"อาขอโทษ…ก็คนมันหวงอะ"มือสากรีบส่งลูบต้นแขนเล็ก คำว่าหวงที่หนูน้อยได้ฟังมันช่างอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ไหนจะแววตาที่คอปเตอร์สื่อออกมาให้ได้เห็นเธอรู้ดีว่ามันออกมาจากใจ ใครจะไปโกรธไปงอนลงได้ขอโทษได้น่ารักขนาดนี้
ร่างบางถูกยกให้นั่งลงที่โซฟา โดยอีกคนรีบเดินไปหายาแก้ฟกช้ำเพื่อมาทาบรรเทาความเจ็บให้หนูน้อย ตลับกลมๆสีเขียวกลิ่นหอมของยูคาลิปตัสทำให้หนูน้อยผ่อนคลาย
"จุ๊บ อาโทษอีกครั้งนะครับคนสวย เดี๋ยวอาทายาให้นะ"ปากหยักกดจูบรอยช้ำที่ต้นแขนใช้จมูกปัดป่ายคลอเคลียนั่นทำให้หัวใจหนูน้อยเต้นโครมครามอย่างบอกไม่ถูกไหนจะเสียงนุ่มลึกนั่นอีก เธอมองการกระทำที่ใส่ใจของอีกคนที่กำลังทายาให้ แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอหลงได้ยังไง
งื้อ พ่อเตาปฏิกรณ์นิวเคลียของหนูน้อย อบอุ่นเหลือเกิน
"เสร็จแล้วครับ ฟ่อด ฟ่อด ไปสนามแข่งรถกับอาไหมวันนี้มีแข่งกัน อาพีเคก็อยู่ที่นั่น"คอปเตอร์ทอดถามพร้อมกับการง้อฟ่อดใหญ่ ในเมื่อทำให้ห
