ตอนที่ 30
แต่จากนั้นไม่นานเขาก็เอาพ้นจากตัว ดูท่าว่าเขาไม่ชอบนอนห่มผ้า อากาศมันคงจะหนาวเย็นแต่เขาไม่หนาว เธอเองก็หนาวเช่นกัน เพราะฤดูณวันนี้หนาวยังไม่ย่างกรายผ่านไป
ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรและหล่อนก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรเช่นกัน จวบจนยามรุ่งเช้า นั้นพีรียาแทบไม่รู้สึกตัวว่า ปัณรุจน์หันกายเข้ามากอดหล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ หากแต่แรกสัมผัสของสิ่งเหล่านั้น มันก็เกิดความอบอุ่นอย่างมาก. อย่างที่ใจหล่อนไม่เคยเกิดเลยในแรกวัยสาว ที่มีชายหนุ่มเคียงข้าง และถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว ดูเหมือนว่าปัณรุจน์จะสอบผ่านบททดลองของหล่อน ในการที่ทดสอบใจเขาดู
และพีรียาเป็นฝ่ายยิ้มหวานทักทายเขาเมื่อแปดโมงเช้า ซึ่งหล่อนยังไม่ออกพ้นจากห้องในอพาร์ทเม้นของเขา “หวัดดีจ้ะ ปัณรุจน์ อรุณสวัสดิ์ ”
ท่าทางของเขาขี้เซาไม่อยากจะตื่นแล้วก็หยีตาขึ้นมามอง..แล้วขยี้ตา มือที่โอบกอดหล่อนมาแทบค่อนคืน สี่ชั่วโมงที่ผ่านม
