Episode 09 แฟน
1277 Words
Episode 09
พอหลังจากที่พวกเราเล่นกิจกรรมฐานที่หนึ่งกันจบแล้ว พี่ๆ พยาบาลก็พากันหยิบถุงยางอนามัยมาแจกให้กับพวกเราทุกคน
ย้ำนะคะ…ไม่ว่าคุณจะเพศอะไร
คุณก็จะได้ถุงยางอนามัยทุกคนค่ะ
จากนั้น…ก็ไปฐานที่สองกันต่อค่ะ
ซึ่งฐานนี้ก็ไม่ได้มีอะไรให้ทำมากมาย เพียงแต่เป็นการตอบคำถามเพื่อชิงของรางวัลกันก็เท่านั้น ซึ่งของรางวัลก็คือถุงยางอนามัยอีกเช่นเคย 555
แทบช็อก!
แต่จะเงียบ ไม่ตอบก็ไม่ได้อีกนะคะ เพราะถ้าเกิดพี่เขาชี้ตัวแล้วเราตอบไม่ได้นี่…โดยทำโทษจ้าแม่!
แล้วฉันเลือกอะไรได้ไหม~
“เริ่มที่คำถามง่ายๆ ก่อนเลย…ถ้าหาก! เราไม่สวมถุงยางอนามัยจะเกิดอะไรขึ้นคะ” พี่พยาบาลประจำฐานที่สองกล่าว พร้อมกับจ่อไมค์มาที่น้ำตาลเพื่อนสาวของเรา “พี่ขอถาม…น้องคนสวยคนนี้ค่ะ!!!”
“ก็! อาจทำให้เกิดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ได้ค่ะ” น้ำตาลรีบพูดตอบด้วยความเร็วสอง และสิ่งที่เธอพูดนั้นก็เป็นสิ่งที่ถูกต้อง พี่พยาบาลก็รีบนำของรางวัล หรือก็คือถุงยางอนามัยยื่นให้เธอทันที
แหมะ…เป็นผู้หญิงมันก็จะเขินหน่อยๆ แต่ว่า! ความจริงแล้วการที่เราพกถุงยางอนามัยไม่ใช่เรื่องที่น่าอายนะคะ ไม่ว่าจะกับผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตาม เพราะถ้าหากเราไม่ไหวจริงๆ การป้องกันคือสิ่งที่ดีที่สุดนะคะ
“เก่งมาก เรามาที่คำถามต่อไปกันดีกว่าค่ะ” พี่พยาบาลไม่รอช้า รีบจ่อไมค์ไปที่ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ เราในทันที “ถ้าหากเราไม่สวมถุงยางอนามัยจะเกิดอะไรขึ้นคะ?”
“เอ่อ…ก็ท้องอะครับ” กรีนกล่าวตอบด้วยท่าทีที่เขินอาย
“เก่งมาก อะนี่รางวัลค่ะ” พี่พยาบาลยิ้มตาพริ้ม พร้อมกับยื่นถุงยางอนามัยให้กรีน ซึ่งเขาก็รับมันไปด้วยท่าทีที่เขินอาย “ถ้าไม่สวมถุงยางอนามัยโอกาสท้องมีมากแน่นอนค่ะ!”
“ว่าแต่เราใส่ถุงยางอนามัยเปล่าเนี่ย” พี่พยาบาลหันไปแซวเขาอีกครั้ง
“ไม่เคยคิดที่จะใส่! อ…เอ๊ย! ใส่! ใส่ตลอดครับ!!!” กรีนตะเบ็งดังลั่นทันควัน
“แบบนี้ก็แปลว่ามีแฟนแล้วอะดิ 555” พี่พยาบาลยังคงแซวกรีนไม่หยุด “แฟนเราอยู่ในนี้เปล่า”
“คนนี้ค่ะพี่!” มะปรางรีบชี้มาที่เราในทันที “สองคนนี้เขาเป็นแฟนกันค่ะ!”
“เฮ้ย! ม…ไม่ใช่นะคะ!” มือเรียวบางรีบโบกปฏิเสธกลับไปรัวๆ “ไม่ใช่แฟนกันนะ!”
“5555! พี่ล้อเล่นลูก” พี่พยาบาลหัวเราะคิกคักเบาๆ “อะ! เรามากลับเข้าเรื่องของเรากันต่อดีกว่า!”
หลังจากนั้นพวกเราก็เล่นกิจกรรมตามฐานไปเรื่อยๆ จนหมดเวลาของกิจกรรมในช่วงเช้า พี่ๆ พยาบาลก็ปล่อยให้พวกเราได้ไปทานข้าวกัน โดยที่จะกลับมาเจอกันอีกครั้งในตอนเที่ยงที่หอประชุมใหญ่ค่ะ
น้ำตาลและมะปรางขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ซึ่งตัวเราที่ไม่ปวดก็ขอรออยู่ที่ข้างนอกแทน โดยปล่อยให้ทั้งสองเข้าห้องน้ำกันไป
และในจังหวะที่กำลังยืนรอเพื่อนสาวนั้นก็พบว่าท่านผอ.เดินผ่านมาทางนี้พอดี
“เอ่อ…ผอ.คะ!” ร่างบางตะโกนเรียก ก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้าของผอ.
“สวัสดีลูก” ผอ.กล่าว พร้อมกับยิ้มตาพริ้มให้ร่างบางเบาๆ “มีอะไรหรือเปล่า? เรียกซะดังเชียว”
“พอดีหนูเก็บของได้น่ะค่ะ” ว่าพลางหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นออกมาและยื่นให้กับผอ.
