“น่าแปลกนะพ่อ พอผมรู้ว่าติน่าไม่ได้ท้อง ผมกลับโล่ง” กลับเป็นริสาซะอีกที่เขาโหยหา
“จะบอกว่าพึ่งรู้ใจตัวเองว่าคนที่แกรักไม่ใช่ติน่าแต่เป็นหนูนิดว่างั้น”
รัก.. งั้นหรือ?
“ใช้คำนั้นได้เหรอพ่อ ผมกับนิดเราต่างก็ไม่ได้เลือกกันและกันแต่แรก แต่เป็นพ่อกับอาเดชที่จับคู่ให้ ผมแต่งงานกับเธอก็เพราะความต้องการของพ่อ นิดเองก็ไม่ต่างกัน จะใช้คำว่ารักได้จริงๆ เหรอ”
“นี่แกใช่ลูกชายฉันจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย หรือว่าไอ้กรณ์ลูกชายเจ้าสัวภพมันเป็นเพลย์บอยเก๊วะ แกแยกไม่ออกจริงๆ เหรอว่าอันไหนคือรัก ความรู้สึกไหนคือหลง แล้วอีกเรื่อง น้ำหน้าอย่างฉันเคยบังคับอะไรแกได้ที่ไหน เรื่องหนูนิดฉันแค่นัดดูตัวให้ ไม่ได้บังคับขู่เข็ญอะไรแกเลยสักนิด แหม! พูดมาได้ว่าความต้องการของฉัน ความต้องการของแกเองล้วนๆ”
ยอมรับอยู่หรอกว่าอยากได้ริสาเป็นลูกสะใภ้ แต่ก็ไม่เคย ข่มเขาโคขืนให้กลืนหญ้า หากว่าถามความสมัครใจแล้วกรณ์ไม่เอาด้
