“ป้ารู้เรื่องหนูเหรอคะ” อ้อยหวานรีบถามแม่ของผม
“รู้สิลูก แม่รู้ว่าลูกชายมันทำผิดกับหนูไว้มาก” แม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“แต่ผมปรับตัวแล้วนะแม่”
“ปรับการกระทำ แต่ปัญหายังคาราคาซัง” คุณหญิงจันทร์ฉายภรรยารองของท่านวิบูรณ์ที่เป็นเจ้าของที่ดิน อสังหาริมทรัพย์มากมายหันมาดุผมทันที น้ำเสียงต่างจากตอนคุยกับอ้อยหวานมาก
“ก็พ่อขอ” ผมโบ้ยความผิดให้บิดาอย่างไว เรื่องราวของความอึดอัดที่ไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้นอกจากแม่บังเกิดเกล้าที่อยู่ในสถานะของเมียน้อยของพ่อ
“ก็ยอมเขาไปหมด แล้วที่นี้เป็นยังไงล่ะ” แม่ยังคงโมโห โดยที่มีสายตาของอ้อยหวานคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา เธอกำลังสงสัยเรื่องสิ่งที่ทำให้คุณหญิงจันทร์ฉายที่แสนจะใจเย็นฉุนเฉียวขึ้นมาได้
แม่ของผมเป็นเมียน้อยของท่านวิบูรณ์ผู้ชายที่บริหารธุรกิจมากมายด้วยหัวคิดที่ชาญฉลาด แม่ของผมมาก่อนแต่สถานะที่ได้มาคือ ‘เมียน้อย’ แตกต่างจากคุณหญิงเพลินจิตเมียหลวงที
