น้ำหนึ่งรีบปฏิเสธ ใครจะกล้าพาตัวเองไปหาหมอในสภาพสะบักสะบอมแบบนี้ได้ สิ่งที่เธอถูกธันวากระทำมันไม่ใช่เรื่องที่จะให้ภาคินรับรู้ได้ ร่องรอยบนตัวเธอหากหมอมาตรวจคงรู้ว่าเกิดจากอะไร ถึงจะเจ็บหนักไม่สบายเธอจำต้องฝืนทนไว้
“ฉันขอโทษที่พาเธอมาที่นี่ เธอควรจะได้พักผ่อนก่อนจะมาทำอะไรแบบนี้” ภาคินกล่าวโทษตัวเอง
“ไม่เป็นไรค่ะคุณคิน น้ำเองต่างหากที่ต้องขอโทษ ที่ทำให้คุณคินเสียเวลา ไว้วันหลังเราค่อยมาอีกครั้งนะคะ” น้ำหนึ่งฝืนยิ้มเอาใจคู่หมั้นหนุ่ม
ภาคินยิ้มรับพลางยื่นมือมาลูบศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู เธอน่ารักเสมอ ไม่เคยทำให้เขาลำบากใจ นับตั้งแต่วันแรกที่บิดามารดารับอุปการะน้ำเพชรและน้ำหนึ่งลูกสาวของเพื่อนที่ตายจากไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อน เขาทำหน้าที่พี่ชายดูแลสองสาวมาตลอด จนเวลาผ่านไปความรู้สึกที่มีให้สองสาวกลับเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเมื่อเขารู้สึกรักน้ำเพชรพี่สาวของน้ำหนึ่ง จนขอให้บิดาหมั้นหมายเธอ
