บทที่ 8 มือชง
1885 Words
เสียงรถสปอร์ตหรูเล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านหลังงาม
" ไหนบอกว่าจะพาลิตาไปกินข้าวไงคะแล้วพามาบ้านใคร อย่าบอกนะว่า "
" ใช่ อย่างที่คุณคิดเลยนี่บ้านผมเอง ลงมาครับคุณผู้หญิง "
" เล่นกันแบบนี้เลยหรอคะคุณหมอ "
" แน่นอน ผมบอกแล้วว่ารีบมากเดี๋ยวตามน้องชายไม่ทัน " พูดจบเขาก็จับมือฉันให้เดินตามไป
" ปล่อยค่ะคุณหมอลิตาเดินเองได้ " เธอสะบัดแรงจนข้อมือหลุดออก
" ตื๊ด ตื๊ด..ฮัลโหลลิตาอยู่ไหนดลรอ นานแล้ว "
" ขอโทษนะดลคือลิตา " ฉันยังพูดไม่ทันจบก็มีมือดีมาแย่งโทรศัพท์ไปค่าา
" ตอนนี้คุณลิตาอยู่กับผมไม่สะดวกคุย อีกอย่างไม่ต้องรอเพราะคุณลิตา ไม่ว่างแล้ว "
" เอาคืนมานะคะคุณหมอนิสัยเสียที่สุดเลย ฮัลโหลดล ฮัลโหล บ้าจริงยังไม่ทันได้คุยก็วางไปซะแล้ว เพราะคุณหมอคนเดียวเลยลิตายังคุยกับเพื่อนไม่รู้เรื่องเลย "
" อื้อ อื้อ " ในขณะที่ฉันกำลังพูดใส่เขารัวๆนั่นเองเขากลับดึงฉันเข้าไปจูบวินาทีนั้นคือสตั้นมากแม่เอ้ยสติหายแล้ววว เคลิ้มได้อีกต้องบ้าแน่ๆ
" จะหยุดพูดได้ยังครับ " จูบจนพอใจแล้วก็ปล่อยจูบออกพูดถึงคนอื่นอยู่นั่นผมหึงครับ
ฉันก็เดินตามเขาเข้าไปเงียบๆ ตลอดทางนั่นแหละจนเกือบจะถึงประตูบ้านแล้วฉันสังเกตุเห็นรอยลิสติกที่ปาก เขาน่ะสิ
" คุณหมอหยุดก่อน " ผมก็หยุดตามที่เธอบอกทั้งที่ไกล้จะถึงประตูบ้านแล้วเธอเอามือมาเช็ดที่ปากของผมทำให้ผมเข้าใจได้ในทันทีว่าลิปสติกติดอยู่ ผมเลยจุ๊บมือเธอไปที
" คุณหมอ " ฉันพูดได้แค่นั้นแหละมาจุ๊บมือฉันเฉย
ส่วนคนข้างในบ้านได้ยินเสียงรถจอดนานแล้วแต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครเดินเข้ามาก็เลยพากันเดินออกไปดู แต่ภาพที่เห็นคือทั้งสองกำลังยืน..
