วันต่อมา เหอหลันฮวาและเว่ยอิ้งเหมยมาเดินเลือกซื้อของส่วนเว่ยเฟยหลงนั้นเข้าไปจัดการเรื่องการค้าของฮูหยินตนในส่วนที่ต้องการขยายสาขาไปที่แคว้นเว่ย ทั้งสองจึงมีเพียงสาวใช้และนางกำนัลข้างกายรวมถึงองครักษ์ของเว่ยอิ้งเหมยเท่านั้น
“ยินดีต้องรับแม่นางทั้งสอง ไม่ทราบว่าแม่นางต้องการให้ร้านของข้ารับใช้ในส่วนใดขอรับ”
เถ้าแก่ร้านเดินออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นลูกค้าทั้งสองคน
“ข้าเพียงมาดูเครื่องประทินโฉมและเครื่องประดับเท่านั้น เถ้าแก่ไม่ต้องสนใจข้าทั้งสองคนหรอก”
วันนี้นางและพี่สะใภ้เพียงมาเดินเล่น ไม่คิดที่จะซื้ออะไร แต่ถ้าเกิดถูกใจคงต้องมีของติดมือกลับบ้านด้วยเช่นกัน
เถ้าแก่ร้านเมื่อเจอคำตอบเช่นนี้จึงยิ้มให้และเดินเข้าไปดูลูกค้าท่านอื่นต่อ โดยให้ลูกน้องคอยดูแลแทน
“สร้อยเส้นนี้สวยเหมาะกับเจ้ามากหลันฮวา”
ยามอยู่นอกจวนหรือต่อหน้าคนมากมายทั้งสองจะทำตัวเหมือนสหายกันเช่นเดิม
“อืม แต่ข้ามีเยอะแ
