"Overlooking Love:A Tale of Two Broken Hearts"

Chapter 1(Ang Pagtatagpo)

Dahil sa nadaramang sakit naisipan ni Kyra na pumuntang mag-isa sa isang overlooking site sa syudad na tinawag na mountain view.Naroon siya upang pagmasdan ang ganda ng tanawin at upang makahanap ng kahit kaunting ginhawa sa kanyang nagdurugong puso. Sa kanyang pag-iisa, naisip niya kung paano nagbago ang kanyang mundo sa loob lamang ng ilang sandali. Nag-iwan ng matinding sakit sa kanyang puso ang pagkawala ng taong minahal niya at tila ba hindi niya makakaya ang sakit na nararamdaman sa ngayon.

Subalit sa kabila ng lahat ng ito, nanatili siyang matatag at nagtitiwala na sa kalaunan ay maghihilom rin ang kanyang sugat.

Habang si Kyra ay nakatanaw sa magandang view ng buong syudad mula sa itaas kung saan siya naroon,ay hindi niya maiwasan na mapansin ang mga taong nasa kanyang paligid.Nakapansin siya ng mga magka-holding hands,nag-uusap nang masigla, at may mga grupo ng mga magkakaibigan na nagbabahagi ng tawanan at kwento. Sa bawat nakikita niya, hindi maiwasang mabanasan ni Kyra ang kirot ng kanyang puso at naisip na sana ay kagaya rin siya ng mga taong iyon - masaya at nagmamahalan.Gayunpaman, hindi ito nakapagpigil sa kanya na magpatuloy sa pagmamasid at magbigay ng mga ngiti sa mga taong nagdaraan dahil alam niyang sa ganitong mga simpleng bagay ay maaaring mahanap niya ang kaligayahan at mapawi ng saglit ang kaniyang dinadalang kalungkutan.

"Masyado akong nasasaktan para pansinin ang ganda ng tanawin dito sa overlooking site," naisip ni Kyra. "Pero hindi ko rin naman kaya na manatili lang sa bahay at magmukmok habang hindi pa rin nawawala ang sakit sa puso ko. Kaya heto ako ngayon, nagmamasid sa mga tao sa paligid ko at naisip na sana ay kagaya rin nila akong masaya at nagmamahal."

"Ang hirap ng ganitong pakiramdam. Ang hirap magmahal at mawalan," dagdag pa niya sa kanyang isipan. "Pero siguro, kailangan ko munang magpakalma at magbigay ng oras sa sarili ko. Kailangan ko munang tanggapin ang katotohanang wala na siya sa akin at kailangan ko nang mag-move on."

Dahil sa pagmamasid niya sa mga taong nakapaligid sa kanya, unti-unti ay nagiging maaliwalas ang kanyang kalooban. "May mga taong nasa mas malalang sitwasyon pa sa akin, pero hindi pa rin sila sumusuko sa buhay," naisip ni Kyra. "Kaya kung kaya nila, siguro kaya ko rin. Kailangan ko lang ng panahon at pagsisikap para maka-move on at mahanap ang sarili kong kaligayahan."

Samantala,sa kabilang panig ng overlooking site,ay may isang babae na tila kanina pa nakatingin at nakapansin kay Kyra. Kitang-kita sa kanyang mga mata ang pagmamasid at pag-iisip sa mga bagay na hindi nakikita ng ibang tao.Napansin niya si Kyra at napaisip na baka may pinagdadaanan ito.

"Ano kaya ang iniisip niya?" tanong ng babae sa kanyang sarili habang patuloy na nakatingin kay Kyra. "Mukhang malungkot siya. Baka kailangan niya ng kausap."

Ngunit hindi rin niya masiguro kung dapat ba siyang lumapit kay Kyra. Baka kasi magalit ito at hindi naman niya kilala ang babae. Kaya naman, patuloy siyang nakatingin kay Kyra at nagmamasid sa mga taong nasa paligid nila.

Hindi rin niya alam kung bakit siya naaawa kay Kyra. Baka dahil din ito sa mga personal na pinagdadaanan niya sa buhay. Gayunpaman, hindi niya ito pinapansin at nag-focus nalang siya sa pagtanaw sa magandang tanawin mula sa buong syudad.

Ang babae sa kabilang panig ay si Vhea at kasama niya ang kanyang magkaibigang magkasintahan na sina Nick at Niña. Nakatayo sila sa isang malapit na bench at nagkukuwentuhan habang nakatingin kay Kyra sa kabila.

