SPACE BAR 17
“เวียนหัวไหม?”
“ไม่แล้ว”
“แต่ตัวร้อนมากเลยนะ ไม่อยากให้ไปเลย” คนเป็นห่วง ปากบอกว่าไม่อยากให้ไปทำงานแต่เจ้าตัวก็อาสาขับรถมาส่ง และวันนี้เขาบอกจะคุยงานกับพี่กราฟด้วยคิดว่าน่าจะอยู่ที่สตูดิโอทั้งวันแน่ ๆ
“จะหยุดได้ไงล่ะ ต้องทำงานนี่นา”
“ถ้าไม่ไหวรีบบอกนะรู้ไหม”
“รู้แล้ว ย้ำหลายรอบแล้ว เราจะไม่ดื้อแต่ขอทำงานก่อนนะ” ต่อรองกับเกรฟที่วันนี้ดูงอแงมากเมื่อฉันยืนยันว่าจะไปทำงาน งอแงกว่าฉันที่เป็นคนไม่สบายเสียอีก ที่สำคัญใบหน้าฉันบวมแดงจนน่ากลัวเลยก็ว่าได้ ดีที่กราฟคอยประคบให้เลยทำให้ไม่ได้เจ็บมากเท่าไหร่
“ห้ามดื้อนะรู้ไหม ถ้าดื้อเราพากลับบ้านเลยไม่ให้ทำงานด้วย”
“อย่าทำหน้าดุสิ เราไม่ดื้อจริง ๆ” พยายามอ้อนให้อีกฝ่ายใจเย็นมากกว่านี้ มือยื่นไปประคองแก้มอีกฝ่ายเบา ๆ เป็นจังหวะเดียวกับที่รถหยุดนิ่งที่ลานจอดรถของสตูดิโอ เกรฟใช้มือข้างหนึ่งจับมือข้างที่ประคองแก้มเขาไว้ก่อนจะหันกลับมามอ
