เมื่อเข็มทิศเดินทางไปต่างประเทศ มินตราก็ได้แต่เฝ้ารอการติดต่อกลับจากเขา เธอไม่รู้ว่าที่โน่นจะหนาวหรือเปล่า เข็มทิศจะทานอะไรได้ไหมหญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงเขามากแต่ก็ทำได้แค่เพียงรอเท่านั้น
ขณะนี้เวลาเกือบยี่สิบนาฬิกา มินตราล็อกประตูอย่างแน่นหนา เพราะกลัวว่าจะมีใครเข้ามาเหมือนคราวที่แล้ว เมื่อสำรวจรอบบ้านเรียบร้อยมินตราก็ขึ้นไปบนห้อง แล้วล้มตัวลงนอนอย่างช้าๆ ในหัวของเธอเต็มไปด้วยเข็มทิศ ความคิดถึงที่มีมันทวีคูณขึ้นทุกวัน และแล้วเสียงสมาร์ตโฟนของเธอก็ดังขึ้น มินตรารีบคว้ามาดูทันที ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเป็นสายเข้าจากคนที่เธอตั้งตารอ
"ทำอะไรอยู่ปิดบ้านเรียบร้อยหรือยัง" คำถามเดิมๆ ที่ย้ำนักย้ำหนาทำให้มินตรายิ้มกว้างให้กับชายหนุ่ม ในจอสมาร์ตโฟน ส่วนเข็มทิศเองก็จ้องมองมาที่ใบหน้างามอย่างไม่ละสายตาจากเธอ
"ล็อกแล้วที่โน่นหนาวไหม ทานข้าวหรือยัง" มินตราเอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้าที่ดูห่วงใย
"หนาวสิครับ อยา