" ยังไงกันคะคุณแสงจันทร์สองคนนี้ " เสียงของป้าชุดาที่ถามด้วยรอยยิ้ม
" อีกไม่นานบ้านเราคงจะมีข่าวดีแล้วล่ะชุดา "
" จริงหรอคะโอ้ย ชุดีใจมากเลยค่ะ "
" แน่ล่ะฉันก็ดีใจ เราสองคนเข้าบ้านดีกว่าแล้วทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นละกัน " แล้วทั้งสองก็กลับเข้าไปรอในบ้านเหมือนเดิม
" ลิตากลับดีกว่าค่ะ "
" กลับได้ไงมาถึงแล้ว อย่าดื้อครับเข้าไปกับผมดีกว่า "
" งั้นคุณหมอต้องสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก "
" แบบไหนหรอครับ " ถามกลับแบบหน้าตายสุดๆ
" คุณหมอก็รู้อย่ามาเล่นลิ้นค่ะ ไม่งั้นลิตาจะโกรธแล้ว "
" โอเคครับไม่แกล้งแล้ว ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก ถ้าไม่จำเป็น " ประโยคหลังได้แต่คิดอยู่ในใจ
" มากันแล้วหรอจ๊ะนั่งเลย "
" ครับแม่ ป้าชุดานี่คุณลิตาเป็นคุณหมอคนใหม่ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลครับ "
" สวัสดีค่ะคุณป้า คุณน้า " ฉันสวัสดีแม่เขาอีกรอบ
" จ้า ไม่ต้องเกร็งนะทำตัวตามสบาย ว่าแต่เป็นแค่หมอจริงหรอคะคุณหนู ป้าไม่เคยเห็นคุณหนูพาใครมาบ้านเลยนอกจากคุณเข็มทิศ " ป้าชุดาก็ใช่ย่อยครับคนนี้
" อีกไม่นานผมคิดว่าน่าจะเป็นคนในครอบครัวเราแล้วล่ะครับ "
" คุณหมอ " ฉันเรียกเขาอีกครั้งคน อะไรหน้าด้านหน้ามึนที่สุด "
" ขอบคุณครับที่ชมแสดงว่าสนใจจะมาเป็นครอบครัวเดียวกับผมใช่มั๊ย "
" เฮ่อ " ฉันถอนหายใจ อกมามันได้แค่นั้นจริงๆ แล้วยิ้มอ่อนให้เขา
" นั่งคุยกันไปก่อนนะคะ ป้าจะข้าไปดูเด็กๆ ซะหน่อยว่าทำกับข้าวไกล้เสร็จหรือยัง "
" อะ เอ่อคุณป้ามีอะไรให้ลิตาช่วยไหมคะ "
" ไม่มีหรอกค่ะคุณลิตาเป็นแขกคนพิเศษของบ้านนั่งรอเฉยๆ ดีกว่า " เธอไม่ฟังหรอกครับวิ่งเข้าไปแล้ว
" ยังไงจ๊ะพ่อลูกชาย "
" ก็แบบนั้นแหละครับแม่อยากได้ไม่ใช่หรอ "
" แม่หรือแกพูดใหม่ แม่แค่ถูกชะตา แต่แกน่ะมีพิรุจนะ "
" ก็ครับแบบที่แม่สงสัย ผมกำลังจีบเธออยู่ "
" นั่นไงแม่ว่าแล้วแกนี่ตาถึงจริงๆ คนนี้แม่ช๊อบชอบ "
" รอได้เลยครับแม่ผมจะรีบดำเนินการทันที "
" อ้าวใครมาแม่ว่าเข็มทิศแน่ๆ " ระหว่างที่ผมกับคุณแม่กำลังคุยกันอยู่ก็มีเสียงรถอีกคันแล่นเข้ามาจอดข้างๆ รถของผมมันมาไงวะไม่นานบุคคลที่ผมพูดถึงมันก็เดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาแบบสบายอารมณ์มาก
" สวัสดีครีบคุณแม่ไม่ได้เจอกันนานเลย " พูดจบมันก็เข้าไปนั่งกอดแม่ผมเลยครับ ออเซ๊าะฉิบ
" วันนี้ลมอะไรหอบเรามาหาแม่ได้ล่ะตาเข็ม "
" ลมของคนมีความสุขครับคุณแม่ เพราะผมได้วันลาตั้ง 5 วันแหน่ะ "
" แม่ดีใจด้วยนะ " แม่ผมไม่ได้ประชดมันนะเพราะท่านรู้ว่าปกติมันไม่ค่อยลา
" วันนี้ผมขอฝากท้องหนึ่งมื้อนะครับคุณแม่ "
" กลับไปเลยไม่ต้องมาแด.กข้าวบ้านกู " เสียงนรกลอยมาเลยครับ
" เอ้า แม่อนุญาติแล้วกูไม่สน แบร่ " ดูมันแลบลิ้นใส่ผมมันมาทีไรกวนตีนผมทุกทีแล้วแม่ก็เข้าข้างมันด้วยนะ
" เจอกันทีไรเล่นกันเป็นเด็ก ไม่ต้องแย่งแม่หรอกแม่รักเราเท่ากัน "
" แม่รักเท่ากันไม่ได้ต้องรักผมมากกว่ามันสิครับ "
" ฮ่า ฮ่า แม่เข้าข้างกูโว้ยย " พูดจบมันก็วิ่งหนีไปเลยผมก็รีบวิ่งไล่เตะมันทันที ไอ้นี่มันร้าย..
.....ทางด้านในครัว....
" อ้าคุณลิตาตามป้ามาทำไมคะ
" ก็ลิตาอยากช่วยนี่คะ ลิตาชอบทำกับข้าว "
" งั้นป้าขอถามอะไรอย่างหนึ่งก่อนทำนะคะ "
" ถามมาเลยค่ะ " เธอพูดไปด้วยเดินไปหยิบกะละมังมาด้วย
" คุณหนูของป้าจีบคุณอยู่ใช่มั๊ย " เพล้ง เสียงกะละมังหลุดมือก็ไม่คิดว่าคนที่นี่จะตรงกันขนาดนี้
" เอ่อ ก็คงงั้นค่ะ " ฉันไปไม่เป็นเลยค่ะตอบแบบเขินๆ
" แสดงว่าคุณหนูของป้าต้องชอบคุณลิตามากแน่ๆ ค่ะเพราะสายตามันบอกทุกอย่างหมดแล้วอีกอย่างคุณหนูไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาที่บ้านเลยค่ะ "
" อะ อ่อหรอคะหล่อๆ อย่างคุณหมอไม่มีสาวจริงหรอคะ " ฉันลองหยั่งเชิงดูหน่อยละกัน
" โอ้ยมีเพียบป้านับไม่ไหวหรอกค่ะ ต่อคิวยาวเป็นกิโลแต่ก็ต้องกินแห้วเพราะคุณหนูปฏิเสธเรียบทุกราย
" อ้อเป็นอย่างนี้เอง "
" ว่าแต่คุณลิตาทำกับข้าวเป็นด้วยหรอคะดูคล่องดีจัง "
" ใช่ค่ะลิตาอยู่คนเดียวก็ทำกินเองเมื่อมีเวลาว่าง "
" เก่งจังเลยนะคะ งั้นป้าจะบอกเมนูโปรดของคุณหนูให้ทุกครั้งที่คุณหนูกลับมาบ้านป้าก็จะเลือกทำอาหารแบบที่คุณหนูชอบค่ะ อย่างเช่นวันนี้มีต้มยำกุ้ง ผัดผักรวม สลัดกุ้ง ที่จริงคุณหนูก็กินได้หมอเธอเป็นคนกินง่ายแต่ที่เห็นจะพิเศษหน่อยก็อย่างที่ป้าพูดไปนค่ะ งั้นป้ายกครัวให้คุณลิตา กับเด็กๆ แล้วกันนิดหน่อยช่วยคุณลิตาทำด้วยล่ะ "
" ค่าาป้า " ทั้งสองตอบพร้อมกันอีกทั้งยังเป็นลูกมือของป้าชุดามานานหลายปี
" คุณลิตามีอะไรให้เราสองคนช่วยไหมคะ "
" อ้อ ช่วยเอาของสดกับผักไปล้างก็พอค่ะที่เหลือลิตาจัดการเอง "
" ได้ค่ะ นิดหน่อยพร้อมลุย " แล้วทั้งสามก็ช่วยกันอย่างคล่องแคล่วและลงตัวเวลาผ่านไปไม่นานอาหารทุกอย่างก็พร้อมเสิร์ฟเหลือเพียงจัดใส่จานเท่านั้น
" โหคุณลิตาน่าทานสุดๆ "
" ทานได้เลยนะนิดหน่อย ฉันแบ่งไว้ให้แล้วลองชิมดู แล้วทั้งสองก็ชิมอย่างตั้งใจ
" โห้คุณลิตา รสชาติเหมือนของป้าชุดาอย่างกับแกะสุดยอดมาก "
"จริงค่ะทั้งหอมทั้งอร่อย " ทั้งสองยกนิ้วให้อย่างพร้อมเพรียงกัน ทางด้านคนที่แอบดูอยู่ห่างๆ
" เป็นไงคะว่าที่ลูกสะไภ้ " ชุดาถามคุณแสงจันทร์ทันที
" แหมระดับลูกชายเลือกคงไม่ทำให้พวกเราผิดหวังหรอกจริงมั๊ย "
