เช้าของวันใหม่ชายร่างกายกำยำนอนซ้อนกับคนตัวเล็กอยู่ใต้ผ้าห่ม ทั้งสองอิ่มเอมกับความสุขสมที่ได้รับ ครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่รู้จักจบจักสิ้นไม่รู้จักอิ่มจักพอ ในรสสวาทที่มีให้กันและกัน
“ตื่นแล้วเหรอครับ..หื้ม” หมอหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเมื่อหญิงสาวพลิกตัวเข้าหา พร้อมทั้งเงยหน้าขึ้นไปสบตาคม เธอมีคำถามมากมายอยากถามเขาออกไป แต่เมื่อเอาเข้าจริงๆ มุขลินก็ไม่กล้า รีบหลบสายตาคมมองลงต่ำทันที
“เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมทำหน้าแบบนั้นไหนดูซิ” หมอหนุ่มพูดพร้อมทั้งเอามือหนาแตะสัมผัสจับลงที่ปลายคางมน ของมุขลินให้แหงนขึ้นมา
“คราวหลังอย่าหนีมาแบบนี้อีกเข้าใจไหม วันนี้เราจะไปดูบ้านใหม่กันนะ” มุขลินทำหน้าสงสัยบ้านใหม่
