หลังจากนั้นเราสามคนก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารเช้าฝีมือแม่ที่รสชาติยังคงอร่อยถูกปากเสมอ
เรื่องจริงนะ เวลาฉันไปกินอาหารที่ไหน ต่อให้เป็นร้านดังที่คนแห่ไปต่อแถวเข้าคิวจนแน่นขนัด ก็ไม่อาจสู้ฝีมือแม่ของฉันได้อยู่ดี
รสชาติของแม่เรียบง่ายแต่กลมกล่อม กินเท่าไหร่ก็ไม่เคยเบื่อเลย
“เอ้อ แล้วแกกับโฮปเป็นยังไงบ้าง” นั่งกินอยู่หลายนาที ในที่สุดแม่ก็ปริปากถามเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับโฮป ซึ่งเป็นเรื่องที่ท่านถามไถ่เป็นประจำเวลาเจอหน้า
“ก็ดีนะแม่” ฉันตอบด้วยเสียงปกติ
“แล้ววางแผนจะแต่งกันเมื่อไหร่”
“แค่ก ๆ ๆ” สิ้นคำถามยังไม่ถึงสองวินาทีด้วยซ้ำ เกรย์ที่นั่งกินข้าวอยู่เงียบ ๆ ก็ทั้งไอทั้งสำลักจนหน้าดำหน้าแดง เรียกให้เราสองคนหันกลับไปมองทันที
“โอ๊ยเกรย์ กินยังไงลูก” แม่ตำหนิ แต่ก็แสดงท่าทีเป็นห่วง ส่วนเกรย์ที่เริ่มควบคุมอาการสำลักข้าวได้แล้วก็รีบคว้าน้ำมาดื่ม ภาพนั้นสั่งให้ฉันระบายลมหายใจออกมา ไม่ต้องมีใ
