ตอนที่ 3

2873 Words
พอโชนพูดออกมาแบบนั้นเพื่อนๆทั้งสามของชิชาก็หันหน้ามามองกันแล้วก็ยิ้ม เพราะพวกเขาก็พอจะมองอยุ่บ้างว่าโชนนั้นไม่ได้คิดกับชิชาเพียงแค่พี่สาวหรือเพื่อนร่วมงานเท่านั้น แต่พอเห็นเพื่อนสาวอกหักมาแบบนี้ก็อยากจะแอ๊วโชนให้กับเพื่อนสาวจริงๆ “น้องโชนนี่ก็ดูน่ารักดีนะชิชา ฉันเห็นน้องเขาตามแกต้อยๆแกไม่ลองมีแฟนเด็กดูอีกสักคนล่ะ น้องโชนก็ไม่เลวเลยนะแก” กวีนาพูดออกไปแล้วก็มองเพื่อนสาวด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม เพราะโชนหน้าตาก็หล่อดูดีทีเดียว แถมยังทำงานด้วยกันอีกคงไปกับเพื่อนของเธอรอดแน่ๆ “จริง หน้าตาก็หล่อ หุ่นก็แซ่บ เป็นฉันอยู่ด้วยทุกวันคงจะหลวมตัวเผลอใจให้ไปแล้วเนี่ย” เต๋าเอ่ยเสริมเพื่อนสาวออกไปแล้วก็ยิ้มอย่างเพ้อ เมื่อนึกถึงหุ่นแซ่บๆของหนุ่มรุ่นน้องคนนี้ “หยุดความคิดของพวกแกเลยนะ โชนเขาเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่งของฉัน ฉันจะไปคิดกับเขาแบบนั้นได้ยังไงยะ เป็นพี่น้องกันแบบนี้สถานะมันยืนยาวกว่าย่ะ แล้วฉันก็พึ่งอกหักมานะ พวกแกให้ฉันพักใจหน่อยเถอะ นี่ฉันอกหักมาจนไม่รู้มีกี่แผลแล้วเนี่ย” ชิชาเอ่ยพูดออกไปทันทีที่เพื่อนๆของเธอดูจะเชียร์โชนขึ้นมา ซึ่งสำหรับเธอมันไม่มีวันเป็นไปได้ เพราะเขาเป็นเหมือนน้องชายของเธอ “เออจริง ให้ชิชามันพักใจหน่อยเถอะแก นี่มันอกหักปุ๊บแกจะให้มันหาแฟนใหม่ปับเลยหรือไงยะ เฮ้อ ขนาดมันสวยเซ็กซี่ขนาดนี้ผู้ชายยังนอกใจ ฉันล่ะเหนื่อยใจแทนจริงๆ มันต้องคบๆเลิกๆแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่เนี่ย” ยูตะพูดออกไปอย่างเข้าใจเพื่อนสาว เพราะเขานั้นตัวติดกับชิชามากที่สุดในกลุ่ม จึงรู้เห็นทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ “ฉันก็ไม่รู้อ่ะแก บางทีความสวยความเซ็กซี่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ฉันคบใครได้นานๆเลย เฮ้อ” ชิชาพูดออกไปก็ถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ “งั้นไปพักผ่อนไหมแก ฉันยอมให้แกลาพักร้อนตามใจแกเลย เผื่อแกจะได้หนุ่มๆกลับมาเซอร์ไพร์สพวกฉันไง” กวีนาพูดบอกไปอย่างเอาใจเพื่อนสาว เพราะเห็นว่าเพื่อนสาวเอาแต่ทำงานจนไม่ได้พัก “ฉันยังจะได้อีกเหรอแก ปีหน้าฉันก็จะสามสิบแล้วนะ แกคิดว่าจะยังมีใครสนใจจะจีบฉันอีกเหรอ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมคบกันแล้วต้องมีอะไรกันด้วย จะรอให้ถึงตอนแต่งงานกันไม่ได้หรือไง” ชิชาพูดออกไป ก่อนจะเอ่ยบ่นอย่างอดไม่ได้ เพราะทุกๆครั้งที่เธอเลิกกับแฟนหนุ่มที่ผ่านมาก็ล้วนแต่เป็นเหตุผลพวกนี้ทั้งนั้น “แล้วทำไมแกต้องรอถึงตอนแต่งงานด้วยยะ ฉันก็ไม่เข้าใจจริงๆ แกจะเก็บซิงไว้ชิงโชคหรือไงยะ” ยูตะพูดออกไปแล้วมองเพื่อนสาวไปแบบเข้าใจ “จริง ในกลุ่มเราตอนนี้ก็มีแกคนเดียวนี่แหละที่เป็นแม่ชีอยู่น่ะ แกออกจะสวยจะแซ่บขนาดนี้ ช่วยทำตัวให้สมกับบุคลิกของตัวเองหน่อยสิยะ ไม่ต้องไปหวงเนื้อหวงตัวกับผู้ชายให้มากหรอก ยุคนี้มันยุคห้าจีแล้วย่ะ ชอบก็เยไม่ชอบก็ผ่านไปก็แค่นั้นแหละ ดูยัยเก้ามันเป็นตัวอย่างสิยะ ผ่านมาร้อยศพก็ไม่ยั้น ใช้หอยคุ้มยันชาติหน้านู้นแหละ ฮ่าๆ” เต๋าพูดออกไปอย่างสอนเพื่อนสาว พร้อมกับกล่าวอ้างถึงกวีนาที่โนสนโนแคร์เรื่องทำนองนี้ “อีเต๋าเดี๋ยวฉันจะตบปากแกอิบ้า ร้อยศพอะไรของแก ฉันยังไม่ถึงย่ะ ” กวีนาพูดด่าเพื่อนสาวไปพร้อมกับใช้สายตามองค้อนไปด้วย “ฉันก็แค่ยกตัวอย่างให้ชิชามันไง ไม่งั้นชาตินี้มันก็ไม่มีผัวหรอก แกน่ะควรลองอะไรใหม่ๆได้แล้วชิชา หัดแรดหัดร่านให้เหมือนพวกฉันหน่อยสิยะ ถ้าแกไม่รู้จะหาผู้ไหนล่ะก็ ลองไปซื้อกินแบบพวกฉันดีไหมแก สั่งได้ดั่งใจทุกอย่างเลยนะยะ แค่ไม่กี่พันเอง มันส์ทั้งคืน แถมแกยังได้ลีลาเด็ดๆจากพวกหนุ่มๆอีกเพียบ ฮ่าๆ” เต๋าพูดบอกไปก็ยิ้มกวนๆใส่เพื่อนสาว เพราะเขาก็แค่แนะแนวทางสำหรับเพื่อนสาว “อีบ้า ถ้าฉันจะเสียตัวให้ผู้ชายแบบนั้นฉันจะเก็บซิงมาทำหอกอะไรตั้งยี่สิบเก้าปีห้ะ แกนี่มันซื้อกินจนเคยตัวแล้วเนี่ย เฮ้อ” ชิชาพูดว่าเพื่อนหนุ่มไปก็ส่ายหน้ายิ้มอย่างยอมใจกับเพื่อนของเธอแต่ล่ะคน “แต่ฉันก็ว่าฉันควรจะทำอะไรใหม่ๆเหมือนกัน ไม่งั้นฉันได้อยู่บนคานทองแน่ๆ ไอ้ความฝันที่อยากมีลูกมีครอบครัวน่ารักๆคงยาก เพราะกว่าฉันจะคบ กว่าฉันจะแต่ง กว่าฉันจะมีลูก โอ้ย ไม่อยากจะคิดเลย ลองแรดแบบที่พวกแกว่าดูสักทีมันก็คงไม่เป็นไรมั้ง แต่ไม่ขอซื้อผู้ชายกินอย่างที่อีเต๋ามันเสนอนะ มีวิธีอื่นไหมล่ะแก” ชิชาเอ่ยพูดออกไปอย่างคิดแล้วว่าเธอควรจะลองเปิดใจกับเรื่องนี้ดู บางทีเธออาจมีความสัมพันธ์ที่ไปกันรอดกับใครสักคนก็ได้ “หึๆ มีเยอะแยะเลยล่ะแก เดี๋ยวฉันจะไปแกไปล่าหนุ่มๆเองชิชา แล้วฉันก็จะสอนสกิลการกินผู้ชายให้แกด้วย ฉันจะคายตะขาบให้แกจนหมดเปลือกเลย รับรองเลยว่าแกจะเป็นช็อกโกหรีบนเตียงที่หนุ่มๆใฝ่ฝันแน่นอน ใครได้เปิดซิลแกล่ะก็ มันส์จนติดใจแน่นอน ฮ่าๆ ” กวีนาพูดออกไปด้วยสายตาเป็นประกาย เพราะเธอเต็มใจสอนเคล็บลับเด็ดๆให้เพื่อนสาวโดยเฉพาะเลย “พูดซะน่ากลัวเลยนะแกเนี่ย แต่ฉันพึ่งอกหักมาขอฉันทำใจสักสองสามอาทิตย์ละกัน แล้วฉันค่อยไปล่าผู้ชายอย่างที่แกว่า ขอฉันได้สกิลกับแกสักหน่อยก่อนเถอะ” ชิชาเอ่ยพูดออกไปอย่างยอมเพื่อนสาว เพราะเธอควรจะหาคนมาดามใจได้แล้ว “อืม ก็ดี ฉันจะได้มีเวลาเอาความร่านของฉันใส่สมองแกให้หมด ฮ่าๆ” กวีนาพูดตอบไปแบบขำๆ จนเพื่อนๆหัวเราะตามเธอ “งั้นไปพะงันกันไหมแก มีแต่ผู้แซ่บๆทั้งนั้นทั้งไทยทั้งต่างประเทศ มีให้แกเลือกตรึม ” ยูตะเอ่ยพูดออกไป เพราะเขาชอบไปกินฝรั่งแซ่บๆที่นั่นอยู่บ่อยๆ “เริด ที่นั่นเป็นโลเคชั่นที่เหมาะแก่การที่เพื่อนของเราจะไปเสียตัวมาก ไปพะงันนี่แหละ ฉันก็อยากกินฝรั่งแซ่บๆดูบ้าง คราวก่อนยังติดใจไม่หายเลยที่หนุ่มมะกันเล่นฉันจุกยันคอยหอยน่ะ ” กวีนาพูดออกไปเพราะเธอชอบฝรั่งเพราะเอามันส์เอาอึดกว่าคนไทยเยอะ แถมไอ้นั่นยังมหึมากว่ามากๆเลยด้วย แค่คิดก็ฟินแล้วเนี่ย “แกนี่มันหื่นจริงๆยัยเก้า ฉันยอมแกเลย เฮ้อ เพื่อนฉันนี่มันส่งเสริมกันดีจริงๆ ไปพะงันก็พะงัน ดูสิว่าฉันจะได้อะไรกลับมาบ้าง” ชิชาพูดออกไปแบบยอมๆ เพราะพูดซะขนาดนี้ก็ต้องไปแล้วล่ะ แต่ขอทำใจก่อนละกัน “ก็ถ้าแกใจกล้าแกก็ได้น่า แต่ถ้าแกไม่กล้าก็กลับมาแบบหมาหงอยแค่นั้นแหละ งั้นเดี๋ยวฉันจะจัดทริปให้เอง งานนี้เพื่อนจะเสียตัวทั้งทีฉันเปย์ทั้งทริปเลยป่ะ อีกสามอาทิตย์ข้างหน้าเราจะพายัยชิชาไปหาผู้ใหม่ เย้” กวีนาพูดออกไปอย่างดี้ด้า เพราะเธอน่ะเป็นสาวรักสนุกแบบนี้มานานแล้ว และเพื่อนๆในกลุ่มก็คงจะชินกันหมดแล้ว และงานนี้เธอยอมเปย์ให้เพื่อนสาวโดยเฉพาะเลย “ทีแบบนี้ล่ะฟรี ทีโบนัสพวกฉันไม่เห็นให้บ้างเลยยัยเก้า แกนี่เปย์เพื่อนไม่ถูกเรื่องถูกราวจริงๆ” ยูตะพูดบ่นออกไปอย่างอดไม่ได้ “หรือแกจะจ่ายเองล่ะ ก็ได้นะ” กวีนาพูดตอบเพื่อนหนุ่มไปแบบกวนๆ “ไม่ๆ แกเปย์พวกฉันน่ะดีแล้วย่ะ ของฟรีทั้งทีฉันจะปฎิเสธได้ยังไงกันเล่า เพื่อนคนสวยอุตส่าห์ใจดีแบบนี้ต้องรีบคว้าไว้สิ” เต๋าพูดบอกไปก็เข้าไปกอดเพื่อนสาวอย่างอ้อน จนกวีนามองแล้วก็ยิ้มอย่างขำๆ “แต่อีกสามอาทิตย์ข้างหน้าฉันไปไม่ได้นะแก ต้องตามยัยแก้มไปเดินแบบที่ฝรั่งเศสอ่ะ เฮ้อ เสียดายจัง ไม่ได้ไปแรดกับพวกแกเลย” เต๋าพูดบอกไปเพราะแก้มก็เป็นเพื่อนในกลุ่มนี้เช่นกัน แต่ที่ไม่ได้มาวันนี้เพราะกำลังติดถ่ายละครอยู่ และเขาทั้งสองคนก็คงไม่ได้ไปล่ากับเพื่อนแน่ๆ “เดี๋ยวพวกฉันจะกลับมาเล่าให้แกฟังเอง ไม่ต้องกลัวหรอกน่า แกไม่ตกข่าวแน่นอน” กวีนาเอ่ยพูดบอกไปก็ยิ้ม เพราะในกลุ่มของพวกเธอมีความลับใส่กันที่ไหนล่ะ จากนั้นทั้งสี่ก็พูดคุยกันไปไปอย่างสนุกสนาน จนทำให้ชิชาที่พึ่งอกหักมานั้นหัวเราะได้บ้าง และไม่นานข่าวของอธิชาติที่นอกใจแฟนสาวไปเข้าม่านรูดกับนางรองที่กำลังแสดงละครร่วมกันถูกเผยแพร่กระจายออกมาอย่างรวดเร็ว และนั่นก็ทำให้ชิชาโทรศัพท์แทบไหม้เพราะมีคนเข้ามาคอมเม้นท์ให้กำลังใจอย่างล้นหลาม และเพื่อนๆที่รู้จักก็โทรมาจนชิชาต้องปิดโทรศัพท์หนีและดื่มเหล้ากับเพื่อนๆอย่างไม่ต้องการสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ณ ประเทศอังกฤษ ณ สนามฟุตบอลสุดหรูในกรุงลอนดอนกำลังแข่งขันฟุตบอลมาจนถึงรอบชิงชนะเลิศพรีเมียร์ลีก ซึ่งเป็นการแข่งขันของทีมสโมสรฟุตบอลระหว่างประเทศในทวีปยุโรปที่เป็นสมาชิกของยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกก็กำลังแข่งขันกันอย่างดุเดือด เพราะเป็นแมตช์จบในฤดูกาลนี้แล้ว และทุกคนก็ต่างตั้งตารอลุ้นเกมในครึ่งหลังที่เหลือเวลาอีกยี่สิบนาทีกันอย่างใจจดใจจ่อ “โนอา นายยังไหวแน่นะ ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะโว้ย ถ้าบาดเจ็บขึ้นมานายจะแย่เอานะ” บรูโน่ผู้รักษาประตูเอ่ยพูดออกไปเมื่อเห็นเพื่อนหนุ่มกำลังประคบเย็นอยู่ เพราะบาดเจ็บที่ข้อเท้าและแขนหลังจากที่แย่งลูกบอลกับทีมคู่แข่งจนล้มลงอย่างแรง “หึ แค่นี้จิ๊บๆ ฉันต้องอยู่ให้จบเกมสิวะ นี่มันแมตช์สำคัญนะโว้ย ยังไงก็ต้องไหว” โนอาพูดออกไปด้วนใบหน้าแดงก่ำ เพราะทั้งเหนื่อยจากการวิ่งและเจ็บจากการบาดเจ็บนี้ด้วย เพราะเขานั้นเป็นเซ็นเตอร์แบ็คนั่นก็คือกองหลังตัวกลางที่คอยป้องกันการบุกของทีมคู่แข่งและเขาก็ยังเป็นกัปตันของทีมด้วย ทำให้เขาต้องแข่งแมตช์นี้ให้จบเกมให้ได้ “เฮ้อ นายนี่มันดื้อจริงๆ ฉันจะคอยระวังไอ้ปาเก้ให้เอง แต่ไอ้โจชัวแกต้องจัดการมันเอาเองนะโว้ย” สเตฟานพูดออกไป เพราะเขาเป็นฟูลแบล็คซึ่งเป็นตำแหน่งในการป้องกันด้านกว้างที่คอยสกัดการส่งบอลของทีมคู่แข่ง “อีกแค่ครึ่งเดียวเอง ฉันเชื่อว่าพวกนายทุกคนทำได้แน่นอน ตอนนี้แต้มยังเสมอกันอยู่ ยังไงพวกนายก็รีบทำประตูนำพวกนั้นให้ได้ก็แล้วกัน ทีมของเราขึ้นอยู่กับพวกนายทุกคน” แมทธิวซึ่งเป็นโค้ชของทีมสโมสรเพนเตอร์ซิตี้เอ่ยพูดออกไปอย่างให้กำลังใจนักฟุตบอลที่ลงการแข่งขัน ก่อนจะมองจ้องไปที่โนอาที่เขาห่วงที่สุดเพราะได้รับบาดเจ็บตั้งแต่ครึ่งแรกแล้ว “ปรี๊ด…ถึงเวลาลงสนามแล้ว” เสียงประกาศดังออกมา เหล่านักเตะก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินลงสนามไปเริ่มเกมครึ่งหลังกันอย่างจริงจัง จากนั้นไม่นานทีมเพนเตอร์ซิตี้ก็เร่งทำประตูนำทีมแมทดรอปในเวลาสิบนาทีต่อมาด้วยการยิงของโนอาผู้เป็นเซนเตอร์ของทีม และนั่นก็ทำให้เขาถูกฝ่ายตรงข้ามเข้าสกัดกั้นอย่างสุดกำลัง ก่อนที่เขาจะส่งบอลไปให้เพื่อนในทีมตามแผนแต่กลับถูกฝ่ายตรงข้ามแย่งไปได้ ทำให้เขาเร่งรุกตามแย่งบอลคืนมาร่วมกับเพื่อนร่วมทีมอย่างหนักหน่วง จนคนในสนามลุ้นไปตามๆกัน เพราะเวลานั้นเหลืออีกไม่เท่าไหร่แล้ว “อย่าแพ้นะโว้ย รอบนี้ฉันพนันไปหลายแสนยูโรเลยนะ” ลูก้าซึ่งเป็นเจ้าสโมสรเพนเตอร์พูดออกไปอย่างลุ้นๆ ขณะดูเกมการแข่งขันอยู่ข้างๆสนาม “วางใจเถอะค่ะคุณลูก้า ทีมของเราชนะแน่นอน ถ้าโนอายังสู้ไหว” โอลิเวียสาวสวยผู้จัดการทีมพูดออกไป แล้วมองเกมการแข่งขันด้วยสายตาจดจ้องไปที่โนอาอย่างเอาใจช่วยเขา เกมการแข่งขันดำเนินไปจนห้านาทีสุดท้าย ฝ่ายตรงข้ามก็รุกหนักมากขึ้นเพื่อจะทำประตูให้ได้ โนอาที่เริ่มจะรับความบาดเจ็บที่ข้อเท้าไม่ไว้แล้วก็เริ่มกัดฟันสู้แล้วส่งบอลให้กับสเตฟานไปเพื่อดึงคนให้ตามสเตฟาน