"Parang malungkot yung babae sa kabila ah," sabi ni Vhea sa kanyang mga kaibigan. "Nakita niyo ba?"

"Oo nga eh," sagot ni Nick. "Nakaka-awa naman siya."

"Baka gusto niya ng kausap," sabi naman ni Niña. "Pero ayoko naman lumapit baka isipin niya nakikialam tayo sa Buhay niya."

Nakipagkomento rin si Vhea sa sinabi ni Niña. "Oo nga, kung ako siguro yung nasa kalagayan niya, baka kailangan ko ng kausap. Pero hindi ko rin alam kung dapat ba akong lumapit."

Napansin naman ni Nick na patuloy na nakatingin si Vhea kay Kyra kaya nagtanong siya. "O, gusto mo ba lumapit at kausapin siya?"

Napaisip si Vhea sa tanong ni Nick. Hindi niya alam kung dapat ba siyang lumapit kay Kyra o hindi. Ngunit dahil sa kanyang pagmamasid sa babae, naisip niya na baka naman kailangan lang talaga nito ng kausap.

"Puwede rin naman siguro," sagot ni Vhea. "Baka kailangan lang nito ng kausap, hindi ba?"

Pumayag naman sina Nick at Niña sa planong lumapit kay Kyra para kausapin ito. Ngunit dahil sa kanilang pag-iingat, magpapadala sila sa pagkakataon na may maayos na pagkakataon na sila ay makipag-ugnayan kay Kyra.

Nalaman din nina Nick at Niña na may pinagdadaanan si Vhea at alam nila na mahirap mag-isa sa ganitong mga sitwasyon. Kaya naman, sinamahan nila si Vhea sa overlooking site para magpakalma at mag-isip-isip.

Kahit na alam ni Vhea na third wheel siya sa kanilang magkaibigan, hindi niya ito pinansin dahil mas importante sa kanya ang masigurong okay ang kanyang mga kaibigan. Hindi rin niya inasahan na may makikita silang babae sa kabila na tila may pinagdadaanan din.

Ngunit kahit na may kanya-kanyang personal na pinagdadaanan, naisip ni Vhea na baka kailangan lang din ni Kyra ng makakausap. Alam niya kung gaano kahirap na walang ibang makausap lalo na kung sa ganitong mga pagkakataon.

"Kung gusto mo, sabihan mo lang kami kung kailangan mo ng kausap," sabi ni Niña kay Vhea. "Kahit naman third wheel ka, magkakaibigan pa rin tayo at tutulungan kita."

Nagpasalamat naman si Vhea sa mga kaibigan at hindi na rin nag-atubiling lumapit kay Kyra para kausapin ito. Kaya naman, naglakad siya papunta sa kabila habang nakahanda ang kanyang mga kaibigan na tumulong sa kung ano mang mangyari.

Nang makita ni Vhea si Kyra sa kabila, nagpasya siya na lumapit upang kausapin ito. Ngunit dahil sa kaba at nerbiyos, naisip niya na kailangan niya ng kaunting panahon upang mag-isip ng tamang sasabihin.

Kaya naman, sinabi niya sa kanyang mga kaibigan na mag-iistay muna siya sa bench para mag-isip-isip.

Habang nag-iisip si Vhea ay nagpaalam muna itong sina Nick at Niña na umalis muna saglit mula sa kanilang kinaroroonan at nangakong babalik.

Nang mag-isa na si Vhea sa bench, nagsimula siyang mag-isip at magtanong sa sarili kung ano ang tamang gagawin. Hindi niya alam kung paano lalapitan si Kyra at kung ano ang dapat niyang sabihin. Ngunit dahil sa kanyang determinasyon na tulungan ang ibang tao, naisip niya na hindi siya dapat matakot.

Nang makita niya ang mga bituin sa langit at ang magandang tanawin sa kanyang paligid, naisip niya na ito ay isang magandang paalala na kailangan niya lamang magtiwala sa sarili at magpakatatag sa anumang kaharapin.

Habang naghihintay pa siya sa pagbabalik ng kanyang mga kaibigan, naisip niya na handa na talaga siyang lumapit kay Kyra at ipakita na mayroong taong handang makinig sa kanyang mga pinagdadaanan.

Kaya naman tumayo na siya sa bench at unti-unti na siyang naglakad papunta sa direksyon kung nasaan si Kyra.