" จริงที่สุดค่ะ คุณลิตาดูเหมาะกับคุณหนูมากดูเก่งไปเสียทุกอย่าง "
" ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ "
ด้านสองหนุ่มที่อยู่ในห้องนั่งเล่น
" มึงมาทำไม "
" เอ้าไอ้นี่ ก็กูว่างอีกอย่างกูก็มาประจำทำไมมีอะไรที่มึงไม่อยากให้กูรู้หรอ มึงซ่อนใครไว้เปล่า "
" ทำไมกูต้องซ่อนนี่บ้านกูกูจะพาใครมาก็ได้ป่ะมึงทำเหมือนเป็นเมียกูงั้นแหละ "
" ไม่ใช่ก็ไกล้เคียงล่ะว้า "
" หนูลิตาไปตามตานิกซ์มาได้แล้ว "
" แต่ยังไม่ได้ตั้งโต๊ะเลยนะคะ "
" ไปเถอะค่ะคุณลิตา เดี๋ยวป้ากับเด็กๆ ทำต่อเอง "
" ก็ได้ค่ะ " เธอเดินไปอย่างว่าง่าย
" คุณหมอคะคุณป้ากับคุณน้าให้มาตาม " เธอมัวแต่เดินก้มหน้า
" อ้าวคุณลิตา "
" อ้าวคุณเข็มทิศ บังเอิญจังเลยนะคะ "
" คุณมาได้ยังไงครับ บอกผมมาว่าคุณเต็มใจมาหรือมีใครบังคับ
" มึงเป็นตำรวจหรอทำยังกะสอบปากคำผู้ร้าย ไปเถอะลิตาไม่ต้องสนใจมัน " เอาอีกแล้วเวลาผมคุยกับคุณลิตาทีไรมันลากเธอออกไปทุกทีมันทำอย่างกับผมจะไป แย่งเธออ่ะ
เมื่อทุกคนนั่งประจำที่ก็ลงมือรับประทานอาหาร
" วันนี้กับข้าวอร่อยมากเลยครับป้าชุดา "
" อ้าวแล้วทุกวันไม่อร่อยหรอคะ "
" อร่อยครับแต่วันนี้มันอร่อยแบบม๊ากกมากอ่ะครับ "
" สงสัยคนทำจะใส่ใจเป็นพิเศษมั้งคะ "
" แค่ก แค่ก "
" อ้าวกินดีๆ สิคุณ "
" มันสำลักเองนี่คะ "
" งั้นดื่มน้ำก่อน "
" แค่สำลักเองทำไมต้องดุด้วย "
" ก็ผมเป็นห่วง แค่สำลักมันก็ป่วยได้นะคุณรู้ไหม " ทั้งสองสบตากันด้วยความรู้สึก ก็นั่นแหละ
" อ่ะเอ่อ รู้สิคะลิตาก็เป็นหมอนะ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยมันสำลักเอง "
ภาพความเป็นห่วงเป็นใยของคุณหมอหนุ่มที่ดูจะร้อนรนซะเหลือเกินทำเอาคนที่เหลืออมยิ้มแก้มตุ่ย
" อ้าวป้าไม่ได้ทำหรอครับ "
" ป่าวค่ะคุณลิตาเข้าครัวเองเลยค่ะวันนี้ " ป้าชุดาตอบเข็มทิศด้วยรอยยิ้ม
" งั้นวันนี่ผมไม่เกรงใจแล้วนะ "
" มึงเคยเกรงใจด้วยหรอเวลามาบ้านกูอ่ะ " เป็นเสียงประชดประชันของคุณหมอนั่นเอง
" ก็ไม่ไงคนกันเองกูมาเองกินเอง กลับเองแต่ให้มึงล้างจานให้กูโอเค๊ "
" ครับเจ้านาย " เสียงเจ้าของบ้าน
" อืมดีมาก " เสียงของแขกผู้มาเยือน
Great novels start here
- Writer
