องครักษ์หนุ่มนามว่า หยวนคังเลิกคิ้วสูงมองดรุณีน้อยตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ยามก่อนนั้นนางทำตัวคล้ายแม่เสือสาว หากแต่ยามนี้กลับทำกิริยาดั่งนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ หึ! เด็กเอ๋ยเด็กน้อย น่าสนใจดีนี่!
เมื่อหนี่ม่านรับยามาแล้วจึงไม่รีรอ นางรีบแต้มยาใส่แก้มตนทันที ริ้วรอยนิ้วมือบนหน้าแม้มิได้ส่องคันฉ่องก็รับรู้ได้ว่าแดงฉานปานใด นางกำนัลผู้นั้นมือหนักไม่น้อย ถูกอาเจินบีบกรามจนเบี้ยวแล้วลากเข้ามุมมืดไป ก็สมควรแล้วล่ะ!
หญิงสาวยืนทายาโดยไม่รักษากิริยาเลยสักนิด เมื่อทายาเสร็จก็ส่งขวดยาคืนให้เจ้าของผู้มีน้ำใจ “ขอบคุณเจ้าค่ะ” นางเอ่ยอย่างอ่อนโยนหาได้เสแสร้งอันใดไม่
“เจ้าเก็บเอาไว้เถิด” หยวนคังกล่าวเสียงเรียบพลางหมุนกายจากไปมิได้รับยาคืน
ช่างสง่างามเหลือเกิน...
หนี่ม่านรู้สึกได้เช่นนั้น เมื่อมองตามร่างสูงที่หายวับไปด้วยความรวดเร็ว นางรีบเก็บขวดยาใส่อกเสื้อทันที มีหรือที่นางจะปฏิเสธยาขวดนี้
ยาของคนใน
