Chapter 19 เทพแห่งการหยั่งรู้
ตำหนักหยั่งรู้นั้นอยู่บนสรวงสวรรค์ชั้นฟ้าทางทิศประจิมห่างไกลผู้คน ตำหนักที่เต็มไปด้วยตำรามากมายและกระจกบานใหญ่นับพันนับหมื่นบานคอยสอดส่องดูความเป็นไปของผู้คน เทพเซียน อสูร มาร ปีศาจและสัตว์เทพ โดยมีลูกศิษย์คอยจดบันทึกเรื่องราวที่น่าสนใจเอาไว้อย่างขยันขันแข็ง
เรียกได้ว่าทุกเรื่องราวที่อุบัติขึ้นในสามภพหกภูมิ ไม่มีเรื่องไหนรอดพ้นจากสายตาเทพแห่งการหยั่งรู้ผู้นี้ไปได้
“ลมอะไรหอบท่านเทพมาถึงที่นี่”
ผู้เฒ่าหยั่งรู้เดินออกมาต้อนรับพลางทำการคารวะผู้อาวุโสกว่าด้วยตนเอง หากมองจากภายนอกแล้วน่าจะคิดว่าเซียนหยั่งรู้มีอาวุโสมากกว่า ด้วยลักษณะผมขาวและริ้วรอยเหี่ยวย่น อีกทั้งยังเดินหลังค่อมต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุง ขณะที่อีกฝ่ายนั้นแม้จะมีผมขาวยาวสลวยแต่มีคิ้วดกดำ ดวงหน้าหล่อเหลาราวกับเซียนหนุ่ม ร่างสูงผึ่งผาย ไหล่กว้าง จัดเป็นเซียนรูปงามอันดับต้นๆ ของสวรรค์เลยทีเดียว
ทว่า
