หญิงงามรีบวิ่งสุดกำลังแต่ขานางหรือจะก้าวไวไปกว่าบุรุษร่างกายสูงใหญ่เช่นเขา นางวิ่งจนเหนื่อยหอบก็หนีจางซือหลงไม่พ้น เขาเสียสติหรืออยากกลั่นแกล้งนางเล่นถึงได้ตามกันไม่ห่าง
“วิ่งเล่นเป็นเด็ก” ขาสั้น ๆ อย่างนางวิ่งไปก็เหนื่อยเปล่า ข้อดีเดียวที่นางวิ่งหนีคงจะมีแค่แก้มแดงปลั่งทั้งสองข้างนั่นกระมัง
“ตามมาทำไมเจ้าคะ ข้าไม่ว่างสนทนากับท่านเช่นกัน”
เสียงหวานหอบแฮกแต่ก็ไม่วายเถียงกลับ
บุรุษผู้นี้ก็แปลกตอนนางเฝ้าตามเกี้ยวไม่สนใจไยดีทว่ามาตอนนี้กลับอยากให้นางอยู่ใกล้ ๆ นี่ต้องเป็นแผนการเอาคืนนางแน่นอน บุรุษอะไรร้ายกาจนัก ปล่อยผ่านนางไม่ได้เลยหรือ
แม้ในอดีตจะทำตัวน่ารำคาญแต่นางก็ไม่ได้สร้างเรื่องเดือดร้อนให้เขาเลยสักนิด จริงอยู่ที่นางชอบแกล้งสตรีที่เข้าใกล้เขาแต่เขาเองก็รำคาญสตรีเหล่านั้นอยู่แล้วมิใช่หรือ
“เมื่อก่อนเจ้ายังตามติดข้าได้เลย พอข้าเป็นแบบนี้เจ้าก็ทำท่าทางรังเกียจ” เพราะหน้าอัปลักษณ
