ซ่งหยวนเห็นสหายหายไปนานก็รีบตามหาเกรงว่าจะถูกคนในตลาดนินทาว่าร้ายอีก เขาไม่กลัวสหายรับมือไม่ได้แต่สงสารจ้าวฟางหลินที่ต้องคอยตามลับฝีปากกับผู้คนเหล่านั้น แต่แปลกช่วงนี้จ้าวฟางหลินเงียบหายคล้ายกับมีหลายสิ่งต้องทำ
บุตรชายท่านแม่ทัพคลี่ยิ้มเมื่อเห็นสหายกำลังยืนถือไหสุราไว้ในมือ เจ้านี่มายืนดื่มอะไรแถวนี้ ปากแม่ค้าในตลาดยิ่งมากอยู่ด้วย
“เจ้ามาดื่มให้ตัวเองเมามายที่นี่ไม่ได้ กลับเรือน”
ซ่งหยวนดึงไหมาถือพร้อมกับหันไปสั่งให้องครักษ์ที่ติดตามช่วยประคองจางซือหลง
“ทำไมจะไม่ได้ ข้าจะดื่มจนตายผู้ใดจะมาสน”
เขาเป็นคนไร้ค่าในสายตาของนางแล้ว
“ทำสิ่งใดคิดถึงใจของจ้าวฟางหลินบ้าง นางรักเจ้ามากกว่าผู้ใด นางกลับมาเห็นเจ้าสภาพนี้จะว่าอย่างไร!” ไยสหายตนเป็นคนสิ้นคิดเช่นนี้ คนรักมีอยู่ข้างกายตลอดแท้ ๆ
บุรุษใดบ้างจะโชคดีได้พบสตรีที่รักจริงเช่นเจ้าฟางหลิน
“หึ รักข้าเหรอ เจ้าเสียสติไปแล้ว” คนรักกันจะต