“หนูเห็นรูปหน้าจอโทรศัพท์เป็นรูปของผอ.น่ะค่ะ ก็เลยเอามาคืน” เรากล่าวกับอีกฝ่ายด้วยแววตาที่แน่วแน่ ไม่ได้แสดงท่าทีที่มีพิรุธอะไรออกไป
“โทรศัพท์ของฉันไปอยู่กับหนูได้ยังไง?” ผอ.กล่าวถามพร้อมกับเลิกคิ้วมองเรานิ่งๆ “เก็บได้ตั้งแต่วันไหน?”
“จริงๆ เก็บได้ตั้งแต่วันจันทร์แล้วล่ะค่ะ ก็ว่าจะเอามาคืนให้ตอนวันอังคาร แต่ว่าหนูดันลืมหยิบมา ก็เลยได้เอามาคืนในวันนี้แทน “ขอโทษด้วยนะคะ”
“อ๋อ…แล้วหนูไปเก็บโทรศัพท์ของฉันได้ที่ไหนล่ะ” ผอ.ยังคงถามต่อและยังคงไม่ยื่นมือมารับโทรศัพท์กลับคืนไป “ฉันจำไม่ได้ว่าทำหล่นไว้ที่ไหน”
“จริงๆ แล้วมีน้องมอต้นเขาเก็บได้น่ะค่ะ น้องไปเจอก็ตอนเลิกเรียนแล้ว ไม่รู้จะเอาไปให้ใคร ทีนี้น้องเดินมาเจอหนูพอดี เห็นว่าหนูเคยเป็นรองประธานนักเรียน ก็เลยเอามาให้น่ะค่ะ” ผอ.พยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะเอื้อมมือมาจับมือเรียวบาง หมายถึง…เอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์กลับคืนไปน่ะค่ะ
“ยังไงก็ขอบใจเธอมากนะสรัญญาที่เอาโทรศัพท์มาคืนให้ฉันน่ะ” ผอ.กล่าว ก่อนที่จะควักแบงก์เทาในกระเป๋าเงินของตัวเองออกมาหนึ่งใบ “เอานี่ไปกินขนมนะ ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากฉัน”
“โห่…แบงก์เทาเลยเหรอคะ” ว่าพลางยกมือเรียวบางขึ้นเกาหัวตัวเอง “หนูไม่กล้ารับหรอกค่ะ อีกอย่าง…คนที่เก็บได้ก็ไม่ใช่หนู แต่เป็นน้องมอต้นคนนั้น” ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วกรีนเป็นคนขโมยไปด้วยซ้ำ!
“เอาไปเถอะ ฉันให้” ผอ.ยังคงไม่ละความพยายาม “เด็กคนไหนทำความดี ฉันก็ต้องให้รางวัลอยู่แล้ว”
“แต่…แบบนี้มันเกินไปนะคะ” เรายังคงยืนกรานปฏิเสธที่จะรับเงินแบงก์เทานั่น “หนูรับไว้ไม่ได้หรอก”
“โอเคๆ ถ้างั้น…เดี๋ยวพออบรมเสร็จ ก่อนกลับบ้านก็มาหาฉันที่ห้องผู้อำนวยการนะ ฉันจะเอารางวัลให้”
“คะ?”
“ก็มีหลายอย่างน่ะ มีทั้งขนม แล้วก็พวกตุ๊กตาอะไรแบบนี้ เวลาที่มีเด็กทำความดีให้แก่โรงเรียน มีเด็กที่เก็บของได้แบบเธอ ฉันก็จะให้รางวัลพวกเขาตลอด บางทีก็ขนม บางทีก็เงิน บางทีก็ตุ๊กตาน่ะ” ผอ. กล่าวก่อนที่จะเก็บเงินแบงก์เทานั้นใส่กระเป๋าเงินของตัวเองไป “เดี๋ยวพออบรมเสร็จก็ไปเลือกเอาละกันนะ” ว่าจบ ท่านผอ.ก็เดินไปกินข้าวของท่าน
แต่ที่ผอ.ท่านพูดมา มันก็เป็นความจริงนะคะ เวลาที่มีเด็กนักเรียนไปแข่งขัน ไม่ว่าจะในด้านอะไรก็ตาม วิชาการ กีฬา อะไรที่สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียน ผอ.ก็จะมอบเกียรติบัตรแล้วก็รางวัลให้ บางคนก็ได้เงินแบงก์เทาหลายใบเลยนะคะ บางคนก็ได้เป็นพวกขนมหรือไม่ก็ตุ๊กตาแทน ถ้าไปแล้วได้ที่หนึ่งถึงที่สามได้แน่ๆ แบงก์เทาหลายใบ
แต่ถ้าไปแล้วได้ชมเชยก็จะเป็นพวกตุ๊กตาน่ารักๆ แทน แต่บางคนไปแข่งเหมือนกัน แต่ไม่ได้รางวัลอะไรกลับมาเลย ก็ไม่ต้องเสียใจ เพราะผอ.ท่านก็ให้ แต่จะเป็นพวกขนมแทนค่ะ
ซึ่งก็เช่นเดียวกันกับเด็กที่เรียนเก่ง เด็กที่มีความประพฤติดี เด็กที่ช่วยอาจารย์ถือของ คือ! อะไรที่ผอ. มองว่าดี ที่ท่านมองว่าเออเด็กคนนี้ดี ท่านให้รางวัลตลอด สายเปย์ไม่ไหว!
เรานี้ก็เคยได้จากท่านมาเยอะเหมือนกันค่ะ แต่เราจะได้ในกรณีที่ไปแข่งขันและได้รางวัลมา กับรางวัลนักเรียนที่มีผลการเรียนดี
- Writer
