ดึกสงัดผู้คนในเรือนหลังงามหลับใหลด้วยธูปนิทราที่บุรุษชุดดำจงใจจุดทั่วบริเวณเรือนยกเว้นห้องนอนของจ้าวฟางหลิน แผ่นหลังกว้างเหยียดตรงยืนมองคนที่ตนไม่อาจตัดใจจากนางได้ จางซือหลงรู้ดีว่าวิธีนี้เป็นสิ่งที่ผิดแต่เขาไม่อาจปล่อยเวลาให้ล่วงเลยได้อีกแล้ว บุรุษมากมายกำลังหมายตานาง เขาจะทนมองด้วยความนิ่งเฉยได้อย่างไรกัน
เรือนร่างยั่วยวนสวมเพียงเอี๊ยมตัวจิ๋วที่ปกปิดเต้าทรวงอวบอั๋นไม่มิด หน้าท้องแบนราบไร้ไขมันรับกับสะโพกผายอวบจนคนมองไม่อาจหยุดสายตาตนเองให้มองลงมาถึงท่อนขาเรียวสวยน่าสัมผัส จ้าวฟางหลินไม่เพียงแค่งามแต่นางมีเสน่ห์แสนยั่วยวนดึงดูดเพศตรงข้าม จางซือหลงลอบกลืนน้ำลายแล้วหันหน้าหนี
กายใหญ่ขยับนั่งลงบนเตียงก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นคลุมเรือนร่างยั่วเย้าให้พ้นจากสายตา การบุกเข้ามายามวิกาลเป็นสิ่งที่ผิดมากพอแล้ว เขาไม่อยากเอาเปรียบนางไปมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้
“หลินเอ๋อร์เหตุใดเย็นชาใส่กันนัก” เสียงทุ
