“สวยมากค่ะ คุณนางต้องชอบแน่ๆ” ว่าจบก็ทำท่าจะแกะออกแต่อีกคนที่ยืนส่ายหน้าอยู่กลับไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้น
“ฝากไว้ที่เธอก่อน ใส่ไว้แบบนี้แหละ!” เมฆาตัดบทก่อนจะเริ่มต้นเดินจูงมือคนงี่เง่าเที่ยวงานอีกรอบ หากแต่บรรยากาศนั้นเปลี่ยนไปทันตาเห็นเพราะไม่มีรอยยิ้มของคนข้างกายอีกแล้ว นั่นเลยทำให้เขาทนต่อความซื่อของเธอไม่ไหวอีกต่อไป
“มันอยู่ที่คอใครฉันก็ซื้อให้คนนั้นแหละ! นี่โง่จริงหรือแกล้งโง่กันแน่ ห้ามถอดรู้ไหม ถ้ารู้ว่าทำหายเธอตายแน่ๆ” เอมอรเงยหน้าขึ้นแทบจะทันทีเมื่อเขาเอ่ยบางสิ่งออกมา ซื้อให้เธองั้นเหรอ แล้วทำไมต้องแกล้งให้เธอเสียใจเล่นด้วย แค่บอกมาตรงๆ มันยากนักรึไง ชอบทำให้เธอเสียใจอยู่เรื่อย นิสัยไม่ดีเอาซะเลย
“ขอบคุณนะคะคุณเมฆ อรสัญญาค่ะว่าจะรักษามันอย่างดี”
“อืม” คนโตรับคำก่อนจะเดินนำไปพร้อมกับรอยยิ้มที่เก็บซ่อนเอาไว้ไม่ยอมให้อีกคนที่กำลังเดินตามหลังกันมาได้เห็นมัน
งานประจำปีมีทุกสิ่งที่คนม
