♥선생님 Injured Girl ll หมอคะ ถ้าไม่คบ เป็นศพแน่

EP03.3 ll เอาไงดีน้า [3]

♥선생님 Injured Girl

Let's Kill this love - Black Pink

หมอคะ ถ้าไม่คบ เป็นศพแน่

EP03.3 ll เอาไงดีน้า [3]

“พี่หมอ!!”

มาอยู่บนรถเมล์สายนรกนี่ได้ไงวะ!!

ฉันอุทานเสียงดัง แต่ไม่มีใครสนใจ เพราะมัวแต่โฟกัสกับเรื่องที่เกิดขึ้นหลังรถ คนที่ยืนจับราวก็ค่อยๆ ถอยออกมาห่างๆ อย่างหวาดๆ

แน่สิ ลูกหลงมันไม่เข้าใครออกใคร แถมตีกันทีไร ก็ไม่มีใครสนหน้าอินทร์หน้าพรหม อีพี่หมอกะพริบตาช้าๆ มองหน้าคนที่ดึงคอเสื้อเขาละก็เงียบไปหลายวินาทีถึงจะตอบกลับมาสั้นๆ

“ครับ?”

แถมน้ำเสียงเขาก็ดูไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์นัก

“กูถามว่ามึงเรียนไหน เข็มขัดก็ไม่ใส่ มึงเก็บไว้ในกระเป๋าแน่ๆ” ลูกน้องพี่โยที่ทำทรงผมเหมือนซุปเปอร์ไซย่าว่าก่อนจะพยายามค้นๆ ตัวพี่หมอ ฉันมองสถานการณ์แต่ยังไม่ได้เข้าไปช่วย แค่สงสัยว่าคนรวยๆ อย่างคุณหมอมานั่งรถเมล์ทำไม... หรือเพราะกระเป๋าเงินเขาอยู่กับฉัน หรือปกติก็นั่งอยู่แล้ว

ช่างเถอะ ฉันค่อยแกล้งเข้าไปห้ามตอนที่สถานการณ์ดูรุนแรงกว่านี้ พี่หมอจะได้ซาบซึ้ง ตอนนี้นั่งเสือกไปก่อน น่าจะสนุกดี

“...เฮ้อ” พี่หมอคนหล่อถอนหายใจ หน้าตาเบื่อหน่ายก่อนจะปล่อยให้ไอ้ซุปเปอร์ไซย่าค้นกระเป๋าสีดำที่เขาสะพายมาด้วย มันกับเพื่อนหัวสีขี้อีกคนก็รูดซิป ไอ้หัวแดงยืนจ้องตาถมึงเพื่อข่มขู่

“เจอเสื้อด้วยพี่ ต้องเป็นเสื้อช็อปโรงเรียนมันแน่ๆ หัวดีนักนะใส่ถุงพลาสติกซ่อนไว้อีกชั้น” ไอ้หัวขี้ว่าก่อนจะล้วงเอาถุงพลาสติกสีดำที่ผูกไว้ไม่แน่หนานัก “มึงโดนแน่ ไอ้หง่าว เมื่อวานไอ้เมฆเพิ่งโดนตบเข็มไป ถ้ามึงเรียนที่นั่นละก็...”

ไอ้หัวแดงชี้หน้าแล้วหัวเราะ ก่อนที่ไอ้หัวขี้จะพยายามดึงเสื้อในถุงพลาสติกสีดำออกมา พี่หมอก็เอื้อมมาจับแขนเขาไว้ก่อน

“ไม่ควรเอาออกมานะครับ”

“ทำไม มึงอยู่ช่างกล B ใช่ไหม” ไอ้หัวขี้ถลึงตาพยายามจะดึงออกมาอีก แต่พี่หมอก็ใช้แรงดึงแขนเขาไว้

“เปล่าครับ มันสกปรก”

“มุขควายๆ” ไอ้หัวขี้ไม่ยอมพยายามจะดึงออกมาอีก พอพี่หมอรั้งไว้ มันก็ใช้แรงมากขึ้นกว่าเดิม “ปล่อย กูจะดู!”

“โอเคครับ เชิญ” จู่ๆ อีพี่หมอก็ปล่อยมือมัน ทำให้แรงดึงของเขามีมากกว่าปกติ ไอ้เสื้อเน่าที่คุณหมอบอกว่ามันสกปรกก็โดนกระชากออกมาและลอยคว้างกลางอากาศก่อนจะตกใส่หัวของไอ้หัวแดงดังแหมะ!

“ไอ้เหี้ยเพชร!! มันโดนหน้ากู!” ไอ้หัวแดงโวยวายเมื่อทัศนียภาพถูกบดบังเพราะเสื้อของเขา ไอ้หัวขี้กับลูกน้องพี่โยย่นคิ้วเมื่อเห็นเสื้อสั้นสีขาว ดูไม่คล้ายว่าจะเป็นช็อปของโรงเรียนไหน แถมยัง...

“ไม่ใช่ช็อปว่ะพี่แก๊งค์ นี่มันเสื้อกาวน์” ไอ้หัวขี้ว่าก่อนที่ไอ้หัวแดงจะหุนหันเอาเสื้อออก

“เสื้อแม่งชื้นๆ เปียกอะไรวะ” มันว่าก่อนจะขยำเสื้อกาวน์คุณหมอแล้วดึงออกจากหน้า พวกมันสามคนหันไปมองพี่หมอที่นั่งอยู่ จากตอนแรกที่เขาไม่มีแอสเซสซอรี่อะไร ก็เห็นว่าคุณหมอหยิบแมสมาสวมพร้อมกับถุงมือยาง ใช้มือข้างนึงดึงถุงสีดำในมือพวกนั้นแล้วพยายามจะดึงเสื้อกาวน์คืน

“มึงเป็นหมอหรอกเหรอ” พี่แก๊งอะไรนั่นย่นคิ้ว “ไม่บอกตั้งแต่แรก แล้วใส่แมสกับถุงมือทำไม เว่อร์นะไอ้สัส”

“การสัมผัสสารคัดหลั่งมีโอกาสติดโรคได้ครับ”

“สารคัดหลั่งอะไรวะ” ไอ้หัวแดงย่นคิ้ว แล้วไม่ปล่อยเสื้อกาวน์ในมือ

“ก็พวกนํ้าเหลือง หนอง อุจจาระ ปัสสาวะ เสมหะ น้ำดี น้ำจากช่องคลอดหรือตกขาว น้ำอสุจิไงครับ”

“...ฮะ”

“อย่าจับโดนเลือดตรงเสื้อจะดีกว่านะครับ” พี่หมอว่าแล้วเลื่อนสายตามองในมือไอ้หัวแดง “มันเป็นเลือดของผู้ติดเชื้อ HIV ที่ประสบอุบัติเหตุรถล้มเมื่อตอนกลางวัน”

“เชี่ย ละมึงไม่บอกตั้งแต่ทีแรกวะ!!” ไอ้หัวแดงสะบัดเสื้อกาวน์ทิ้งจากมือทันที

“บอกไปแล้วไงครับว่าสกปรก” พี่หมอพูดเสียงเรียบแล้วใช้ถุงมือจับเสื้อกาวน์ใส่ถุงดำ พวกมันสามคนยืนอึ้งๆ งงๆ อยู่ แล้วไอ้หัวแดงก็เหวี่ยงขึ้นมาอีก

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย ละกูจับไปเต็มมือเลย กูจะติดเอดส์ปะเนี่ย” ไอ้หัวแดงหันไปมองคนอื่นที่ถอยหลังห่างเป็นวา

“มันไม่ติดกันง่ายๆ หรอกมึง แค่จับเลือดเอง” ไอ้หัวขี้ว่า

“เออ ใช่ เดี๋ยวลงป้ายหน้าแล้วกูพาไปล้างมือ”

“งั้นไมพวกมึงถอยห่างจากกูไกลจังล่ะ” ไอ้หัวแดงหัวร้อนแล้วทำท่าจะพุ่งเข้าใส่เพื่อน

“กูไม่รู้ กูแค่เผื่อไว้” อีตาแก๊งลูกน้องพี่โยว่าแล้วทำหน้าขยาดๆ ในขณะที่พี่หมอกำลังผูกถุงดำ หน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาว “มึงอยากรู้มึงก็ถามหมอดิ”

“เออ มึงถามมันดิ หมอก็นั่งอยู่ตรงนี้แล้ว” ไอ้หัวขี้ว่า

“มึงแหละไอ้เพชร มึงบอกให้มาเช็คมัน ไอ้สัส” ไอ้หัวแดงจิ๊ปากก่อนจะหันขวับไปยังพี่หมอ เขากำลังเก็บถุงดำเข้ากระเป๋าแล้ว

“ละไง มึงจะรับผิดชอบยังไง” เขาถามพี่หมอที่นั่งอยู่

“ครับ?”

