“ไม่ได้หลงนะครับ เจ้านั่นชอบออกมาเดินเที่ยว สักพักคุณเลโอก็คงมาตาม” ฉันจิปากรู้สึกเสียดายค่าอาหารกระป๋องจับใจ หากเจ้าแมวเหมียวไทเกอร์ถูกตามกลับไปตอนนี้ อาหารกระป๋องที่ฉันซื้อไปจะเอาไปให้แมวที่ไหนกิน ฉันยิ่งไม่ค่อยมีเวลาว่างเสียด้วย
“อืม...บ้านเจ้าของแมวอยู่แถวนี้สินะ” ฉันพึมพำ แมวตัวป่วนนั่นคงมีความเป็นอยู่ดีกว่าฉัน ฉันทำงานหัวขวิด หาเงินได้ไม่พอรายจ่าย ไม่มีเวลาแม้แต่จะเดินเล่น ทุกนาทีของฉันมีค่าและต้องใช้ให้คุ้ม
“อพาร์ทเม้นท์ตรงนั้นไงครับ เจ้านั่นอยู่ที่นั่นแหละ” ฉันยิ้มขื่น อพาร์ทเม้นท์หรูหราคือที่อยู่อาศัยของแมวหลงทางตัวนั้น ฉันที่เป็นมนุษย์ยังไม่เคยเฉียดเข้าไปใกล้เลยสักครั้ง ฉันกลัวว่าความจนของตัวเองจะไปทำให้พื้นที่แห่งนั้นแปดเปื้อน
“คงรวยน่าดู”
“ไม่ได้รวยอย่างเดียวครับ หล่อด้วย” ฉันเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง แปลกใจเล็กน้อย และเมื่อชำระค่าสินค้าเสร็จ ฉันก็แทบจะลืมสิ่งที่ได้คุยกับพนักงานชา
