กรงทองของท่านดยุค

บางอย่างในหัวใจเริ่มผลิบาน

เอ็ดเวิร์ดนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในเช้าวันใหม่ สายตาของเขาจับจ้องไปยังที่ว่างข้าง ๆ ที่ปกติวิเวียนจะนั่งอยู่ ขณะที่พ่อบ้านเดินเข้ามาพร้อมจัดเตรียมอาหาร เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ปกปิดความกังวลไม่มิด

"วิเวียนล่ะ?" เอ็ดเวิร์ดเอ่ยถาม ดวงตาเคร่งขรึม แต่ลึกลงไปก็แฝงความรู้สึกเป็นห่วงที่เขาเองไม่อยากยอมรับ

พ่อบ้านอัลเฟรดโค้งตัวเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ “คุณวิเวียนบอกว่าไม่สบาย ขอไม่รับประทานอาหารเช้าครับ ท่านดยุค”

เอ็ดเวิร์ดชะงักไปเล็กน้อย ความรู้สึกผิดและห่วงใยที่เก็บกดไว้เริ่มถาโถมเข้ามา เขายังคงจดจำภาพเธอจากเมื่อคืนได้อย่างชัดเจน ทั้งแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเข้มแข็งที่เธอพยายามแสดงให้เห็น ดวงตาของเขาหลุบต่ำลงเล็กน้อย ขณะที่ความคิดในใจปั่นป่วน

"ถ้าเธอไม่สบาย ให้หมอเข้ามาดูอาการเธอ" เขาพูดเสียงเบา ราวกับไม่แน่ใจว่าคำสั่งนั้นเป็นสิ่งที่เขาต้องการหรือเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อที่จะได้พบเธออีกครั้ง

พ่อบ้านอัลเฟรดพยักหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะถอยออกไปอย่างเงียบงัน ปล่อยให้เอ็ดเวิร์ดนั่งอยู่คนเดียวกับความคิดในใจ ความเงียบสงัดในห้องอาหารทำให้เขารู้สึกอ้างว้างอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เอ็ดเวิร์ดนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร จมอยู่ในความคิดที่สับสนและร้อนรน เขายอมรับกับตัวเองว่าเมื่อคืนเขาเมามาก และการกระทำของเขานั้นเกินเลยไปไกล แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกราวกับว่ารสจูบนั้นเป็นกุญแจที่ไขความรู้สึกบางอย่างในใจของเขาออกมา ความอ่อนหวานและความเข้มแข็งในตัวเธอที่เขาไม่เคยเข้าใจอย่างแท้จริง พลุ่งพล่านขึ้นในจิตใจของเขา และเขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ทว่าภาพของวิเวียนที่ยืนหยัดต่อหน้าเขาเมื่อคืน ยืนยันอย่างเด็ดขาดว่าเธอจะดูตัวกับสุภาพบุรุษทั้งห้าคนต่อไป รอยยิ้มเย้ยหยันที่เธอแฝงไว้เมื่อพูดถึงความตั้งใจนี้ทำให้เขารู้สึกถึงความห่างเหินที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน

“ถ้านั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ…ฉันจะทำตาม” เอ็ดเวิร์ดพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง ราวกับให้คำมั่นว่าจะยอมให้เธอทำตามความปรารถนาที่เธอเลือก เขารู้ดีว่าความตั้งใจของเธอเป็นเสมือนการท้าทายต่อความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ และแม้ว่าในใจลึก ๆ เขายังคงปรารถนาให้เธอเป็นของเขาเพียงผู้เดียว แต่เขาก็รู้ดีว่าการขัดขวางเธอในเวลานี้อาจยิ่งทำให้เธอหนีห่างจากเขามากขึ้น

เอ็ดเวิร์ดหายใจลึก พยายามสงบจิตใจขณะมองไปยังที่ว่างข้าง ๆ ที่เธอเคยนั่ง รสจูบเมื่อคืนยังคงชัดเจนติดอยู่ในใจเขา แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยให้เธอเลือกตามความต้องการของเธอเอง แม้ว่ามันจะทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม

เอ็ดเวิร์ดลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร หลังจากครุ่นคิดกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง เขาตัดสินใจแน่วแน่ หันไปเรียกพ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

“อัลเฟรด ฉันจะออกไปขี่ม้า” น้ำเสียงของเขาหนักแน่น ราวกับต้องการปลดปล่อยความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาในใจ

พ่อบ้านอัลเฟรดพยักหน้าเล็กน้อยด้วยความนอบน้อม "ผมจะเตรียมม้าให้พร้อมครับ ท่านดยุค"

เอ็ดเวิร์ดพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินตรงไปยังคอกม้าที่อยู่ด้านนอก ท่ามกลางบรรยากาศยามเช้าอันสดชื่นและสงบเงียบ เขารู้สึกว่าการขี่ม้าเป็นหนทางที่จะช่วยให้เขาได้ปลดปล่อยความอึดอัดในใจ หวังว่าเมื่อควบม้าออกไปในทุ่งกว้าง สายลมและความเร็วจะช่วยให้เขาระบายความรู้สึกที่สับสนและเต็มไปด้วยความทรมานนี้ได้บ้าง

เมื่อเดินมาถึงคอกม้า ม้าคู่ใจของเขาถูกเตรียมพร้อมแล้วโดยฝีมือของอัลเฟรด เอ็ดเวิร์ดก้าวขึ้นอานม้าอย่างรวดเร็ว มือจับสายบังเ**ยนแน่น ก่อนจะหันหลังกลับไปเพียงชั่วครู่ เพื่อสบตากับพ่อบ้านที่ยืนมองอยู่ ราวกับจะบอกว่าเขาต้องการเวลานี้เพื่อทบทวนบางอย่างที่แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่อาจเข้าใจ

เอ็ดเวิร์ดกระตุ้นม้าออกจากคอก ควบมุ่งหน้าไปยังทุ่งกว้างที่ทอดยาวออกไปไกลสุดสายตา ความเงียบสงบของธรรมชาติรอบตัวและเสียงฝีเท้าหนักแน่นของม้าที่สัมผัสพื้นดินช่วยให้เขาได้ปลดปล่อยความอึดอัดในใจที่เก็บกดมาทั้งคืน ลมเย็นปะทะใบหน้า แต่ความรู้สึกสับสนและหวั่นไหวในใจยังคงติดอยู่แน่นหนา

ขณะที่ม้าคู่ใจควบผ่านทุ่งหญ้า เอ็ดเวิร์ดปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความคิดและความรู้สึกที่หลั่งไหลออกมา รสจูบของวิเวียนยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำ ความอ่อนหวานและความเด็ดเดี่ยวในตัวเธอทำให้เขาทั้งเจ็บปวดและหลงใหล ในยามที่เขาคิดว่าอาจจะได้ครอบครองเธอ ในอีกเสี้ยวหนึ่ง เธอกลับย้ำเตือนให้เขารู้ว่าเธอแข็งแกร่งและมีอิสระในทางเลือกของตัวเอง

เขาหยุดม้าที่ริมผาน้ำเบื้องล่าง มองลงไปที่แม่น้ำซึ่งไหลเชี่ยวกรากราวกับสะท้อนความปั่นป่วนในจิตใจ เขาถามตัวเองอีกครั้งว่าความรู้สึกนี้คืออะไร—ความปรารถนา ความเป็นเจ้าของ หรือบางที…อาจเป็นความรักที่เขาไม่เคยยอมรับ ความรู้สึกที่ทำให้เขาไม่อยากให้ใครอื่นได้ครอบครองวิเวียน

เอ็ดเวิร์ดถอนหายใจยาว ยอมรับกับตัวเองว่าการออกขี่ม้าในเช้าวันนี้อาจไม่ได้ช่วยให้เขาสงบใจได้อย่างที่หวัง แต่กลับทำให้เขาตระหนักว่าไม่ว่าจะแข็งกร้าวเพียงใด เขาก็ไม่สามารถลบล้างความรู้สึกที่มีต่อเธอได้ เขายังจำเป็นต้องปล่อยให้เธอมีอิสระในทางเลือกของตัวเอง แต่ลึก ๆ แล้ว เขารู้ดีว่าเขายอมไม่ได้หากเธอเลือกใครอื่น

หลังจากยืนนิ่งอยู่นาน เอ็ดเวิร์ดกระตุ้นม้าให้หันกลับ ควบกลับไปยังคฤหาสถ์ โดยในใจเขามีความตั้งใจใหม่—เขาต้องหาวิธีที่จะทำให้เธอเห็นว่าเธอคือคนสำคัญสำหรับเขาจริง ๆ โดยไม่ใช้การครอบครอง แต่ใช้ความจริงใจ