“ก็กูจับไปโดนเสื้อเปื้อนเลือด HIV เหี้ยไรของมึง ถ้ากูติดโรคขึ้นมา มึงจะรับผิดชอบยังไง”

“คุณจับของคุณเองนี่ครับ”

“เอ้า ไอ้เหี้ยนี่ มึงกวนตีนเหรอ!!” ไอ้หัวแดงหัวร้อนขึ้นมาทำท่าจะกระชากเสื้อพี่หมอของฉันอีกครั้ง หลังจากนั่งดูสถานการณ์อยู่พักนึง ฉันก็ออกโรงด้วยการวิ่งออกไปห้าม

“หยุดเลยนะ!” ฉันตะโกนก่อนจะลุกขึ้นเดินแหวกทางทุกคนเข้าไปจุดเกิดเหตุพร้อมกับสะบัดปอยผมเล็กน้อยเมื่อพวกมันชะงักแล้วหันมามองหน้าฉัน “เค้าก็ไม่ได้เรียนโรงเรียน B พวกแกจะไปทะเลาะกับเค้าทำไม”

“เสือกไร อีนี่”

“ไอ้เซียน นั่นเด็กพี่โย” อีแก๊งที่จำหน้าฉันได้ตบหัวเพื่อนมันดังป๊าป

คำว่าเด็กพี่โย ไม่ค่อยเข้าหูฉันเท่าไหร่ ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงซับซ้อนกับพี่โย ไม่ได้เป็นเมีย แฟนหรืออะไรเทือกนั้น แค่พี่โยเอ็นดูฉันเป็นพิเศษเนื่องจากความสวย น่ารัก (คิดเอง) ฉันตีสนิทพี่โยเพื่อที่จะได้ไม่มีใครมาวุ่นวายกับฉันมาก ทำอะไรจะได้มีคนเกรงใจ

“เอ้า กูจะไปรู้เหรอ เธอไม่ต้องเข้ามายุ่งได้ปะ นี่มันเรื่องของพวกเรา ไอ้หมอนี่มันกวนตีน”

“พี่หมอเป็นคนที่รักษาแขนให้เกรทเมื่อวาน พวกแกก็ละเว้นพี่เค้าหน่อยไม่ได้หรือไง อีกอย่างพวกแกก็ไปหาเรื่องเค้าเองปะ”

ฉันต้องดูสวยในสายตาพี่หมอมากแน่ๆ เพราะคนทั้งรถไม่มีใครคิดจะเข้ามาห้าม แต่คนสวยตัวเล็กๆ อย่างฉันองอาจกล้าหาญเข้ามาหยุดสงครามของผู้ชาย

“ก็ใครจะไปรู้ เห็นหน้าคุ้นๆ แต่ไม่ใช่โรงเรียนเรา”

“งั้นก็รู้แล้วนี่ว่าไม่เกี่ยว” ฉันว่าก่อนจะยิ้มให้พี่หมอ เขาแค่มองแต่ไม่ได้พูดอะไร “พี่หมอไม่เป็นไรนะคะ”

“รำคาญว่ะ กูไม่อะไรแล้วก็ได้” ไอ้หัวแดงเบ้ปาก “ละไง ไอ้หมอ กูมีโอกาสจะติดเอดส์มากแค่ไหนเนี่ย มึงเป็นหมอมึงต้องรู้ดิ มันไม่ได้ติดง่ายๆ ขนาดนั้นนิ”

“ผมเป็นนักศึกษาแพทย์ครับ ไม่ใช่หมอ”

“เออ นั่นแหละ ละมือกูก็เสือกเป็นแผลด้วย เหี้ยเอ๊ย จะติดปะเนี่ย” ไอ้หัวแดงยังคงลนลานแล้วมองมือตัวเองก่อนจะยื่นให้พี่หมอดู

“ผมออกเวรแล้วครับ” เขาตอบ

“ฮะ แล้ว?”

“ผมไม่รับตรวจนอกเวลา”

[3]