นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!! ไอ้พวกนี้แห่กันมาบ้านผมทำไม ไหนอาหลงบอกไม่สนใจ แล้วแกมายืนอยู่ตรงนี้ทำไม มากันครบเลย ไอ้โทร่ากระจายข่าวสินะ
"อุ้ยยยยตายยยยย มาแบบมิได้นัดหมายเลย" เสียงของผู้หญิงหนึ่งเดียวในบรรดาพี่น้อง กล้าพูดออกมาได้มิได้นัดหมาย แกแค่ 3-4 ตัวมาพร้อมๆ กัน แล้วบอกไม่ได้นัดหมายอย่างงั้นเหรออออ
"พวกแกมองหาอะไรกัน" ผมถามถึงสายตาที่สอดส่องหาอะไรสักอย่างในบ้านของผม
"มาหาลูกหมาน้อยของฉัน" โทร่ายอมรับออกมาตรงๆ ว่ามาหาลูกกระต่ายของผม
"อยู่ไหนอ่าเฮียไค เด็กน้อยกรุบกริบ" อาเฟิงยังคงถามหา คนที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้
"พวกสอดรู้สอดเห็นเอ้ย!!!! " ผมสบถออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาในบ้าน ทิ้งพวกขี้สงสัยไว้ตรงนั้นแหละ แพรไหมตอนนี้อยู่ห้องหนังสือ เย็นนู่นถึงจะออกมา ให้ตายยังไงพวกแกก็ไม่ได้เจอหรอก
"อ้าวววว นั่นไง ลูกหมาน้อย" เสียโทร่าทำให้ผมต้องหันไปมอง เพราะจู่ๆ เด็กน้อยก็เดินลงมาจากบันได พร้อมกับหนั
