“พ่อว่าให้เป็นไปตามความต้องการของแม่ก่อนได้ไหม ไปสักพัก แล้วค่อยหาทางแก้”
“แล้วแม่ก็จะเอาแต่ใจตัวเองต่อไป” น้ำตาของก้าวกล้าถึงกับคลอเต็มหน่วย
“ชีวิตไม่ใช่ของผมใช่ไหมครับ?”
เป็นคำถามที่ทำเอาคุณบัญชาจุกไปเหมือนกัน ท่านตบลงไปบนบ่าของลูกชาย “นึกเสียว่าพ่อขอร้อง ”
“ผมขอโทษครับพ่อ ที่ขัดใจแม่”
ตอนนี้หัวใจของเขาโหวงเหวงไปหมดแล้ว ‘นี่มันยุคสมัยไหนเข้าไปแล้ว คุณแม่ยังจะมาบังคับให้แต่งงาน’
ก้าวกล้าคิดเอาไว้ เขาต้องไปคุยกับพิมพ์เพชร อย่างน้อยก็ต้องบอกความในใจของเขาให้เธอรู้ พิมพ์เพชรอยากได้สามีที่ไร้หัวใจใช่ไหม?
ตอนนี้หัวสมองของเขาร้าวไปหมด ความรู้สึกนึกคิดไม่อาจจะลบพาฝันออกไปจากหัวได้ ยิ่งหัวใจไม่ต้องพูดถึง ชายหนุ่มรู้ว่าตัวเองรักพาฝันไปแล้ว แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ความผูกพันราวกับมีกันและกันมาเนิ่นนาน
ก้าวกล้าก็บอกไม่ถูกกับความรู้สึกที่สุดแสนพิเศษที่เกิดขึ้น อยู่ใกล้พาฝัน เขามีความสุขมาก
