“รอเมียกลับบ้าน!” เพราะไม่บ่อยนักหรอกที่เขาจะมอบคำๆ นี้ให้กันแทนคำอื่นที่ได้ฟังคราใดก็บาดลึกลงไปถึงกลางใจแทบจะทุกที แต่ไม่ว่าจะเป็นสถานะใดขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ เขาเธอก็มีความสุขมากแล้ว ความรักของเธอไม่จำเป็นต้องได้อะไรตอบกลับมาเลยก็ได้ เพราะขอแค่เธอได้อยู่เพื่อรักเขา แค่นั้นก็พอแล้ว
“อรขอโทษค่ะที่กลับช้า คุณนางเธอไม่สบาย”
“นางไม่สบาย! แล้วไปหาหมอรึยัง แล้วเมื่อกี้ใครมาส่ง!”
“คุณภาคินบอกว่าจะพาไปค่ะ ส่วนเมื่อกี้คุณแก้วเลขาของคุณภาคินเป็นคนมาส่งอรแทนคุณนางค่ะ” เอมอรตอบไปตามความจริงก่อนจะลอบมองเมฆาที่ตอนนี้ดูเคร่งเครียดไม่น้อย
“เธอเองก็กินยาดักไว้ด้วย ประเดี๋ยวจะติดไข้นางเข้าอีกคน” เมฆาร้องบอกหลังจากที่เงียบไปหลายนาทีก่อนจะเดินนำหญิงสาวเข้ามาในบ้านหนำซ้ำยังบังคับให้เธอนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันอีก แม้จะเอ่ยปากปฏิเสธไปกี่ครั้งก็ไม่เป็นผลเหมือนเคย
“คุณเมฆไม่ออกไปไหนเหรอคะวันนี้” นางบัวอดไม่ได้ต้
