บำเรอรักคุณหมอ

ขอตรวจภายใน

ศึกหนักเพิ่งจบลง เมื่อหมอหนุ่มเริ่มคึกกลางดึก เขาได้บรรเลงบทสวาทไปอีกหลายรอบ ทำให้มุขลินนั้นนอนหลับใหลอย่างเหนื่อยล้า แถมยังเจ็บช่วงล่างนั่นอีก หมอหนุ่มนอนโอบร่างเล็กทั้งคืน เมื่อเธอคือสิ่งแปลกใหม่ที่เข้ามาในชีวิต เพราะทุกครั้งที่เขาปลดปล่อยกามารมณ์ไม่เคยมีหญิงใดได้นอนเคียงข้าง น้ำแตกแล้วแยกทางวันไนท์สแตนด์ทุกครั้ง มุขลินกำลังทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

หมอภาคินต้องขอบคุณเจ๊โรสที่เสนอมุขลินมาให้ ไม่อย่างนั้นเขาคงคลั่งตาย หากเธอตกไปเป็นของชายอื่น หมอหนุ่มจับจ้องไปที่ใบหน้างาม เวลาที่เธอหลับตายังดูมีเสน่ห์ขนาดนี้ จมูกโด่งคมเป็นสันรับกับใบหน้ารูปไข่ เรียวปากที่ดูเอิบอิ่มตากลมโต ขนตาเป็นแพยาว บวกกับที่เธอเป็นลูกครึ่งด้วย จึงดูสวยสะดุดตา จะไม่ให้เขาหลงเธอได้อย่างไร ระยะเวลาหนึ่งปี

นายแพทย์หนุ่มไม่รู้ว่าจะทำให้เธอมอบใจให้เขาได้หรือไม่ หรือมุขลินจะเหมือนใครๆ ที่ต้องการเพียงเงินตรา แม้จะมีหญิงสาวหลายคนต้องการเขา แต่หมอหนุ่มกลับไม่มีใจพิเศษใดๆ กับใครมาก่อน สำหรับชายหนุ่ม ในเวลานี้หัวใจเริ่มเรียกร้องอยากให้มุขลินเป็นผู้ดูแล

หญิงสาวบิดซ้ายขวารู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว ครั้งแรกกับการเสียสาว มันอาจจะน่ากลัว สำหรับผู้หญิงร่างเล็กอย่างเธอ เมื่อเจอกับท่อนเอ็นร้อนที่มีขนาดใหญ่ของหมอภาคิน แต่เธอกลับรู้สึกดีที่ได้มอบพรหมจารีครั้งนี้ให้กับเขา ชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักมาก่อน

มันแปลกทำไมเธอถึงไม่กลัวเลยสักนิด เขากลับรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ตลอดไป แสงแรกของอรุณที่มันแยงตา ทำให้มุขลินขยับเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ สิ่งแรกที่เธอเห็นคือใบหน้าอันหล่อเหลาของหมอหนุ่ม ที่เขานั้นจับจ้องมาราวกับว่าเธอเป็นคนของใจ

“ยังเจ็บอยู่ไหม” คำถามแรกจากปากของเขา ทําให้เธอรีบพลิกกายตะแคงข้างหันหน้าไปอีกทาง เมื่อใบหน้างามของเธอเริ่มร้อนผ่าว มันคงแดงราวกับลูกตําลึงสุกแล้วในตอนนี้ มุขลินอายเสียจนไม่กล้าจะตอบอะไรออกไป

มือหนาคว้ามาที่เอวคอด ก่อนที่จะรั้งร่างอรชรกระชับเข้าหา มุขลินเริ่มรู้สึกแปลกใหม่ จากสัมผัสของหมอหนุ่มเช่นกัน เพราะใจของเธอเริ่มเต้นเเรงขึ้น และแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกลองเพล นี่เขากำลังจะทำอะไรนั่นคือสิ่งที่มุขลินสงสัย แต่เธอก็เก็บมันเอาไว้ ไม่กล้าเอ่ยถามออกไป เพราะยังไงเขาก็มีสิทธิ์ในตัวเธอ

"ขอตรวจภายในหน่อย"

“ฮ๋า!!” มุขลินตกใจจนร้องอุทานออกมาเสียงหลง เขาบ้าไปแล้วหรืออย่างไร จะมาขอตรวจกันง่ายๆ แบบนี้เหรอ เธอก็อายเป็นเหมือนกันนะ

“ไม่เอา” มุขลินพูดพร้อมกับส่ายหน้าไปมา คนบ้าอะไรอยู่ๆ จะมาขอดูโรคจิตชัดๆ

"ฉันเป็นหมอไม่ต้องกลัว" คำพูดของชายหนุ่มทำให้มุขลินถึงกับขนลุกซู่ นี่เธอนอนกับหมอ ชายในฝันเลยนะเนี่ย ใจของเธอเริ่มเต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมานอกอก เขาไม่เพียงแค่หล่อหน้าตาดีแต่ดีกรียังเป็นถึงนายแพทย์ โอ้แม่เจ้า ใจของมุขลินมันเต้นแรงเกินไปแล้ว เมื่อเธอโดนหมอเปิดซิง

"ทำไมใจเต้นแรงจัง" ไม่แปลกที่เขาจะได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้น เมื่อเขานอนแนบชิดหญิงสาวจากทางด้านหลัง แถมยังนอนกอดเธอกลมประหนึ่งว่าเป็นคนรักก็ไม่ปาน

"ฉันกลับได้หรือยังคะ"

"ทำไมรีบกลับ" หมอหนุ่มถามออกไป ทั้งที่ความเป็นจริงเขารู้สิ้นถึงเหตุผลของเธอดี

"ฉันต้องไปเฝ้าแม่... แม่ไม่สบาย" เสียงใสของมุขลินได้หายไปสิ้น เหลือเพียงกลิ่นอายเศร้าหม่น จากน้ำเสียงที่สั่นเครือ เหมือนคนกำลังจะร้องไห้ เมื่อเธอเอ่ยถึงคนที่เป็นมารดา

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้ว แม่ของเธอได้ย้ายเข้าไปอยู่ในห้องพิเศษ พร้อมกับพยาบาลที่ฉันจ้างไว้ให้คอยดูแล" คำบอกเล่าจากหมอหนุ่ม ทำให้มุขลินพลิกกายหันหน้าเข้าหาเขา เธอแปลกใจทำไมเขาถึงได้ช่วยมารดาของเธอ ทั้งที่เงินสิบล้านมากก็มากเกินพอ และเธอก็ไม่เห็นถึงความจำเป็นที่เขาจะต้องทำอะไรแบบนั้น และที่สำคัญทำไมเขาถึงรู้เรื่องของมารดาเธอ

"ทำไมคุณต้องทำแบบนั้นด้วย และรู้ได้ยังไงว่าแม่ของฉันไม่สบาย” มุขลินถามออกไป ขณะที่เธอยังสบตาเขาอยู่เพื่อรอคำตอบ

"เธอจะได้ไม่เสียเวลา ในการมาบำเรอฉัน ส่วนเรื่องแม่ของเธออย่าลืมสิฉันเป็นหมอ"

คำตอบที่ได้จากหมอหนุ่ม แม้จะไม่ชัดเจนเรื่องที่เขารู้ว่ามารดาของเธอไม่สบาย แต่ก็ทำให้มุขลินเข้าใจถ่องแท้ ความจริงแล้วเขาแค่ต้องการให้เธอนั้นบำเรอกายไม่ขาดตกบกพร่อง สมกับเงินที่เขาจ่ายมา อุตส่าห์หลงดีใจ คิดว่าเขาเป็นห่วงเป็นใยให้ความสำคัญ เธอจะเอาอะไรกับความสัมพันธ์ เพียงแค่ชั่วข้ามคืน และแล้วใจของเธอก็เหี่ยวเฉาขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

หมอหนุ่มไม่กล้าพูดความจริงกับเธอออกไป จะบอกเธอได้อย่างไรว่าเขาห่วงใย และต้องการเธอ เมื่อความสัมพันธ์ไม่ได้เกิดขึ้นจากการขั้นตอนและลำดับของคนรัก เมื่อเวลานี้พันธะได้เกิดขึ้น เพราะสัญญาจ้าง

"ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ" มุขลินค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับดึงเอาผ้าห่มพันรอบกายเอาไว้ เท้าแตะลงบนพื้นอย่างช้าๆ ก่อนจะยืนขึ้นขาเธอกลับสั่นบวกกับช่วงล่างที่เจ็บหน่วง ร่างของเธอจึงร่วงแหมะลงไปกองกับพื้น

"โอ๊ย! "

"มุขลิน! " หมอหนุ่มไม่รอช้ารีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอว ก่อนจะก้มลงไปช้อนร่างเพรียวขึ้นมานอนบนเตียงอีกครั้ง

"นอนนิ่งๆ ขอดูหน่อย" คำพูดของหมอหนุ่มมันยังคงทำให้มุขลินอายไม่หาย เธอเบือนหน้าไปทางอื่น ในขณะที่เขาถลกผ้าห่มขึ้น แน่นอนร่างกายของเธอนั้นล่อนจ้อนเปลือยเปล่า ปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆ มันจึงง่ายดายที่เขาจะขอตรวจภายในเธอ

"ถ่างขาออกหนีบไว้แบบนี้จะตรวจได้ยังไง" หมอหนุ่มจะรู้ไหมว่าเธอนั้นอาย เสียจนอยากจะมุดลงใต้เตียง แม้จะเพิ่งผ่านการนอนเคียงหรือว่ามีเพศสัมพันธ์กับเขามา แต่เธอก็คิดว่ามันไม่เหมือนกัน หากเวลานั้นต่างคนต่างมีอารมณ์ แต่นี่มาขอตรวจดูตรงๆ มันก็อดที่จะอายไม่ได้ "คุณมุขลินถ้าคุณยังหนีบไว้ ผมจะจับถ่างออกเองนะ! หรือชอบให้ใช้กำลัง" สิ้นเสียงทุ้มของหมอหนุ่ม มุขลินก็รีบทำตามเขาบอกอย่างว่าง่าย จะได้เสร็จเร็วๆ ไปเธอยิ่งอายเขาก็ยิ่งจ้องมอง

