รสชาติเลิศรสส่งผลให้อารมณ์ของจ้าวฟางหลินดีขึ้นได้อย่างประหลาด ความรู้สึกน้อยใจที่ไม่ได้ถูกรักเบาบางลงไปชั่วขณะ นางเลือกขยับเก้าอี้หันหลังให้ร้านตรงข้ามเพื่อจะได้ไม่ต้องเห็นภาพบาดตาบาดใจ แม่นางเถียนเถียนผู้นั้นคงถูกใจจางซือหลงมาก นางจะยอมถอยให้ก็สักคนก็ได้
เมื่อพบสตรีที่ตนหมายตาก็ไม่แปลกที่จะทิ้งไม้กันหมาเช่นนาง ตลอดมานางไม่ได้โง่งมจนมองไม่ออกว่าจางซือหลงนั้นไม่ได้มีใจต่อนาง
เป็นนางที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจตนเองมาเนิ่นนาน
บุรุษไร้ใจแต่ไยนางถึงได้รักเขานัก…
จ้าวฟางหลินส่ายหัวไปมาเพื่อสลัดความคิดไร้สาระทิ้ง ตอนนี้นางควรสนใจตัวเองมากกว่าจางซือหลง
ถัดจากโต๊ะจ้าวฟางหลินไปห้าโต๊ะมีบุรุษผู้หนึ่งกำลังนั่งมองหน้างามกำลังกินอาหารอย่างสำราญใจ ริมฝีปากเล็กสีแดงระเรื่อที่บ่นไปกินอาหารไปช่างน่าเอ็นดู
“ค่าอาหารโต๊ะนั้นคิดที่ข้า บอกนางไปว่าร้านไม่คิดค่าอาหารเพราะเปิดใหม่” เจ้าของร้านมองไปยังจ้าวฟางหลิน