แล้วเขาก็วิ่งไปที่หน้าประตูของฝ่ายตรงข้าม แล้วรอให้สเตฟานส่งลูกบอลมาให้เขา “เห้ยระวังสเตฟานไว้” เสียงของโจชัวฝ่ายตรงข้ามเอ่ยบอกเพื่อนร่วมทีม เมื่ออยู่ๆโนอาส่งบอลไปให้เพื่อนในทีมทั้งๆที่มันสามารถยิงประตูได้แล้ว ทให้เขารีบหันไปตะโกนบอกเพื่อนในทีมทันที “ไอ้พวกโง่ ไม่ได้กินฉันหรอก ” สเตฟานพูดไปก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเตะฟุตบอลมุมสูงส่งให้เพื่อนหนุ่มเพื่อที่มันจะสามารถข้ามคู่แข่งไปหาเพื่อนของเขาได้ “ปึก” โนอาก็กัดฟันกระโดดอย่างสุดแรงก่อนจะเอาหัวโหม่งบอลไปทางประตูของคู่แข่ง แล้วเขาก็ล้มลงอย่างแรง และทั้งสนามก็ลุกขึ้นยืนแล้วลุ้นบอลของโนอาที่มุ่งไปที่ประตูก่อนจะทะแยงมุมเสาสูงเข้าไปแบบเฉียดชิวจนผู้รักษาประตูของฝั่งตรงข้ามกระโดดปัดไม่โดนและล้มลง จากนั้นคนที่เชียร์ทีมเพนเตอร์ซิตี้ก็พากันเฮจนเสียงดังสนั่นสนามบอล โนอาที่นอนเจ็บอยู่แลสายตามองสแตนเชียร์ที่เชียร์ทีมของเขาร้องเฮอย่างดีใจก็รู้ทันทีว่าเขานั้นเตะลูกสุดท้ายเข้าอย่างสวยงาม ก่อนที่เวลาจะจบลงในที่สุด “เราทำสำเร็จแล้วโว้ย” สเตฟานวิ่งเข้ามาหาเพื่อนหนุ่มแล้วก็ก้มลงไปกอดอย่างดีใจ ก่อนที่เพื่อนในทีมจะเข้ามากอดกันอย่างดีใจที่สามารถคว้ายูฟ่าแชมเปียนส์ลีกในฤดูกาลนี้ได้สำเร็จ “โอ๊ย ฉันเจ็บนะโว้ย ออกไปกันก่อนโว้ย โอ๊ย…” โนอาร้องบอกออกมาเสียงดังเมื่อเพื่อนๆในทีมเข้ามากอดเขาจนเขาที่เจ็บข้อเท้าและแขนถึงกับร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว หลังจากที่อดทนมาตลอดครึ่งหลังนี้ พอเพื่อนร่วมทีมได้ยินก็รีบถอยกันออกไปก่อนที่ทีมแพทย์จะเข้ามาทำการตรวจร่างกายของโนอา แล้วก็เอาตัวเขาใส่เปลนอนแล้วหามออกจากสนามเพื่อไปรักษาตามอาการทันที ทำให้แฟนบอลมองอย่างเป็นห่วงๆโดยเฉพาะบรรดาสาวๆที่คลั่งไคล้หลงใหลเขา จากนั้นก็มีการประกาศผลการแข่งขันและโนอาก็กลับเขาไปจับมืออย่างเป็นมิตรกับทีมคู่แข่งตามกติกา ก่อนจะพากันรับถ้วยรางวัลที่พวกเขาเพียรพยายามให้ได้มันมาอย่างยากลำบาก แล้วคนในสนามก็พากันร้องเพลงอย่างยินดีดังก้องทั้งสนาม ซึ่งนี่ถือเป็นความสำเร็จของสโมสรพวกเขาเลยก็ว่าได้
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD