“ฉันเจ็บ คงถ่ายรูปไม่ไหว”
น้ำหนึ่งสูดปากเบาๆ เมื่อขยับตัวแล้วรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาอีก ส่วนนั้นคงระบมไปหมด เธอคงไม่มีแรงทนปั้นหน้าถ่ายรูปไหว ผิวก็มีรอยแดงเป็นจ้ำหลายรอยตรงเนินอก ขืนให้ใครเห็นคงถูกสงสัย หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากดโทรหาภาคิน
“คุณคินคะ น้ำรู้สึกปวดท้องค่ะ ประจำเดือนมาด้วยคงจะถ่ายรูปต่อไม่ไหว” เธอปั้นเรื่องโกหกคู่หมั้นหนุ่ม
ธันวายืนกอดอกฟัง ใบหน้าแต้มรอยยิ้มสาใจ นิ่งฟังว่า น้ำหนึ่งจะแก้ตัวกับภาคินยังไง เมื่อมันบังคับให้พริมดาวต้องโกหกเขา มันก็ควรโดนคู่หมั้นโกหกคืนบ้าง เกลือจิ้มเกลือให้เค็มกันไปข้างถึงจะสมกัน
“น้ำขอกลับบ้านนะคะ เดี๋ยวน้ำจะออกไปค่ะ ขอบคุณค่ะคุณคิน”
น้ำหนึ่งวางสาย พร้อมกับทำหน้าเศร้าเมื่อต้องโกหกคู่หมั้น เธอหันมามองตัวต้นเหตุด้วยแววตาเจ็บช้ำ สะบัดหน้าหนีสายตาคมกริบที่สบมา แล้วสูดลมหายใจฝืนพาตัวเองเดินออกไปจากห้อง
“มันแค่เริ่มเกมเท่านั้น เรายังต้อ