หมอหนุ่มจับจ้องมองไปที่กลีบกุหลาบงามของเธอ เวลานี้มันเริ่มแดงและบวมเป่ง คงจะอักเสบจากการมีเพศสัมพันธ์ที่ร้อนแรง มือหนาของหมอหนุ่มสัมผัสลงไปเบาๆ เพื่อตรวจให้แน่ใจ

"โอ๊ะ! "

"เจ็บเหรอ"

"อืม" มุขลินรู้สึกเจ็บทั้งที่เขาแตะมือลงเบาๆ นั่นเป็นเพราะว่า เมื่อคืนเขาใช้งานกับกลีบกุหลาบงามของเธอนานเกิน และบ่อยครั้ง

หมอภาคินเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะกลับออกมาอุ้มร่างอรชรขึ้นในท่าเจ้าสาว เขาวางเธอลงเบาๆ ลงไปในอ่างที่ดูหรูหรา ความรู้สึกของมุขลินในเวลานี้ ไม่ต่างอะไรกับเจ้าหญิงที่มีเจ้าชายคอยดูแลอยู่ข้างกาย

"เดี๋ยวฉันทำเองคุณออกไปได้แล้ว" มุขลินเอ่ยขึ้น เมื่อหมอหนุ่มนั้นพยายามจะถูตัวให้ การกระทำของเขายิ่งทำให้หญิงสาวใจเต้นแรง เขาจะรู้ตัวไหมว่ากำลังจะทำให้เธอตกหลุมรักจนหมดใจเพียงแค่ชั่วข้ามคืน

"ไม่ต้องอายหรอก ฉันเห็นของเธอหมดแล้ว ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าทั้งภายนอก และภายใน" คำพูดของหมอหนุ่มคงไม่ต้องอธิบาย มุขลินปล่อยให้เขาทำกับร่างกายของเธอตามอำเภอใจ และเต็มใจเป็นที่สุด เมื่อมันรู้สึกดีต่อใจด้วยซ้ำ ในสิ่งที่เขากำลังทำให้

สักพักหมอหนุ่มอุ้มมุขลินขึ้นจากอ่าง พร้อมกับซับน้ำที่เปียกกายให้ ก่อนจะพันผ้าเช็ดตัวไว้รอบอกให้เธอ จากนั้นเขาได้อุ้มมุขลินขึ้นมาในท่าเจ้าสาวอีกครั้ง แล้ววางเธอลงที่เตียงอย่างเบามือ

ก่อนจะเปิดตู้หาชุดมาให้เธอสวมใส่ และมุขลินก็ต้องแปลกใจกับสิ่งแปลกใหม่ที่เขาทำให้เธอ ในตู้นั้นเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของผู้หญิง แถมยังมีชุดชั้นในที่เตรียมไว้ด้วย เธอจึงทำหน้าสงสัยคงจะพาผู้หญิงมาที่นี่บ่อย และนั่นคงเป็นเสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้หลังจากเสร็จกิจนั่นแล้ว

"ไม่ต้องทำหน้าสงสัย และแปลกใจ ชุดพวกนี้ฉันเตรียมไว้ให้เธอโดยเฉพาะ"

“ฮ๋า!” มุขลินอุทานออกมารอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ไม่ถึงวันเขามักทำอะไรให้เธอแปลกใจอยู่เสมอ

"ใส่ชุดให้เรียบร้อย เดี๋ยวผมจะไปเตรียมอาหารมาให้ทาน จะได้กินยาแก้อักเสบ" คำพูดที่อ่อนโยนสรรพนามที่เขาเรียกตัวเองว่าผมนั้น ยิ่งทำให้หัวใจของมุขลินกระชุ่มกระชวย เขาเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่น อยู่ใกล้แล้วรู้สึกดี แถมวันนี้จะได้กินอาหารฝีมือของหมอหนุ่ม เมื่อเขาเดินออกไปพ้นจากห้องแล้ว

มุขลินรีบใส่ชุดให้เรียบร้อย ก่อนจะนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ขอบคุณสวรรค์ที่เขาซื้อความสาวไปจากเธอ หากเป็นชายอื่นมุขลินไม่รู้เลยว่าเธอจะรู้สึกดี เหมือนกับที่มีให้หมอหนุ่มคนนี้หรือเปล่า เขาคือสิ่งแปลกใหม่ที่เข้ามาในชีวิต แต่เธอกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่ความสัมพันธ์นี้อยู่ภายใต้เงื่อนไขในสัญญา