22
“ก็ดีเหมือนกัน ตกลงตามนี้นะ”
“แล้วเบอร์นี้คุณโซเฟียใช้ด้วยหรือเปล่าคะ เผื่อว่าณัฐคิดถึงที่แม็คแล้วโทรไปหา เผื่อเวลานั้นมือถือไม่อยู่ใกล้ตัวพี่แม็ค และคุณโซเฟียรับสายความไม่แตกหรือคะ” ณัฐกานต์หลอกถามข้อมูลเพิ่มเติม
“เบอร์นี้โซเฟียไม่รู้หรอกว่าพี่มี ณัฐสบายใจได้ โซเฟียไม่มีทางรับสายได้แน่นอน เพราะพี่ไม่เคยให้มือถือที่ใช้เบอร์ที่ว่านี้ห่างกาย”
“ได้ยินอย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย ณัฐไปก่อนนะคะ พรุ่งนี้ณัฐสิบโมงเช้านะคะพี่แม็ค” เธอขอตัวพร้อมกับย้ำเวลา ผุดลุกขึ้นยืน โบกมือให้เขาก่อนจะหมุนตัวเดินไปยังประตู
“พรุ่งนี้สิบโมงนะณัฐ”
เสียงของอัคนารถเอ่ยให้คนที่กำลังเปิดประตูห้องรับรู้ เธอหันมายิ้ม แล้วตอบกลับไปว่า “ค่ะ” จากนั้นก็หมุนลูกบิด เปิดประตูและก้าวเท้าออกไปจากห้องพัก
“เฮ้อ” ทันทีที่ประตูห้องพักปิดลง คนที่ก้าวออกมายืนอยู่หน้าห้องก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ โล่งอกราวกับยกของหนักออกจากอกก็ไม่ปาน
