BİŞNEV ( ücretsiz )

Mezarlık

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

6 AY SONRA

Zaman çok hızlı akıp gitmişti. Birkaç aya kalmadan herşey ortaya çıkacak ve Emre'den boşanacaktım ama işler istediğim gibi gitmemişti.

Dilekçelerimize dönüş yapılmamıştı. Defalarca dilekçe vermeme rağmen ne dosyaya ne de ameliyat görüntülerini almama izin verilmemişti. O kadar çok dilekçe vermiştim ki şef uyarmıştı artık. Ben de artık boş vermiştim.

En son geçen hafta dilekçe vermiştim eğer olursa olur olmazsa bu evlilik sonsuza kadar devam ederdi. Mesleğimi bırakmam söz konusu bile değildi.

Şimdi diyeceksiniz ki aman ne meslekmiş arkadaş. On yıllık emeğim vardı. Biri yüzünden bırakmazdım. Yani tekrar böyle bir yola girmem. Mecburen bile olsa Emre'ye katlanacaktım ....

Bu altı ayda Emre çok değişmişti. Haraketleri tuhaftı, bazen nişanlı olduğumuz dönemdeki gibi davranıyordu ama artık ona inanmıyordum.

Geçen altı ay Emre'yi saymazsak güzel geçmişti. Birkaç defa hem bizimkileri hem de Emre'nin ailesini yemeğe çağırmıştım. Bazen de iki aileyi de beraber çağırmıştım.

Şu babamların yaptığı iş nihayet bitmişti hatta onun kutlamasını bizim evde mangal yaparak kutlamışlardı. Herkes halinden çok memnundu, mutluydu.

Bir ben mutsuzdum.

Geçen zaman da ablamın hamile olduğunu öğrenmiştik. Çok mutluydu. Tabi bu haberden sonra annemin ve Sevil annenin torun istekleri iyice artmıştı. İyice bunalmıştım...

Ev ve hastane arasında gidip geliyordum. Aslı her zaman yanımdaydı ama artık dayanamıyordum.

Dışarıya karşı mutlu görünmekten yorulmuştum. Hayatımda hiç birşey yolunda değildi. Ya bu evliliğe bir ömür boyu mahkum olacaktım ya da mesleğimi bırakacaktım. Kafayı yememe az kalmıştı.

Ben böyle düşüncelere dalmış pencereden dışarıyı seyrederken Aslı'nın sesi ile kendime geldim.

-Kuzum... Ben testi yaptım ama heyecandan bakamıyorum. Sen bak.

-Bakarım, bakmasına da önce sen baksan daha iyi olmaz mı? Eğer hamileysen ilk önce senin öğrenmen daha doğru.

-Tamam, doğruyu söylüyorsun. Ama sen de benimle lavaboya gel. Yanımda ol ,öyle bakayım.

-Hadi yürü bakalım.

Aslı önde ben arkada lavaboya girdiğimizde lavabo tezgahında ters duran testi Aslı eline aldı. Elinde o kadar sıkı tutmuştu ki elleri beyazlanmıştı. Bir an elindeki testi ters çevirip baktığın da ağlamaya başladı. Onun o halini görünce yanına gidip hemen elindeki testi alarak baktım.

Çift çizgiydi.

Aslı can arkadaşım anne oluyordu. Elimdekini kenara bırakarak Aslı'ya sarıldım. O da ellerini belime koyunca ikimizde ağlamaya başladık. Nerdeyse beş dakika öyle durduk.

Aslı daha fazla ağlamasın diye kendime gelerek onu salona götürüp koltuğa oturtarak mutfağa geçtim. Doldurduğum suyu Aslı'ya içirdikten sonra kızçem daha iyi görünüyordu. Teyze oluyordum.

Aslı tam olarak girdiği şoktan çıktıktan sonra bebek hakkında konuşmuştuk. En son saat geç olduğu için artık kalkmaya karar verdim. Hem Aslı Burak'a hamile olduğunu söyleyecekti.

Aslı ile vedalaşıp arabaya geçmiştim. Şubat ayının nerdeyse son günlerini yaşıyorduk ama ona rağmen kar hâlâ yağmaya devam ediyordu o yüzden yavaş yavaş arabayı sürmüştüm.

Eve geldiğimde Emre'nin arabası park edilmiş duruyordu. Ben iş çıkışında direkt Aslı'ya geçtiğim için onun evde olması gayet normaldi.

Kapıyı anahtarımla açıp içeriye girdiğimde salonun ışığı yanıyordu. Mutfağa geçip kendime su alacağım sırada içeriden gelen öksürük sesleri ile suyumu içip salona geçtim.

Emre salondaki koltukta uzanmıştı. Uyku ve uyanıklık arasındaydı. Birkaç defa seslenmeme rağmen cevap vermeyince yanına gittim.

Suratı kıpkırmızıydı. Daha fazla dayanamayarak elimi anlına koyduğumda cayır cayır yandığını fark ettim.

Hemen üstüne örttüğü örtüyü üstünden çekerek aldım. Resmen biraz daha böyle kalsa havale geçirecekti.

Biraz zorlanarak da olsa üstündeki kazağı da çıkartmıştım.

Hemen ardından bir kaba su ve sirke koyarak salona geçtim. Anlına ve koltuk altlarına bez koyup bekledim biraz. Ateşi ilk geldiğime göre daha iyiydi.

Zar zor uyandırıp onu ılık duş alması için banyoya yönlendirmiştim.

O duştayken hemen bir çorba hazırlayıp odasına götürmüştüm. O çorbasını içerken ben de mutfağa geçerek nane limon hazırladım.

Doldurduğum nane limonu alarak odaya girdiğim de çorbasını bitirmiş yatakta uzanıyordu.

Elimdeki kupayı ona verip tekrar ateşine baktığımda iyice düştüğünü fark ettim.

Eee istediğim kadar doktor ol gün gelir geleneksel tıp alternatif tıbbın önüne geçiyordu..

-Ateşin düşmüş ama sen yine de üstünü çok örtme. İstersen odanın kapısını açık bırakayım bana seslenirsin.

-Özür dilerim.

-Anlamadım. Ne içindi bu özür?

-Yaptığım herşey için.

-Yaptığın şeyler bir özürle unutulmaz. O yüzden boşuna özür dileme. Ne sen yaptıklarını , benimle neden evlendiğini unutacaksın ne de ben. İyi geceler.

Diyerek odadan çıktım. Hem o kadar şey yapmıştı hem de bir özürle unutulacağını sanıyordu. Boşuna kendini yoruyordu. Odaya geçerek abdest alıp yatsı namazını kıldım. Namazdan sonra yatağıma geçerek uyudum.

....

Gün hızlı başlamıştı. Bugün öğlene kadar Burcu hocayla birlikteydim. Öğleden sonra Burcu hocanın yanında yapacak birşey olmadığından acile inmiştim.

Aslı bugün acilde görevliydi. Birkaç hastaya baktıktan sonra boş boş acildeki sedyede oturmuştuk.

-Eeee, enişte beye nasıl verdin müjdeli haberi ?

-Geçenlerde aldığım bir kutunun içine hem bebek patiklerini hem de testi koydum. Burak'a verdiğimde önce boş boş baktı. Tabi anlam veremedi. Sonra kutuyu açtı. Yine boş boş bakmaya devam etti, hiçbir tepki vermeyince korktum acaba istemiyor mu diye. Koluna dokununca kendine gelip evin içinde deli danalar gibi hareket etti. Bir ara camı açıp herkese baba oluyorum diye bağırdı. Zar zor içeriye aldım. Haa bir de gecenin o vaktinde tutturdu ailelerimize söyleyelim diye, bu fikrinden zorla vazgeçirdim. Eve davet edip öyle söyleriz dediğim de ancak kabul etti... Bizimkilere söylemeden önce seninle beraber anneannemin mezarına gidelim, önce ona söylemek istiyorum. Annem kadar üzerimde emeği var.

-Yaaa... Şimdi enişte bey nasıl da mutlu olmuştur. Gerçi camı açıp bağırmasını beklemiyordum. Ayrıca seninle her zaman gelirim. Sen hangi gün gideceğimizi söyle ona göre kendimi ayarlayayım.

-Ben aslında yarın gideriz diye düşündüm. Hem sen yarın izinlisin hem de ben öğlene kadar izinliyim.

-Olur kuzum. Önce kabristana gideriz sonra da beraber kahvaltı yaparız.

-Tamam, kuzum.

Konuşmamızı sonlandırdık. Günün geri kalanında gelen soğuk algınlığı hastalarına bakmıştık. Gün yine yorucu bir şekilde bitmişti. Eve geldiğim gibi uyumuştum.

....

Sabah namazından sonra tekrar uyumuştum. Uyandığımda saat dokuza geliyordu. Bir saat sonra Aslı ile buluşacaktık. Hemen hazırlanarak Aslı'ya doğru arabayı sürdüm.

Aslı'ya geldiğim de Aslı'yı aramıştım geldiğime dair ama o kahvaltıyı evde yapalım çok deyince kırmayarak yukarıya çıktım.

Aslı ile sarıldıktan sonra mutfağa geçtim. Beraber kahvaltıyı hazırlamıştık. Güzelce kahvaltımızı yapmıştık. Aslı giyinmek için yatak odasına geçince ben de mutfağı toparlayıp salona geçtim.

On dakika sonra Aslı gelince beraber evden çıktık. Buradan mezarlığa gitmemiz yarım saat kadar sürüyordu.

Nihayet kabristana gelince arabadan inip Aslı'nın anneannesinin mezarına doğru yürüdük. Mezarın başına gelince duamı edip biraz uzaklaştım oradan. Yalnız kalması daha iyiydi.

Kendi halimde yürürken ilerideki bir mezarın başında elinde kırmızı güllerle duran Emre'yi gördüm.

Mezarın kenarına çöküp ağlamaya başladığında ne yapacağımı bilemedim. Emre ağlıyordu. İlk defa böyle görüyordum onu.

En sonunda burada durmamın daha doğru olduğuna karar verdim. Birkaç dakika sonra Emre mezarın başından ayrılmıştı...

Aslı yanıma geldiğinde tam çıkışa yönelmiştik ki fikrimi değiştirerek geri döndüm. Acaba kimi ziyarete gelmişti? Benim ani atağım karşısında Aslı konuşmaya başladı.

-Ne oldu Yeşim?

-Daha yeni Emre'yi bir mezarın başında gördüm. Ağlayarak konuşuyordu. Oraya bakmaya gidiyorum, kimin yanına geldi merak ediyorum.

Diye açıklama yaparak Emre'nin geldiği mezarın önüne gittim. Mezar taşının üstünde yazan isimle bir kez daha yıkıldım. Gözümden akan yaşlarla mezar taşında yazan ismi bir daha okudum.

" Başak Karaman "

D.T: 25.02.1994

Ö.T: 22.07.2018

🍀🍀🍀