“หนูมาอยู่คนเดียวเหรอ หรือว่ามีผัวมาอยู่ด้วยล่ะ”
คู่สนทนาของหล่อนชะเง้อคอมองไปรอบๆ ตัวหล่อน ราวกับต้องการรู้ว่าหล่อนมาคนเดียวหรือว่ามีคนอื่นมาด้วย
“หนูอยู่คนเดียวจ้ะป้า ว่าแต่ค่าเช่าห้องเท่าไหร่คะ ต่อเดือนน่ะค่ะ”
“ค่าเช่าห้องเดือนละสี่พัน แต่เข้าอยู่ครั้งแรกต้องจ่ายล่วงหน้าหนึ่งเดือน แล้วก็มัดจำอีกสองเดือนนะหนู”
“หนูต้องจ่าย... หมื่นสองใช่ไหมคะ” นรีกุลถามออกไปด้วยน้ำเสียงไม่สบายใจนัก เพราะหล่อนมีเงินอยู่ไม่ถึงสองหมื่น
“ใช่จ้ะ แต่ว่าหากหนูมีไม่ถึงจ่ายแค่สองเดือนก็ได้นะ แล้วก็อยู่ได้เลย”
หล่อนยิ้มออกมาอย่างดีใจ เพราะคิดว่าคู่สนทนาเป็นคนดี
“ได้จริงเหรอจ๊ะป้า”
“จริงสิ ป้าจะโกหกหนูทำไมล่ะ ถึงป้าไม่ใช่เจ้าของ แต่ป้าเป็นคนดูแลที่นี่ ไว้ใจป้าได้”
“ขอบคุณมากจ้ะป้า” นรีกุลรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของคู่สนทนามาก
“ไม่เป็นไร งั้นจ่ายเงินป้ามาก่อนแปดพัน แล้วป้าจะพาไปห้องพัก”
“ได้จ้ะป้า”
แล้วนรี
