"สิ่งที่หน้ากลัวที่สุดของความรู้สึกคือการที่เราไม่รู้ใจตัวเอง หรืออาจจะรู้แต่ไม่ยอมรับ มึงคิดเหมือนกูไหมไอ้เตอร์"พีเคถาม อยากรู้คำตอบของอีกคนเหมือนกัน
"…" เงียบ คอปเตอร์เงียบ นี่คือคำตอบที่พีเคได้รับ จนเวียร์ที่นั่งตรงข้ามรู้สึกหมั่นไส้อยากเดินเข้าไปตบกระบาลคนปากแข็งแรงๆ การกระทำกับความเงียบสวนทางกันที่สุด มองจากซอกหลืบกาแล็กซียังดูรู้เลย ว่ารัก หลง แสนหวงหนูน้อยมากแค่ไหนแต่ปากเนี้ยหนักเหลือเกิน
"ระวังไว้ก็ดีนะเพราะบางทีของตายมันดิ้นได้"ประโยคของเวียร์ทำให้คอปเตอร์หน้าตึง
คอปเตอร์ขอตัวพาหนูน้อยกลับเพราะรู้สึกหัวร้อนกับคำพูดของเวียร์เมื่อครู่ ที่สำคัญหนูน้อยเองควรได้พักผ่อน หัวใจแกร่งว้าวุ่นมาตลอดทาง คิดทบทวนในประโยคของเวียร์จนรู้สึกหงุดหงิด ตาคมคอยมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่หลับใหลตลอดการเดินทาง
คอนโดคอปเตอร์
"อาเตอร์"ร่างบางรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หลังแตะที่นอนนุ่ม เธอคุ้นเคยห้องนี้เป็นอย่าง
