Episode 02 เด็กใหม่
836 Words
Episode 02
Talk ซิง
สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่อ ซิง นะคะ สรัญญา สุทธิกานวดี อายุสิบแปดปี ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพ ตอนนี้ก็เรียนอยู่ชั้นมอหก ปีสุดท้ายแล้วค่ะ
ก่อนอื่นเลยต้องขอโทษด้วยนะคะที่เปิดเรื่องมาวีนแตกขนาดนั้น 555 ก็นะ! เราเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกัน เราจะมามีเมนคนเดียวกันไม่ได้ค่ะ อิอิ
แก๊งของเรามีทั้งหมดสามคนนะคะคนแรกก็คือตัวเราเอง ส่วนคนที่สองก็คือน้ำตาลที่เราทะเลาะกันเมื่อกี้ และคนที่สามคนสุดท้ายมีชื่อว่ามะปรางค่ะ
จริงๆ แล้วเมื่อก่อนมีสี่
แต่ว่า...
ช่างมันเถอะค่ะ!
ส่วนผู้ชายที่ยืนดูเรากับน้ำตาลทะเลาะกันเมื่อกี้เขาชื่อว่ากรีนนะคะ กรีนเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของเราน่ะค่ะ ชอบโดดเรียนแล้วก็ไม่มีเพื่อนคนไหนคบด้วยเลย ไม่ว่าจะไปไหน จะทำอะไร กรีนก็ทำคนเดียวตลอด
ในห้องนี้เรามีฐานะเป็นหัวหน้าห้องนะคะ จำนวนนักเรียนมีทั้งหมดสี่สิบสี่คนซึ่งถ้าหารสองมันก็พอดีไม่มีเศษ ดังนั้น…เวลาที่อาจารย์ให้จับคู่ ไม่ว่าจะงานคู่ งานกลุ่มการจับก็จะลงตัว ไม่มีใครต้องเป็นเศษ
แต่อย่างที่ได้บอกไปข้างต้นว่ากรีนค่อนข้างที่จะเป็นแกะดำในหมู่เพื่อนๆ เวลามีงานอะไรที่ต้องทำร่วมกัน ทุกคนในห้องก็จะผลักไสกรีนตลอด ถ้าเป็นงานกลุ่มที่สี่คนขึ้นไป เราก็จะดึงกรีนมาเข้ากลุ่มด้วย แต่ถ้าเป็นงานคู่ เราก็จะคู่กับเขาค่ะ
ไม่ใช่อะไรหรอกนะ แต่แค่…
“ก็แกเป็นหัวหน้าห้อง แกก็ต้องเสียสละไปคู่กับมันไง”
“ใช่ๆ ถ้าหัวหน้าห้องไม่คู่ กรีนมันก็ไม่มีคู่ แล้วอาจารย์ก็จะด่า เพื่อนในห้องก็ไม่อยากคู่กับมันหรอกนะ”
“จริง ชอบโดดเรียน แถมยังไม่ให้ความร่วมมืออะไรเลยด้วย”
และนี่ก็เป็นสาเหตุที่พอเวลามีงานคู่กันสองคนเราจะได้คู่กับกรีนอยู่บ่อยครั้งค่ะ
“มาเรียนมอหกได้แบบนี้ ก็แสดงว่าแก้ศูนย์ครบหมดแล้วสินะ” เรากล่าวกับร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งการจัดโต๊ะนั่งเรียนของห้องเราก็คือให้นั่งกันเป็นคู่ค่ะ แล้วเหตุผลที่เราได้นั่งคู้กับกรีนทุกคนก็ทราบดีกันอยู่แล้ว “นี่ก็ปีสุดท้ายแล้ว ตั้งใจเรียนเข้าล่ะ”
“เออ รู้แล้วหน่า! เราก็เห็นเธอพูดกับเราแบบนี้ทุกเทอม” กรีนกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเล็กน้อย “ถึงยังไงก็ต้องขอบใจเธอนะที่คอยช่วยเราอะ ไม่งั้นก็คงจะแก้ไม่ผ่านสักตัว”
“ก็เราสงสารนายนี่ เราอยากให้เพื่อนๆ ในห้องทุกคนเรียนจบไปพร้อมๆ กัน อีกอย่างนะ…เราก็เป็นหัวหน้าห้องด้วย ถ้าเกิดไม่ช่วยหรือไม่ทำอะไรเลยมันก็ดูไม่ดีสิ” ว่าพลางหยิบสมุดขึ้นมาหนึ่งเล่มเตรียมที่จะเรียนวิชาแรก “เรียนวันแรกก็ตั้งใจด้วยล่ะ ห้ามโดด!”
“…” กรีนไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ยิ้มกริ่มออกมาเล็กน้อย ซึ่งแววตาแบบนี้มันก็สื่อให้เห็นว่า เขากำลังจะโดดเรียนค่ะ!
“คิดจะโดดเรียนอีกแล้วใช่ไหม!” ว่าพลางชี้ไปที่หน้าของร่างสูง “อย่าคิดว่าเรารู้ไม่ทันนายนะ”
“เรายังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ อย่ามาใส่ร้ายเราได้ไหม?” เขาไหวไหล่พร้อมกับเสยผมตัวเองขึ้นเล็กน้อย นายขยันเสย! “เราไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ตายแล้ว ตอแหลมาก!” เราเบ้ปากคว่ำทันควัน “คาบแรกของเทอมก็ช่วยเข้าเรียนหน่อยเถอะ”
“เออๆ จะเข้าให้ก็แล้วกัน แต่เดี๋ยวมานะ…ปวดฉี่ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” ว่าจบเขาก็เดินออกจากห้องไป
ในระหว่างนั้นเอง อาจารย์ประจำชั้นหรือที่พวกเราเรียกว่าอาจารย์ที่ปรึกษาก็เดินเข้ามา คาบแรกของวันนี้คนที่สอนก็คือที่ปรึกษาของเราเอง แต่ทว่า…เขาดันเดินเข้ามาพร้อมๆ กับนักเรียนชายคนหนึ่งที่เราไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย ท่าทางจะเป็นเด็กใหม่นะคะ
ซึ่ง…เขาหล่อมาก
“หูย~ คือแบบ! เขาคนนี้ไทป์เราเลยอะ” น้ำตาลกล่าวด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม
“ไม่ได้จ้า! คนนี้เราจองแล้ว เราเห็นเขาตั้งแต่ร้อยเมตรแรก เราเห็นก่อนจ้ะ!” เราตอบพร้อมกับสะกิดแขนเรียกสติน้ำตาลเบาๆ “ตื่นค่ะ!”
“พวกแกทะเลาะกันไปเถอะ แต่เราจะยอมเป็นของเขาเอง” มะปรางพูดขึ้นต่อ
สำหรับเด็กใหม่คนนี้นั้น…
เราพูดได้คำเดียวเลยว่า
เราจะแต่งงานกับเขาค่ะ!
✂️✂️✂️✂️✂️✂️
- Writer
