บทที่ 19

1286 Words

ทางด้านเมฆาเองก็รู้สึกเกลียดปากตัวเองที่ชอบพ่นอะไรแบบนั้นออกไปเรื่อย แต่นั่นมันเป็นเพราะว่าเขากำลังโกรธที่อีกฝ่ายกลับบ้านช้าเกินกว่าที่กำหนดเอาไว้ให้ในตอนแรก แถมยังรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อได้รู้เรื่องที่มีผู้ชายคนหนึ่งเดินตามเธอตลอดทั้งวันจากคนสนิทที่เขาสั่งให้ไปสะกดรอยตามเธอทุกฝีก้าว “รสว่าเราทานข้าวกันต่อเถอะค่ะคุณเมฆ” รสรินทร์ที่เห็นชายหนุ่มเงียบนิ่งเอาแต่มองตามสาวใช้ไม่ยอมละสายตาเอ่ยทำลายความเงียบลง นึกหงุดหงิดไม่น้อยที่สายตาของเมฆาดูเหมือนจะอาลัยอาวรณ์แม่สาวใช้หน้าหวานนั่น แสดงว่าที่คนเขาลือกันว่ายัยเด็กเอมอรนั่นคือเมียเก็บของเขาก็คงเป็นเรื่องจริงสินะ “ครับ คุณรสเองก็ทานเยอะๆ นะครับ นางเองก็ทานด้วยนะ หมู่นี้ดูผอมลงไปเยอะเลย “เพราะไม่อยากให้สองสาวจับพิรุธได้ในตอนนี้เมฆาจึงเลิกมองตามแผ่นหลังแม่ตัวดีแล้วหันกลับมาใส่ใจนงนางกับรสรินทร์แทนกระทั่งอาหารเย็นที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของหนุ่มส

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD