โฉมงามนั่งหน้างอกลางศาลาเพราะมารดาให้สาวรับใช้มาบอกว่าเที่ยงนี้ให้เตรียมอาหารแก่จางซือหลงด้วย ส่วนท่านกับบิดาจะออกไปตรวจสินค้านอกเมืองหลวง ไม่ใช่ว่าเกลียดชังแต่นางยังไม่อาจตัดใจได้ การอยู่ใกล้กันอาจทำให้นางหวั่นไหวซึ่งนางไม่อยากให้ตนเองเจ็บปวดซ้ำ ๆ จากการกระทำสิ้นคิดอีก
เขาเอาแต่นั่งเฝ้านางไม่ยอมห่างช่างรู้สึกประหลาดยิ่งนัก พี่หลงเสียสติไปแล้ว
“ท่านรออยู่ที่นี่ ข้าจะเตรียมอาหารให้” เมื่อขัดไม่ได้ก็จำต้องทำตามคำสั่งมารดา อาหารแค่ไม่กี่อย่างนางทำได้ไม่เหนื่อยยากอะไร
จ้าวฟางหลินนึกอยู่ครู่หนึ่งว่าจะเตรียมอาหารอะไรดี วันนี้นางจะเลือกทำแต่อาหารที่ตนเองชอบทั้งหมด ผู้ใดกินได้หรือไม่ได้ก็แล้วแต่
“ข้าไปด้วย” นางหาทางหลบหน้าเขาใช่หรือไม่ คนแอบน้อยใจคิดด้วยความเศร้า
นางนั่งเล่นปักผ้าอยู่นานโดยไม่เอ่ยปากกับเขาสักคำ ตอนนี้เขาไม่ต่างจากธาตุอากาศด้วยซ้ำ โฉมงามไม่มีใจให้เขาอีกต่อไปแล้ว
“ท่านจะ
