ต้องรู้อยู่แล้วในเมื่อเคยเห็นผ่าน ๆ มาหลายครั้ง
ผมแค่นหัวเราะอย่างเหือดแห้ง รู้สึกว่าเหตุการณ์พวกนี้มันโคตรเดจาวู ตอนเด็ก ๆ ถูกทำร้ายโดนรังแกมาตลอด โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วก็ยังเจ็บตัวเพราะเรื่องพวกนี้
ต่างกันก็ตรงที่เมื่อก่อนผมร้องไห้
แต่ตอนนี้ผมหัวเราะ หัวเราะดังซะด้วย
แล้วก็นะ นอกเหนือจากบาดแผลบนตัวผม ยังมีอีกเรื่องให้พะวงหนักไม่แพ้กัน
พี่ซอว์ไง
ป่านนี้เป็นยังไงบ้างนะ เธอยังรอผมอยู่ไหม จะโกรธที่ผมติดต่อไม่ได้ไหม จะโมโหที่ผมเลทอีกหรือเปล่า
ขอโทษนะ แต่เกรย์สัญญาว่าจะกลับไป...
เฮือก!
“รู้สึกตัวแล้วเหรอคะน้องเกรย์ของพี่~”
ผมสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย ก่อนจะได้ยินเสียงหวานหยดดังมาจากทิศทางใดทิศทางหนึ่ง
“อ๊ะ แม่ง...”
และถึงกับสบถออกมาอย่างลืมตัว เมื่อรับรู้ว่าการเคลื่อนไหวอย่างฉุกละหุกของตัวเองมีผลต่อบาดแผลบนร่างกายมากแค่ไหน เพราะแบบนั้นผมจึงจำเป็นต้องก้มสำรวจตัวเองให้ถี่ถ้วนอีกครั
