บทที่ 17

996 Words

“อดทนหน่อยนะนิด พี่อุ้มท้องแทนนิดไม่ได้ แต่สัญญาเลยว่าลูกคลอดเมื่อไหร่ พี่จะช่วยนิดเลี้ยงลูกเต็มที่ไม่ให้นิดเหนื่อยคนเดียวแน่นอน” นัยน์ตาสีดำขลับถูกอาบไล้ด้วยน้ำใสที่ไหลออกมาด้วยว่าตื้นตันเมื่อได้สัมผัสหน้าท้องป่องนู่นของอดีตภรรยาที่มีสายเลือดของเราทั้งคู่อยู่ข้างใน ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวจะแบกทารกน้อยไว้ได้นานถึงเก้าเดือน ช่างเป็นเรื่องอัศจรรย์และน่าชื่นชมคนเป็นแม่จริงๆ “นิดๆ ลูกดิ้นใหญ่เลย ดิ้นเก่งจริงๆ ลูกสาวพ่อ” น้ำเสียงกรณ์ฟังดูก็รู้ว่าชายหนุ่มตื่นเต้น ความรู้สึกปีติยินดีเอ่อล้นออกมาทางแววตา ริสาเห็นแล้วชะงักไป วูบหนึ่งหญิงสาวรู้สึกผิดกับสิ่งที่กำลังทำ แต่พอคิดอีกอย่าง หากกรณ์ไม่ดึงมือที่สามเข้ามา ชีวิตเขาและเธอรวมทั้งลูกในท้องก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้ ทุกการกระทำ ย่อมมีผลตามมาเสมอ หากทำดีแล้วไซร้จะกลายเป็นชั่วได้อย่างไร แต่ถ้าก่อกรรมชั่วเมื่อไหร่ ก็จงเตรียมตัวไว้เ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD