ตอนที่พี่ช้างหลุดเสียงตอนท้ายนั้น เป็นช่วงที่จันทร์เจ้าดูดลูกกลม ๆ ของเขาสองใบและใช้ลิ้นกระหวัดไปมาอยู่ในกระพุงปาก
พี่ช้างภาวนาว่า ขอให้ลุงเอี่ยมอย่าก้าวเข้ามาใกล้กว่านั้น ไม่ใช่คำภาวนาของพี่ช้างจะศักดิ์สิทธิ์หรอกนะ แท้จริงแล้ว เพราะพี่ช้างไม่มีของที่ลุงเอี่ยมต้องการมากกว่า
“มีสักก๊งไหมคุณ”
“ไม่มีครับลุง จะถอนเหรอครับ”
ลุงเอี่ยมยิ้มอาย ๆ เห็นฟันหลอ “ครับ มันนึกเปรี้ยวปาก”
“คงต้องไปที่บ้านแล้วละครับ”
“ถ้างั้นมีสักสิบยี่สิบไหมครับ” ลุงเอี่ยมถาม
“มีครับ”
“รบกวนหน่อยนะครับ”
จันทร์เจ้าที่กำลังเมามันกับลูกกลม ๆ ของพี่ช้างถึงกับชะงัก เพราะ...ถ้าลุงเอี่ยมขอเงิน แกต้องเดินใกล้เข้ามาอีก
สัญชาตญาณบอกว่า อันตรายเกินไป
เธอหยุดการกระทำ เก็บแก่นกายของพี่ช้างกลับเข้าที่เข้าทางอย่างร้อนรน ระหว่างนั้นพี่ช้างล้วงหยิบเงินจากกระเป๋า มีแบงก์แดง ๆ ใบหนึ่งเหลืออยู่ในกระเป๋ากางเกงพอดี รีบยื่นข้า
