Farah's POV
Naglalakad na naman kami dito sa may hotel na magka-holding hands as usual hinayaan ko na lamang tutal naman 'yon lang naman ang tanging magagawa niya tsaka bilang support na din dahil nahihirapan nga ako'ng maglakad gawa ng suot ko'ng heels.
Konting tiis na lang, pasasaan ba ay matatapos din ang araw na 'to.
Hindi na ko makaantay makauwi, at sa isang bahagi naman ng isip ko, lihim ako'ng nanalangin na sana hindi makakuha ng pera si Derrick para makauwi na talaga ako.
Yung gamit ko naman ay pinatago ko na lang muna sa may hotel front desk, babalikan ko na lang mamaya kapag pauwi na kami para
hindi naman marami ang bitbit ko, tanging clutch bag lang ang dala ko.
Buti pumayag yung receptionist, todo smile pa nga sa amin, lalo na kay Derrick!
Hmm, kanina ko pa napapansin a
