บนลานกว้างของผืนดินที่มีต้นหญ้าหนานุ่มอยู่เต็มพื้นที่ถัดออกมาจากบ่อน้ำร้อนไม่ไกลกัน
เฟยหลงเซียนถูกจับประคองโดยหนิงเหมยและหนี่ม่านให้มาล้มตัวลงนอนแผ่อยู่บนพื้นหญ้าอย่างทุลักทุเล ชายหนุ่มยังคงทำทีเป็นสลบไม่ได้สติได้อย่างแนบเนียนตามแผนชายงามของตน
หนิงเหมยเห็นเขาบาดเจ็บก็ให้รู้สึกผิดยิ่งนัก ด้วยศัตรูนิรนามพวกนั้นมีเป้าหมายมาที่นางอย่างชัดแจ้ง
หาใช่ชายตรงหน้านางในยามนี้ไม่!
“เจ้ารีบไปเอาชุดของเขามาทีเถิด” หนิงเหมยเอ่ยเสียงนุ่มสั่งการสาวใช้ นางค่อนข้างแน่ใจว่าเหตุการณ์ยามนี้สงบดีด้วยชายชุดสีน้ำตาลที่นำพาความฉงนมาสู่นางไม่สร่างซา
นางจึงกล้าที่จะให้หนี่ม่านวิ่งไปทางบ่อน้ำอีกบ่อหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากบ่อตรงนี้มากนัก "เจ้าลองวิ่งไปดูที่บ่อน้ำร้อนถัดจากตรงนั้น"
ทั้งๆ ที่นางเน้นย้ำชายสองคนนี้แล้วเชียวว่าให้รั้งอยู่ที่ด้านนอก มิให้เข้ามาที่บ่อน้ำร้อน แต่พวกเขาก็ยังถือวิสาสะเข้ามาเปลื้องผ้าแช่น
