอ๊ย ซี๊ด แต่หน้าฉัน พัง พังหมดแล้ว โอ๊ย เจ็บ” พอหน่วยรักษาความปลอดภัยเอาตัวอธิชาติออกไป ยูตะก็ร้องออกมาอย่างเจ็บๆ “ไปโรงพยาบาลเถอะแก เดี๋ยวฉันจะจ่ายค่าหมอให้จนแกสวยเหมือนเดิมเลย ป่ะ” ชิชาพูดบอกไปก็ก้มเก็บกุญแจรถที่พื้นมาปลดล็อคประตู ก่อนจะเข้าไปประคองเพื่อนหนุ่มขึ้นไปบนรถ จากนั้นทั้งสองก็พากันไปโรงพยาบาลก่อนจะไปต่อที่โรงพักเพราะแจ้งความจับอธิชาติที่เข้ามาจะลวนลามชิชาและก็ข้อหาทำร้ายร่างกาย แล้วโชนที่รู้เรื่องก็รีบเอาภาพบันทึกของกล้องวงจรปิดที่ลานจดรถมาให้ ทำให้หลักฐานทุกอย่างชัดเจนจนอธิชาติดิ้นไม่หลุด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more