ดวงใจนายภู

อย่างที่เคยเป็นมา

ดอกแก้วบอกลาเพื่อนร่วมงานของพ่อและขอบคุณทุกคนจากใจจริง ที่ช่วยงานพ่อของเธอให้ผ่านไปได้อย่างเรียบร้อย นายจ่ายค่าแรงให้คนงานตามปกติ แม้คนงานจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้าออกไร่ ไปวัด และกลับมานอนพัก แต่ทุกคนก็ยังได้ค่าแรง เช่นเดิม

" แก้ว ไม่มีอะไรตอบแทนลุง ป้า น้า อา และพี่ๆได้เลย พระคุณนี้แก้วจะไม่ลืมไปตลอด "

เด็กสาวบอกขอบคุณแล้วเงยหน้ามองคนตัวโต ที่เป็นกำลังหลักให้

" ขอบพระคุณนายนะคะ ที่เมตตาแก้วกับพ่อมากเหลือเกิน "

เอสยูวีคันใหญ่ขับออกจากไร่มาได้สักพัก คนที่นั่งข้างๆก็หลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย เสื้อยืดแขนสั้นสีขาวที่ใส่อยู่รัดหน้าอกอวบอิ่มในยามที่นอนหลับ ภูบดินทร์คว้าเสื้อแขนยาวที่พาดเบาะเอาไว้ คลุมปกปิดแล้วเป่าลมหายใจออกจากปากตัวเอง

ตั้งแต่ได้พบหน้าสาวน้อยคนนี้ ความรู้สึกบางอย่างก็ก่อกวนหัวใจมาได้หลายวัน ดอกแก้ว ดอกนี้ หอมฟุ้งน่าหลงใหล แต่ก็ยังยืนหยัดอยู่บนต้น แม้จะโดนฝนกระหน่ำเข้ามา แม้พายุจะสั่นสะเทือนจนแทบจะปลิดปลิวดอก แต่ดอกแก้วก็ยังอดทนสู้

" หนูจะทำยังไง หนูจะทำยังไง "

เสียงคนข้างๆละเมอออกมาพร้อมน้ำตาร่วงรินเป็นสาย มือหนาที่จับพวงมาลัยอยู่ เอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้ช้าๆแล้วลูบผมอย่างเบามือ

" ไม่ต้องทำอะไรนะดอกแก้ว ฉันจะช่วยเธอเอง "

นายภูแวะร้านสะดวกซื้อข้างทาง ก่อนจะบอกให้คนบนรถล้อกรถเอาไว้เพื่อความปลอดภัย

ตระกร้าใส่ของในร้านถูกหยิบขึ้นมา พร้อมกับที่คนถือ กวาดสินค้าออกจากชั้นตามที่เห็น ครีมอาบน้ำฝาสีชมพู โฟมล้างหน้ายี่ห้อนี้ และ ยาสระผมขวดสีนี้ ถูกนายภูกวาดลงมาเรียบหมด จนไม่เหลือ ต่อจากนั้นก็ยังมาหยุดที่ทิชชู ยาสีฟัน และผ้าอนามัยของจำเป็นสำหรับผู้หญิงอีกหลายห่อ จนเต็มตระกร้า

อีกตะกร้ามีขนมและนมกล่องหลายแพคที่เลือกหยิบมา เค้าไม่รู้ว่าชอบกินอันไหน ก็เลยหยิบมา มาก เท่าที่จะมากได้

พนักงานร้านช่วยลูกค้าถือถุงมาส่งที่รถ แล้วบอกขอบคุณอย่างเต็มที่ นานๆทีจะมีคนแบบนี้มาซื้อ

ดอกแก้วมองของหลังรถแล้วทำตาโต นายชอบซื้อของเยอะแบบนี้หรือไง

" แก้วอยู่หอพักหญิงล้วนค่ะ เลี้ยวตรงนี้ไปก็ถึงแล้ว " เจ้าถิ่นบอกคนที่มาส่ง

" จะไปเรียนวันไหน " นายถามออกมา

" พรุ่งนี้ค่ะ แก้วไปเรียน แล้วก็ไปทำงานเหมือนเดิม "

นายพยักหน้ารับรู้ แล้วชิดซ้ายเพื่อจอดรถ ก่อนจะเดินลงไปเปิดท้ายรถ หยิบกระเป๋าและของที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ แล้วหิ้วมาวางไว้ตรงหน้าประตูทางเข้า

" ฉันซื้อของใช้ที่จำเป็นมาให้ เธอจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อเอง มีขนม มีนม เก็บเอาไว้กินได้หลายวัน แล้วอย่าลืมนะ โทรหาฉันได้เสมอ ทุกเวลา ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร เดือดร้อนตรงไหน ให้คิดถึงฉันก่อนเสมอ หรือแม้แต่เหงา เหนื่อย ไม่มีใครคุยด้วยก็โทรมาได้ ฉันยินดีฟัง "

เอสยูวีขับออกไปแล้ว ดอกแก้วเดินถือของเข้าห้องตัวเองแล้ววางลง ไม่มีใจอยากจะเปิดดูว่าได้อะไรมา แต่ห่อสีฟ้าที่อวดสายตา ทำเอาเธอหน้าร้อนผ่าว

ผ้าอนามัยหลายขนาด ที่นายซื้อมาให้ถูกนำเอาออกมาจากถุง พร้อมกับแชมพูที่เธอชอบใช้ ครีมอาบน้ำและโฟมล้างหน้าอีกหลายชิ้น ดอกแก้วปล่อยโฮออกมาอีกรอบ นายตาดุคนนั้น เมตตาเธอมากเหลือเกิน

กระป๋องเบียร์นับสิบกระป๋องถูกวางระเกะระกะเต็มพื้น พอมาถึงบ้าน นายก็เรียกหาเบียร์ทันที พร้อมสั่งอีกว่า

" แช่เบียร์ให้เต็มตู้เลย "

นายภู ย้ายตัวเองจากโซฟาใหญ่ เข้ามานอนในห้องที่เคยมีแขกคนพิเศษเคยนอน กลิ่นหมอนหอมชื่นใจนัก ผ้าห่มผืนบางที่เตรียมไว้ มีกลิ่นตัวของคนที่เคยห่มเอาไว้หลายวัน นายหลับตาลงพร้อมนึกถึงภาพเด็กสาวคนนั้น อย่างมีความสุข

" สวัสดีค่ะ คุณภูบดินทร์ " อาจารย์สาวรับสายของเจ้าของไร่ ที่เพิ่งได้พบกันเมื่อไม่กี่วัน

" ดอกแก้วมาเรียนหรือยังครับ "

" อ๋อ ดอกแก้วหรอคะ น่าจะมาแล้วค่ะ คุณภูบดินทร์ สบายดีไหมคะ "

" ครับ เท่านี้นะครับ "

ภูบดินทร์กดตัดสายอย่างรวดเร็ว แล้วถอนหายใจออกมา เค้าอยากจะโทรไปหา แต่ก็กลัวจะทำให้ตกใจ หรือแปลกใจเลยเลือกจะโทรผ่านอาจารย์ แต่แบบนี้ก็ทำให้เค้าอึดอัดไม่น้อย

ดอกแก้วกลับมาเรียนตามปกติแล้ว เธอพยายามใช้ชีวิตแต่ละวันให้ผ่านไปอย่างที่เคยเป็นมา เหลืออีกไม่กี่เดือน เธอก็จะเรียนจบแล้ว

" แก้ว ไปเสริฟโต๊ะ3 แทนหน่อยสิ เราปวดท้อง "

เพื่อนสาวกระซิบบอกก่อนจะรีบวางถาดอาหารลงบนมือ ดอกแก้วเดินไปที่โต๊ะที่มีลูกค้าวัยรุ่นชายนั่งอยู่

" อาหารมาเสริฟค่ะ ยำหมูยอ ยำปลาทูน่า ไก่ทอด นะคะ " อาหารจานสุดท้ายวางลง ก่อนที่มือบางจะถูกจับเอาไว้

" น้องแก้วใช่ไหมครับ พี่ชื่อทอย เป็นลูกชายนายกอบต.ครับ " ดอกแก้วสะบัดมือออก พร้อมกับมองชุดที่ลูกค้าสวมใส่ เสื้อชอปของวิทยาลัยชื่อดัง พร้อมชั้นปีที่ติดเอาไว้

" ปล่อยนะคะ คุณลูกค้า " ดอกแก้วพูดอย่างสุภาพ แต่ชายคนชื่อทอย กลับยกมือตัวเองขึ้นมาหอม

" มือน้องแก้ว หอมจังเลย แค่จับแปปเดียวกลิ่นยังติดมือ "

ดอกแก้วสะกดกลั้นความโกรธ แล้วเดินหนีมา ที่ร้านขายนม ขายยำ ขายอาหารจานเดียวแบบง่ายๆ ลูกค้ามีทุกกลุ่ม ทั้งวัยรุ่น วัยเรียน วัยทำงาน และครอบครัว ดอกแก้วเลือกที่จะไม่ทำงานที่สุ่มเสี่ยง แต่พวกวัยรุ่นกวนๆแบบนี้ก็มีไม่น้อย

เสียงหัวเราะตามหลังมาอย่างสนุกสนาน ดอกแก้วเดินไปหลังร้านแล้วนั่งลงล้างจานแทน

" ป้าคะ วันนี้หนูล้างจานให้นะคะ " เจ้าของร้านพยักหน้า เพราะเด็กเสริฟต้องช่วยล้างจานด้วยเช่นกัน

นายภู เปิดแฟ้มดูรายจ่ายในไร่แล้วส่ายหน้า คนทำงานกลางแดด ต้องมาจับปากกากดเครื่องคิดเลข เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก แม้จะเคยรับลูกน้องมาช่วยดู แต่ก็อยู่ไม่ทนสักคน เพราะคิดว่า นายจะเคลม และหวังจะได้เป็นนายหญิงของไร่ แต่นายภูก็ไม่เคยเสียชื่อ ไม่เคยเคลมลูกน้องตัวเองสักคน หญิงสาวหลายคนเลยลาออกไปทำงานในเมืองแทนที่จะอยู่ในไร่ที่แสนกันดารแห่งนี้

" แก้วเรียนบัญชี ที่นี่รับสมัครงานไหมคะ "

เค้ายังจำประโยคนั้นได้ดี จบปวส.บัญชี แล้วมาทำงานที่นี่ดีไหมดอกแก้ว นายภูคิดกับตัวเองในใจ ก่อนจะพลิกดูปฏิทิน สองเดือนผ่านไปแล้ว ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้